Fase 3-studieresultaten van orale GLP-1RA voor behandeling van overgewicht en obesitas

Introductie en methoden

Achtergrond

Hoewel subcutaan semaglutide 2,4 mg eenmaal per week is goedgekeurd voor de behandeling van overgewicht en obesitas, kan de beschikbaarheid van een orale formulering van deze GLP-1RA een extra therapeutische optie bieden voor deze populatie.

Doel van de studie

Het studiedoel was de werkzaamheid en veiligheid te evalueren van oraal semaglutide 50 mg eenmaal daags bij patiënten met overgewicht of obesitas maar zonder DM2.

Methoden

De OASIS 1-studie (Oral Semaglutide Treatment Effect in People with Obesity) was een internationale, multicentrische, dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 3- en superioriteits-RCT waarin 667 volwassenen met een BMI van ≥30 kg/m² of een BMI van ≥27 kg/m² met ≥1 lichaamsgewichtgerelateerde complicaties of comorbiditeiten (d.w.z.: hypertensie, dyslipidemie, obstructieve slaapapneu of HVZ), maar geen DM2, werden ingeschreven. Deelnemers werden gerandomiseerd in een verhouding van 1:1 naar oraal semaglutide opgehoogd tot 50 mg of visueel identieke placebo eenmaal daags gedurende 68 weken, als aanvulling op leefstijlinterventie. Na de behandeling ondergingen de patiënten een 7 weken durende follow-up.

Uitkomstmaten

De 2 co-primaire uitkomstmaten waren: (1) de procentuele verandering in lichaamsgewicht vanaf de baselinewaarde tot 68 weken en (2) een gewichtsvermindering van ≥5% na 68 weken (intention-to-treat-analyse). Bevestigende secundaire uitkomstmaten waren een gewichtsvermindering van ≥10%, ≥15% of ≥20% na 68 weken en de verandering vanaf de baselinewaarde tot 68 weken in door de patiënt gerapporteerde uitkomsten voor fysiek functioneren zoals beoordeeld met 2 vragenlijsten.

Beoordelingen van de veiligheid omvatten het aantal behandelingbehoevende nadelige events en ernstige nadelige events beoordeeld tot 75 weken.

Belangrijkste resultaten

Werkzaamheid

• De geschatte gemiddelde verandering in lichaamsgewicht vanaf de baselinewaarde tot 68 weken was -15,1% (SE: 0,5) bij patiënten die semaglutide kregen (n=334) en -2,4% (SE: 0,5) bij patiënten die behandeld werden met placebo (n=333) (geschat behandelverschil: -12,7 procentpunten; 95%BI: -14,2 tot -11,3; P<0,0001).
• Na 68 weken hadden meer patiënten in de semaglutidegroep een gewichtsvermindering van ≥5% bereikt dan in de placebogroep (269/317 (85%) vs. 76/295 (26%); OR: 12,6; 95%BI: 8,5-18,7; P<0,0001).
• Patiënten in de semaglutidegroep hadden ook meer kans om een gewichtsafname te bereiken van ≥10% (69% vs. 12%; OR: 14.7; 95%BI: 9.6-22.6; P<0.0001), van ≥15% (54% vs. 6%; OR: 17,9; 95%BI: 10,4-30,7; P<0,0001) en van ≥20% (34% vs. 3%; OR: 18,5; 95%BI: 8,8-38,9; P<0,0001).
• Daarnaast werden significante verbeteringen gezien in door de patiënt gerapporteerde uitkomsten voor fysiek functioneren met semaglutide versus placebo (beide P<0,0001).

Veiligheid

• Er werden meer nadelige events waargenomen in de semaglutidegroep (92%) vergeleken met de placebogroep (86%). Nadelige events die leidden tot staken van het studiegeneesmiddel (meestal gastro-intestinaal) traden op bij respectievelijk 6% en 4%.
• De vaakst gemelde nadelige events waren gastro-intestinaal (misselijkheid, constipatie, diarree en braken). Deze events werden gemeld door 80% van de semaglutidebehandelde patiënten en door 46% van de placebobehandelde patiënten en waren meestal licht tot matig ernstig en van voorbijgaande aard.
• Ernstige nadelige events werden gemeld door vergelijkbare proporties in de semaglutide- en placebogroep (10% vs. 9%).
• Tijdens het onderzoek steeg de polsslag met 4,1 slagen/min (SE: 05) bij semaglutidebehandelde patiënten en daalde deze met 0,4 slagen/min (SE: 05) bij placebobehandelde patiënten.

Conclusie

Vind dit artikel online op The Lancet.