Intensieve lichaamsbeweging door HCM-patiënten niet geassocieerd met meer sterfte of ventriculaire aritmieën
In een prospectieve cohortstudie hadden patiënten met hypertrofische cardiomyopathie (HCM) die intensief bewogen geen hogere incidentie van sterfte of levensbedreigende ritmestoornissen dan degenen die weinig tot matig intensief bewogen.
Vigorous Exercise in Patients With Hypertrophic CardiomyopathyLiteratuur - Lampert R, Ackerman MJ, Marino BS, et al. - JAMA Cardiol. 2023 Jun 1;8(6):595-605. doi: 10.1001/jamacardio.2023.1042
Introductie en methoden
Achtergrond
Uit angst voor plotselinge hartdood krijgen patiënten met hypertrofische cardiomyopathie (HCM) het advies om hun lichaamsbeweging te beperken en niet aan wedstrijdsport te doen. Hierdoor bewegen HCM-patiënten minder dan de algemene bevolking en hebben ze een hogere incidentie van obesitas, meer angst en verminderd emotioneel welbevinden [1,2]. Hoewel recente richtlijnen de voordelen van lichaamsbeweging in deze populatie erkennen [3,4], is het onduidelijk of intensieve lichaamsbeweging haar risico op overlijden of ventriculaire aritmieën verhoogt.
Doel van de studie
De auteurs onderzochten of intensieve lichaamsbeweging, waaronder wedstrijdsport, geassocieerd was met een verhoogd risico op levensbedreigende ventriculaire aritmieën en/of mortaliteit bij patiënten met HCM.
Methoden
De LIVE-HCM-studie (Lifestyle and Exercise in Hypertrophic Cardiomyopathy) was een internationale, prospectieve, observationele, door onderzoekers geïnitieerde cohortstudie die was ontworpen om gegevens te genereren voor het nemen van beslissingen door patiënten en artsen. In totaal werden 1660 patiënten in de leeftijd van 8-60 jaar met de diagnose duidelijke HCM (d.w.z.: fenotype-positieve personen; n=1534) of mensen met een genetische variant zonder LV-hypertrofie (d.w.z.: genotype-positieve/fenotype-negatieve personen; n=126) geïncludeerd uit 42 HCM-centra met een hoog volume.
Deelnemers aan de studie werden ingedeeld op basis van zelfgerapporteerde niveaus van lichamelijke activiteit in het afgelopen jaar: sedentaire levensstijl (n=252), matige lichaamsbeweging (n=709) of intensieve lichaamsbeweging (n=699, van wie 259 in competitieverband).
Uitkomstmaat
De vooraf gespecificeerde primaire uitkomstmaat was een samengestelde uitkomst van de tijd tot overlijden, plotselinge hartstilstand met reanimatie, syncope waarvan werd bepaald dat deze zeker of waarschijnlijk werd veroorzaakt door een hartritmestoornis en terechte ICD-schokken.
Belangrijkste resultaten
- De primaire samengestelde uitkomstmaat werd bereikt bij 77 deelnemers (4,6%; incidentie: 15,6 per 1000 persoonsjaren), van wie 12 overleden (8 als gevolg van plotselinge hartdood) en 6 een plotselinge hartstilstand kregen.
- Van deze 77 deelnemers werden 44 gecategoriseerd als niet-intensief bewegend (d.w.z.: ze hadden een sedentaire levensstijl of matig inspanningsniveau) (incidentie: 15,3 per 1000 persoonsjaren) en 33 als intensief bewegend (incidentie: 15,9 per 1000 persoonsjaren) (aangepaste HR: 1,01; 90%BI: 0,68-1,48; P=0,98). De bovenste waarde van het 1-zijdige 95%-betrouwbaarheidsniveau (upper confidence level, UCL) was 1,48, wat onder de vooraf gespecificeerde grens van 1,5 voor non-inferioriteit lag.
- Bovendien hadden deelnemers die aan zware competitieve training deden geen verhoogd risico op de primaire samengestelde uitkomstmaat vergeleken met de groep die niet intensief bewoog (aangepaste HR: 0,71; 90%BI: 0,39-1,32; UCL: 1,32).
- Andere vooraf gespecificeerde paarsgewijze subanalyses, zoals matige lichaamsbeweging versus sedentaire levensstijl, toonden geen superioriteit in de primaire uitkomstmaat voor de ene subgroep ten opzichte van de andere.
Conclusie
In deze prospectieve cohortstudie van patiënten met duidelijke HCM (92%) en genotype-positieve/fenotype-negatieve personen (8%) die werden behandeld in ervaren HCM-centra, hadden degenen die intensief bewogen geen hogere incidentie van sterfte of levensbedreigende ventriculaire aritmieën dan deelnemers die weinig tot matig intensief bewogen. Deelnemers aan wedstrijdsport met een hoge intensiteit hadden ook geen verhoogd geassocieerd risico op overlijden of aritmieën.
De auteurs zijn van mening dat “deze prospectieve gegevens de lang gekoesterde opvattingen tegenspreken dat intensieve en competitieve lichaamsbeweging de kans op hartritmestoornissen vergroot voor patiënten met HCM” en dat ze informatie kunnen verschaffen voor een discussie tussen de patiënt en diens arts over deelname aan intensieve lichaamsbeweging.
Referenties
1. Reineck E, Rolston B, Bragg-Gresham JL, et al. Physical activity and other health behaviors in adults with hypertrophic cardiomyopathy. Am J Cardiol. 2013;111(7):1034-1039. doi:10.1016/j.amjcard.2012.12.018
2. Sweeting J, Ingles J, Timperio A, Patterson J, Ball K, Semsarian C. Physical activity in hypertrophic cardiomyopathy: prevalence of inactivity and perceived barriers. Open Heart. 2016;3(2):e000484. doi:10.1136/openhrt-2016-000484
3. Ommen SR, Mital S, BurkeMA, et al. 2020 AHA/ACC guideline for the diagnosis and treatment of patients with hypertrophic cardiomyopathy: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association joint committee on clinical practice guidelines. Circulation. 2020;142(25):e558-e631.
4. Pelliccia A, Solberg EE, Papadakis M, et al. Recommendations for participation in competitive and leisure time sport in athletes with cardiomyopathies, myocarditis, and pericarditis: position statement of the Sport Cardiology Section of the European Association of Preventive Cardiology (EAPC). Eur Heart J. 2019;40(1):19-33. doi:10.1093/eurheartj/ehy730