Fase 3-studie met ijzercarboxymaltose bij HFrEF voldoet niet aan hiërarchische primaire uitkomstmaat

HEART-FID: Ferric Carboxymaltose in Heart Failure with Iron Deficiency

Gepresenteerd op het ESC-congres 2023 door: Robert Mentz - Durham, NC, VS

Introductie en methoden

IJzertekort komt vaak voor bij HF en treft ≥50% van de patiënten. Het is sterk geassocieerd met een slechtere kwaliteit van leven, minder inspanningscapaciteit, meer HF-ziekenhuisopnamen en toegenomen sterfte. Intraveneuze ijzertherapie kan sommige klinische resultaten verbeteren, maar er is meer bewijs nodig voor het effect op ziekenhuisopname en overleving.

De HEART-FID-studie (Ferric Carboxymaltose in Heart Failure With Iron Deficiency) was een internationale, multicentrische, dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 3-RCT die werd uitgevoerd bij 3065 ambulante patiënten met chronisch HFrEF (LVEF ≤40%), HF-symptomen van NYHA-klasse II-IV en ijzertekort. De deelnemers werden gerandomiseerd naar intraveneus ijzer(III)carboxymaltose (ferric carboxymaltose, FCM) of placebo, dat elke 6 maanden werd gegeven indien van toepassing, in aanvulling op de HF-standaardtherapie. De mediane follow-upduur was 1,9 jaar (IQR: 1,3-3,0).

De primaire uitkomstmaat was een hiërarchische samengestelde uitkomst van totale sterfte na 12 maanden, HF-ziekenhuisopnamen na 12 maanden en verandering in de 6-minutenloopafstand (6-minute walk distance, 6MWD) vanaf de baselinewaarde tot 6 maanden. De belangrijkste secundaire uitkomstmaat was de tijd tot de eerste HF-ziekenhuisopname of cardiovasculaire sterfte tijdens de follow-up. Het vooraf gespecificeerde significantieniveau werd vastgesteld op 0,01.

Belangrijkste resultaten

• Sterfte door alle oorzaken na 12 maanden werd waargenomen bij 131 met FCM behandelde patiënten (8,6%) en bij 158 placebobehandelde patiënten (10,3%) (absolute risicovermindering: 1,7%; 20% meer winsten).
• Het totale aantal HF-ziekenhuisopnamen na 12 maanden was 297 in de FCM-groep en 332 in de placebogroep, wat overeenkwam met 270 minder HF-ziekenhuisopnamedagen in de FCM-groep.
• De gemiddelde verandering in 6MWD vanaf de baselinewaarde tot 6 maanden was 8 m (SD: 60) in de FCM-groep versus 4 m (SD: 59) in de placebogroep (voordeel: 4 m; 11% meer winsten).
• Alles bij elkaar was er geen statistisch significant verschil in de incidentie van de hiërarchische primaire uitkomstmaat (P=0,019; niet-gematchte winstratio: 1,10; 99%BI: 0,99-1,23).
• De incidentie van de belangrijkste secundaire uitkomstmaat was 475/1532 (31,0%) in de FCM-groep en 494/1533 (32,2%) in de placebogroep (16,0 vs. 17,3 events per 100 patiëntjaren; HR: 0,93; 96%BI: 0,81-1,06).

Conclusie

Bij patiënten met chronisch HFrEF en ijzertekort resulteerde behandeling met intraveneus FCM in een bescheiden, maar niet statistisch significante verbetering van de hiërarchische samengestelde uitkomst van totale sterfte, HF-ziekenhuisopname en verandering in 6MWD. Toch is dr. Mentz van mening dat de totale hoeveelheid bewijs de gunstige klinische effecten en veiligheid van intraveneus FCM bij patiënten met HFrEF en ijzertekort ondersteunt.

• Onze berichtgeving is gebaseerd op de op het ESC-congres verstrekte informatie -

De resultaten van deze studie werden gelijktijdig gepubliceerd in N Engl J Med. Bekijk een video over HEART-FID met Robert Mentz