GLP-1RA effectief bij obesitasfenotype van HFpEF, ongeacht obesitasklasse

Introductie en methoden

Achtergrond

Het obesitasfenotype van HFpEF is een pathofysiologisch andere vorm van HFpEF die wordt gekenmerkt door ernstigere klachten, een slechter inspanningsvermogen, een ongunstigere hemodynamiek en een groter risico op HF-ziekenhuisopname in vergelijking met HFpEF-patiënten zonder obesitas [1-8]. Onlangs toonde de STEP-HFpEF-studie (Semaglutide Treatment Effect in People with obesity and HFpEF) dat semaglutide de klachten, de fysieke beperkingen, de ontsteking en het lichaamsgewicht verminderde en de inspanningsfunctie verbeterde bij patiënten met het obesitasfenotype van HFpEF vergeleken met placebo [9,10]. Het is echter onduidelijk of deze behandeleffecten verschillen per obesitasklasse en of ze gerelateerd zijn aan de mate van gewichtsverlies.

Doel van de studie

In een vooraf gespecificeerde analyse van de STEP-HFpEF-studie onderzochten de auteurs de werkzaamheid van semaglutide versus placebo bij HFpEF-patiënten in verschillende obesitascategorieën en of de mate van gewichtsverlies die werd bereikt met semaglutide gerelateerd was aan de verbetering van de belangrijkste uitkomstmaten van de studie.

Methoden

De STEP-HFpEF-studie was een internationale, dubbelblinde, placebogecontroleerde RCT waarin 529 patiënten met het obesitasfenotype van HFpEF (LVEF ≥45%; HF-symptomen van NYHA klasse II-IV; BMI ≥30 kg/m²) zonder diabetes werden gerandomiseerd naar subcutaan semaglutide 2,4 mg eenmaal per week of placebo gedurende 52 weken, in aanvulling op standaardzorg [10].

Uitkomstmaten

De twee primaire uitkomstmaten van de STEP-HFpEF-studie waren de verandering in de Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire-Clinical Summary Score (KCCQ-CSS) en de procentuele verandering in lichaamsgewicht vanaf de studieaanvang tot 52 weken. Bevestigende secundaire uitkomstmaten waren onder andere de verandering in de 6-minutenloopafstand (6-minute walk distance, 6MWD), het algehele gunstige klinische effect beoordeeld met behulp van een hiërarchische samengestelde uitkomst (totale sterfte, HF-events en verschillende drempels van verandering in KCCQ-CSS vanaf studieaanvang tot 52 weken en verandering in 6MWD ≥30 m) en de verandering in de CRP-waarde vanaf de studieaanvang tot 52 weken.

De veiligheid en verdraagbaarheid werden beoordeeld aan de hand van gerapporteerde ernstige nadelige events en nadelige events die leidden tot voortijdige stopzetting van de behandeling.

Belangrijkste resultaten

Behandeleffecten per obesitascategorie bij studieaanvang

• In de intention-to-treat-analyse verbeterde semaglutide de KCCQ-CSS vanaf de studieaanvang tot 52 weken vergeleken met placebo bij patiënten met BMI 30-34 kg/m² (geschat behandelverschil: 8,5; 95%BI: 3,2-13,8; P=0,0018) of BMI ≥40 kg/m² (geschat behandelverschil: 10,8; 95%BI: 5,5-16,1; P<0,0001), maar niet bij degenen met BMI 35-39 kg/m² (geschat behandelverschil: 4,1; 95%BI: -1,2 tot 9,4; P=0,1331) (P voor interactie=0,2122). Vergelijkbare resultaten werden gezien in de on-treatment-analyse (P voor interactie=0,5505).
• Semaglutide verminderde het lichaamsgewicht na 52 weken in alle obesitascategorieën vergeleken met placebo in de intention-to-treat-analyse (geschat behandelverschil voor BMI 30-34 kg/m²: -9,6; 95%BI: -11,8 tot -7,4; P<0,0001; geschat behandelverschil voor BMI 35-39 kg/m²: -11,3; 95%BI: -13,5 tot -9,0; P<0,0001; geschat behandelverschil voor BMI ≥40 kg/m²; geschat behandelverschil: -11,3; 95%BI: -13,4 tot -9,1; P<0,0001; P voor interactie=0,4902). De on-treatment-analyse liet vergelijkbare resultaten zien (P voor interactie=0,9371).
• Wat betreft de bevestigende secundaire uitkomstmaten leidde behandeling met semaglutide vergeleken met placebo tot een verbetering van de 6MWD, een groter aantal winsten in de samengestelde hiërarchische uitkomstmaat en een verlaging van de CRP-waarde in alle 3 de obesitascategorieën (alle P voor interactie>0,05).
• Er was geen bewijs voor heterogeniteit in de effecten van semaglutide versus placebo.

Verband tussen semaglutide-effecten en gewichtsverandering

• Onder semaglutidebehandelde patiënten waren grotere verbeteringen in de KCCQ-CSS en 6MWD en een grotere afname van de CRP-waarde significant geassocieerd met een groter gewichtsverlies, zowel wanneer de gewichtsverandering werd geanalyseerd als een ordinale variabele als als een continue variabele.
• Bijvoorbeeld, na aanpassing voor lichaamsgewicht bij studieaanvang, waarde van de uitkomstmaat, leeftijd, geslacht, voorgeschiedenis van AF, voorgeschiedenis van coronairlijden, NYHA-klasse, CRP-waarde (log-getransformeerd) en NT-proBNP-waarde (log-getransformeerd) was elke 10% in gewichtsafname met semaglutide geassocieerd met een toename van de KCCQ-CSS van 6,4 punten (95%BI: 4,1-8,8; P<0,0001), een toename van de 6MWD van 14,4 m (95%BI: 5,5-23,3; P=0,0016) en een afname van de CRP-waarde van 28% (95%BI: 16-37%; P<0,0001).

Nadelige events

• In elke obesitascategorie werd een lagere frequentie van ernstige nadelige events gerapporteerd bij semaglutidebehandelde patiënten vergeleken met placebobehandelde patiënten, zonder bewijs voor heterogeniteit in de veiligheid- of verdraagbaarheidsuitkomsten.
• Het aantal patiënten dat de studiemedicatie stopzette vanwege ernstige nadelige events was laag in zowel de semaglutide- als de placebogroep, voor alle obesitascategorieën.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Nat Med.