IL-6-remming verlaagt de neutrofielen-lymfocytenratio bij patiënten met CNS en verhoogd hsCRP
Association of Interleukin 6 Inhibition With Ziltivekimab and the Neutrophil-Lymphocyte Ratio: A Secondary Analysis of the RESCUE Clinical Trial
Literatuur - Adamstein NH, Cornel JH, Davidson M, et al. - JAMA Cardiol. 2023 Feb 1;8(2):177-181. doi: 10.1001/jamacardio.2022.4277.Introductie en methoden
Achtergrond
De neutrofielen-lymfocytenratio (NLR) is een biomarker voor aangeboren en adaptieve immuniteit [1]. NLR, wat bepaald kan worden met routinematige bloedceltellingen, kan relevant zijn voor het monitoren van inflammatieremmende therapieën. Een recente analyse van 5 hedendaagse klinische studies met data van meer dan 60.000 patiënten toonde aan dat NLR cardiovasculaire uitkomsten kan voorspellen en dat IL-1 β-remming NLR verlaagt [2]. De RESCUE (Trial to Evaluate Reduction in Inflammation in Patients With Advanced Chronic Renal Disease Utilizing Antibody Mediated IL-6 Inhibition)-studie toonde eerder aan dat IL-6-remming met het monoclonale antilichaam ziltivekimab gunstige effecten had op verschillende atherosclerose-gerelateerde inflammatoire en stollingsmarkers (zoals hsCRP) bij patiënten met CNS en verhoogd hsCRP [3].
Doel van de studie
In deze secundaire analyse van de RESCUE-studie onderzochten de auteurs of ziltivekimab een effect heeft op 3 op celgebaseerde inflammatoire markers – NLR, absolute aantal neutrofielen (ANC) en absolute aantal lymfocyten (ALC).
Methoden
De RESCUE-studie was een dubbelblinde, gerandomiseerde, placebogecontroleerde, multicentrische, fase 2 studie uitgevoerd in de VS. 264 volwassenen met CNS (fase 3 tot 5) en verhoogd hsCRP (≥2 mg/L) werden gerandomiseerd naar subcutane toediening van ziltivekimab (7,5 mg, 15 mg of 30 mg) of placebo elke 4 weken tot en met week 24. Patiënten met een ANC lager dan 2.0x10⁹/L werden uitgesloten. In deze analyse werden er totaal 215 patiënten geïncludeerd, waarvan 187 patiënten (71%) diabetes hadden en 126 patiënten (48%) atherosclerose hadden.
Uitkomstmaten
De primaire uitkomstmaat was een verandering in NLR na 12 weken nadat de behandeling was gestart. Secundaire uitkomstmaten waren veranderingen in de ANC en ALC op week 12.
Belangrijkste resultaten
- De verandering in NLR na 12 weken was groter in de ziltivekimab-groep in vergelijking met de placebo-groep (verschil met placebo -14,6% (95%BI: -24,8% tot -4,81%; P=0,004); -15,3% (95%BI: -25,2% tot -5,10%; P=0,004); -23,6% (95%BI: -33,2% tot -14,2%; P<0,001), voor respectievelijk 7,5 mg, 15 mg en 30 mg). Deze associatie van ziltivekimab met een lagere NLR was al aanwezig na 1 week.
- Ziltivekimab verminderde de ANC-waarde op week 12 in vergelijking met placebo (verschil 5,41% (IQR: -10,0% tot 23,8%) voor placebo, -7,92% (IQR: -26,8% tot 5,56%) voor 7,5 mg, -10,2% (IQR: -21,6% tot 6,07%) voor 15 mg en -20,7% (IQR: -36,0% tot -10,7%) voor 30 mg).
- Ziltivekimab had geen effect op de ALC-waarde.
- Er was een bescheiden correlatie van een verandering in NLR na 12 weken met veranderingen in andere biomarkers (hsCRP (Spearman ρ= 0,26; P<0,001), fibrinogeen (Spearman ρ=0,18; P=0,02), haptoglobine (Spearman ρ=0,17; P=0,03), en Lp(a) (Spearman ρ=0,22; P=0,004)).
Conclusie
Deze secundaire analyse van de RESCUE-studie toonde aan dat gerichte remming van IL-6 met het monoklonale antilichaam ziltivekimab geassocieerd was met een dosisafhankelijke verlaging van de NLR door een reductie in ANC. Deze resultaten hebben een potentiële klinische betekenis omdat er een associatie is van NLR met atherosclerotisch risico. De auteurs voeren momenteel een fase 3-studie uit met 6000 patiënten met atherosclerose, CNS en verhoogd hsCRP om te bepalen of de effecten van ziltivekimab op inflammatie zich vertalen naar gunstige effecten op cardiovasculaire uitkomsten en nierfunctie [4].
Deel deze pagina met collega's en vrienden: