Diuretica hebben geen invloed op gunstig cardiovasculair effect van niet-steroïde MRA bij CNS en DM2

Efficacy and safety of finerenone in patients with chronic kidney disease and type 2 diabetes by diuretic use: A FIDELITY analysis

Gepresenteerd op het ESC-congres 2023 door: Robert Mentz - Durham, NC, VS

Introductie en methoden

Thiazide- en lisdiuretica worden vaak gebruikt voor de behandeling van hypertensie en volumeoverbelasting bij patiënten met CNS. Diuretica kunnen echter kaliumverlies veroorzaken, wat geassocieerd is met slechte cardiovasculaire uitkomsten. Daarnaast dienen het gebruik en de dosering van diuretica als een marker van de ziekte-ernst en is de behoefte aan diuretica mogelijk ook een marker en mediator van ongunstige uitkomsten.

Eerder liet de FIDELITY-analyse (FInerenone in chronic kiDney diseasE and type 2 diabetes: Combined FIDELIO-DKD and FIGARO-DKD Trial programme analYsis) zien dat de selectieve, niet-steroïde MRA finerenon de cardiovasculaire uitkomsten verbeterde en de progressie van CNS vertraagde in vergelijking met placebo bij patiënten met CNS en DM2. In de huidige verkennende post-hocanalyse van de FIDELITY-dataset werden de werkzaamheid en veiligheid van finerenon onderzocht op basis van het diureticagebruik bij aanvang van de studie.

FIDELITY is een vooraf gespecificeerde, gepoolde analyse van gegevens op individueel patiëntniveau van 2 fase 3-studies: FIDELIO-DKD (Finerenone in Reducing Kidney Failure and Disease Progression in Diabetic Kidney Disease; n=5674) en FIGARO-DKD (Finerenone in Reducing Cardiovascular Mortality and Morbidity in Diabetic Kidney Disease; n=7352). In deze RCT’s werden patiënten met CNS en DM2 die behandeld werden met maximaal getolereerde RAASi-therapie, gerandomiseerd naar finerenon (10 of 20 mg eenmaal daags op basis van de eGFR bij het screeningsbezoek) of placebo. Inclusiecriteria waren onder andere serumkalium ≤4,8 mmol/l. De mediane follow-upduur was 3 jaar. Bij aanvang van de studie werd 51,5% van de 13.026 patiënten behandeld met een diureticum, van wie 41,8% met een lisdiureticum en 47,0% met een thiazidediureticum.

De uitkomstmaten van de huidige analyse waren: (1) een samengestelde cardiovasculaire uitkomst, bestaande uit de tijd tot cardiovasculaire sterfte, niet-fataal MI, niet-fatale beroerte of ziekenhuisopname voor HF; (2) behandelingbehoevende hypokaliëmie; en (3) veiligheidsevents, inclusief hyperkaliëmie.

Belangrijkste resultaten

• Finerenon verlaagde het risico op de samengestelde cardiovasculaire uitkomst vergeleken met placebo bij patiënten die bij studieaanvang werden behandeld met diuretica (HR: 0,86; 95%BI: 0,77-0,97) en patiënten zonder diuretica (HR: 0,86; 95%BI: 0,74-1,00; P voor interactie=0,95).
• De diureticumdosering had eveneens geen invloed op het behandeleffect van finerenon versus placebo (HR voor laaggedoseerde diuretica: 0,84; 95%BI: 0,72-0,99; HR voor hooggedoseerde diuretica: 0,90; 95%BI: 0,74-1,09; P voor interactie tussen de 3 groepen van geen, laaggedoseerde en hooggedoseerde diuretica=0,88).
• Een gevoeligheidsanalyse van de deelnemers die het studiegeneesmiddel namen, toonde modificatie door diureticagebruik tijdens de studie, met in het algemeen een lagere incidentie van de samengestelde cardiovasculaire uitkomst in de finerenon- en placebogroep bij patiënten zonder gelijktijdig diureticagebruik vergeleken met patiënten die wel gelijktijdig diuretica gebruikten.
• Vergeleken met placebo verminderde finerenon het risico op behandelingbehoevende hypokaliëmie bij patiënten met diuretica (relatief risico (RR): 0.6; 95%: 0,4-0,8) en degenen zonder diuretica (RR: 0,7; 95%: 0,5-0,9).
• De incidentie van nadelige events en van ernstige nadelige events waren vergelijkbaar tussen de studiearmen en tussen patiënten met en zonder diuretica.
• De incidentie van hyperkaliëmie was hoger met finerenon vergeleken met placebo, ongeacht diureticagebruik. De incidentie van hyperkaliëmie die leidde tot ziekenhuisopname of permanente stopzetting van het studiegeneesmiddel was echter laag in alle behandelgroepen.

Conclusie

Deze verkennende post-hocanalyse van de FIDELITY-dataset toonde dat finerenon het risico op cardiovasculaire uitkomsten verlaagde vergeleken met placebo bij patiënten met CNS en DM2, ongeacht het gebruik of de dosering van diuretica bij studieaanvang. Bovendien verminderde finerenon het risico op behandelingbehoevende hypokaliëmie bij zowel patiënten met als zonder diuretica. De incidentie van behandelingbehoevende nadelige events werd ook niet beïnvloed door het gebruik van diuretica.

• Onze berichtgeving is gebaseerd op de op het ESC-congres verstrekte informatie -