Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Korte periode met zeer laag LDL-c tijdens behandeling met PCSK9-remmer plus statine geassocieerd met langdurige vermindering van MACE-risico

Transiently achieved very low LDL-cholesterol levels by statin and alirocumab after acute coronary syndrome are associated with cardiovascular risk reduction: the ODYSSEY OUTCOMES trial

Literatuur - Schwartz GG, Szarek M, Bhatt DL, et al. - Eur Heart J. 2023 Mar 5;ehad144. doi: 10.1093/eurheartj/ehad144

Introductie en methoden

Achtergrond

In de meeste onderzoeken naar cholesterolverlagende therapieën wordt tijdens het eerste behandeljaar een kleinere vermindering van het risico op cardiovasculaire events gezien, maar dit gunstige klinische effect neemt in de daaropvolgende jaren wel toe [1]. Dit wordt het ‘legacy-effect’ genoemd. Het is echter onzeker of kortdurende cholesterolverlagende therapie met hoge intensiteit ook een legacy-effect oplevert.

Eerder toonde de ODYSSEY OUTCOMES-studie (Evaluation of Cardiovascular Outcomes After an Acute Coronary Syndrome During Treatment With Alirocumab) een verminderd risico op cardiovasculaire events en mortaliteit met de PCSK9-remmer alirocumab versus placebo bij patiënten met recent ACS die statinetherapie met hoge intensiteit of maximaal getolereerde statinetherapie kregen, over een mediane follow-upperiode van 2,8 jaar [2-4]. Bij patiënten die met alirocumab een zeer lage LDL-c-waarde (<0,39 mmol/l of <15 mg/dl) bereikten, werden geen veiligheidsrisico’s waargenomen [5].

Doel van de studie

In een nieuwe post-hocanalyse van de ODYSSEY OUTCOMES-studie vergeleken de auteurs de cardiovasculaire uitkomsten bij post-ACS-patiënten met een zeer lage LDL-c-waarde tijdens een kortdurende behandeling met alirocumab, naast hoogintensieve of maximaal getolereerde statinetherapie, met die van patiënten uit de placebogroep die met een propensity score waren gematcht.

Methoden

De ODYSSEY OUTCOMES-studie was een internationale, dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 3-RCT waarin 18.924 patiënten met recent ACS (1-12 maanden daarvoor) en verhoogde concentraties van atherogene lipoproteïnen ondanks hoogintensieve of maximaal getolereerde statinetherapie werden gerandomiseerd naar alirocumab (75 mg subcutaan elke 2 weken) of placebo. De waarden van plasmalipiden werden gemeten bij aanvang van de studie, na 1, 2, 4, 8, 12, 16, 20 en 24 maanden na de randomisatie en daarna met tussenpozen van 6 maanden.

Toen het onderzoek werd opgezet, was de veiligheid van aanhoudend zeer lage LDL-c-waarden onbekend. Daarom werd het studiegeneesmiddel bij patiënten aan wie alirocumab was toegewezen en die 2 opeenvolgende LDL-c-metingen <0,39 mmol/l hadden (n=730), gedurende de rest van het onderzoek blind vervangen door placebo, na een mediane tijd na de randomisatie van 8,3 maanden. Met propensity score matching in een verhouding van 1:2 werden deze patiënten, die dus gedurende een korte periode (mediaan: 6,0 maanden) een zeer lage LDL-c-waarde bereikten met alirocumab voordat zij werden omgezet naar placebo, gematcht met patiënten uit de placebogroep die vergelijkbare baselinekenmerken en een vergelijkbare therapietrouw voor de studiemedicatie hadden (n=1460).

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat van de studie was een samengestelde MACE-uitkomst bestaande uit overlijden door coronaire hartziekte, niet-fataal MI, ziekenhuisopname voor instabiele angina of ischemische beroerte. In deze post-hocanalyse werden de risico’s van de primaire uitkomstmaat, totale sterfte en ischemie-gedreven coronaire revascularisatie berekend.

Belangrijkste resultaten

Conclusie

In deze post-hocanalyse van de ODYSSEY OUTCOMES-studie hadden post-ACS-patiënten die een LDL-c-waarde <0,39 mmol/l (<15 mg/dl) bereikten gedurende een mediane tijd van 6,0 maanden met alirocumab plus hoogintensieve of maximaal getolereerde statinetherapie, gevolgd door statinemonotherapie, een lager risico op MACE gedurende een mediane follow-uptijd van 2,8 jaar dan propensity score-gematchte patiënten die alleen statinemonotherapie kregen.

“De huidige bevindingen suggereren dat een korte periode van zeer intensieve cholesterolverlaging met een PCSK9-remmer en statine die resulteert in een zeer lage LDL-c-waarde, gevolgd door langdurige statinemonotherapie (d.w.z.: een inductie- en onderhoudsregime), klinische werkzaamheid kan bieden tegen lagere kosten en minder complexe zorg dan onbeperkte behandeling met twee middelen”, aldus de auteurs. Zij merken wel op dat ze post-randomisatiegegevens gebruikten om de subgroep te definiëren die een zeer lage LDL-c waarde bereikte en dat deze post-hocanalyse daarom als verkennend moet worden beschouwd.

Referenties

Toon referenties

Vind dit artikel online op Eur Heart J.

Deel deze pagina met collega's en vrienden: