TSAT als marker voor ijzerdeficiëntie voorspelt respons op intraveneus ijzer het beste bij patiënten met HFrEF

IRONMAN: Which marker of iron deficiency best predicts response to intravenous iron in patients with heart failure?

Gepresenteerd op de ESC Heart Failure 2023 door: Prof. dr. John Cleland - Glasgow, VK

Introductie en methoden

Momenteel is er variatie in de definitie voor ijzerdeficiëntie (ID) volgens verschillende klinische organisaties. De WHO definieert ID als serumferritine<15 µg/L, terwijl veel klinische laboratoriums een afkapwaarde van <30 µg/L aanhouden. De ESC-richtlijn, echter, definieert ID als serumferritine <100 µg/L of tussen 100-299 µg/L met een transferrineverzadiging (transferrin saturation, TSAT) <20%.

Erzijn paradoxale data over de klinische prognose en ID bij patiënten met HFrEF. Data suggereren dat bij patiënten met HFrEF serumferritine<100 µg/L geassocieerd is met een betere prognose, terwijl een TSAT <20% geassocieerd is met een slechte prognose. In deze analyse van IRONMAN werd onderzocht welke marker voor ID (TSAT, serumferritine of anemie) het beste de klinische respons na intraveneus ijzer bij patiënten met HFrEF voorspelt.

IRONMAN was een prospectieve, gerandomiseerde, open-labelstudie met 1137 patiënten met HFrEF. Patiënten werden gerandomiseerd naar ijzer(III)derisomaltose (ferric derisomaltose, FDI) of gebruikelijke zorg. Inclusiecriteria waren serumferritine<100 µg/L of TSAT <20%. Exclusiecriteria waren: serumferritine >400 µg/L; Hb <9.0 g/dL of >13 g/dL bij vrouwen of >14 g/dL bij mannen; en eGFR <15 ml/min/1.73m². Het primaire eindpunt was een samenstelling van herhaalde HF-ziekenhuisopnamen of cardiovasculaire sterfte.

Belangrijkste resultaten

• Bij het vergelijken van baseline-karakteristieken van patiënten gestratificeerd naar anemie op baseline, hadden patiënten met matige anemie (n=423) de slechtste prognose in vergelijking met milde anemie (n=348) of geen anemie (n=366).
• Bij het vergelijken van baseline-karakteristieken van patiënten gestratificeerd naar serumferritine op baseline, hadden patiënten met serumferritine ≥100 μg/l met TSAT<20% (n=210) een slechtere prognose dan patiënten met serumferritine ≤30 μg/dl (n=297) of >30 tot <100 μg/dl (n=627).
• In het geval van stratificeren naar TSAT-waarden op baseline was de prognose het slechts bij patiënten met TSAT ≤10% (n=272) in vergelijking met TSAT >10-15% (n=298), >15-<20% (n=271) of ≥20% en serumferritine <100 µg/dL (n=269). Patiënten met een TSAT ≤10% hadden vaker anemie.
• Respons op FDI na 4 maanden, bepaald als verandering in Hb, werd het beste voorspeld door TSAT in vergelijking met serumferritine of anemie (respectievelijk, P voor interactie<0,001; P voor interactie=0,028; P voor interactie=0,014). De grootste verandering in Hb-waarden na FDI werd behaald bij patiënten met een TSAT <10%.
• De incidentie van de primaire uitkomstmaat was lager in de FDI-groep in vergelijking met de controlegroep bij patiënten met serumferritine tussen 100-400 µg/dL en TSAT <20% (HR: 0,66; 95%BI: 0,41-1,06) en bij patiënten met TSAT 15-20% (HR: 0,65; 95%BI: 0,42-1,01). De andere markers (anemiestatus of andere waardes voor serumferritine of TSAT) voorspelde niet de respons op FDI.
• Het risico op cardiovasculaire uitkomsten in het studiecohort was lager bij patiënten met laag serumferritine (<30 µg/L).

Conclusie

Met behulp van data van de IRONMAN-studie werd aangetoond dat het risico op uitkomsten hoger is bij patiënten met anemie of TSAT<20%, maar lager is bij patiënten met serumferritine <100 µg/L. Het effect van een behandeling met FDI op cardiovasculaire uitkomsten werd het beste voorspelt door TSAT <20%, met name bij patiënten met serumferritine van 100-400 µg/dL.

John Cleland concludeert zijn presentatie door te zeggen dat ‘TSAT zeker de inclusiecriteria zou kunnen vereenvoudigen en verwarring zou kunnen stoppen als we naar een nieuwe definitie [van ID] zouden gaan’.

-Onze berichtgeving is gebaseerd op de informatie die beschikbaar is gesteld tijdens ESC Heart Failure 2023 -