Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Effecten van GLP-1RA bovenop SGLT2-remmer op albuminurie bij patiënten met DM2 en albuminurie

Nieuws - 9 okt. 2023

Renal effects of empagliflozin alone or in combination with semaglutide in albuminuric type 2 diabetes: a randomised, placebo-controlled trial

Gepresenteerd op de EASD annual meeting 2023 door: Suvanjaa Sivalingam - Kopenhagen, Denemarken

Introductie en methoden

SGLT2-remmers hebben een beschermend effect op nierfunctie bij patiënten met DM2 en/of CNS. GLP-1RA hebben mogelijk ook een beschermend effect op nieruitkomsten, maar een toegewijde nieruitkomstenstudie is nog lopende. Het doel van deze studie was om te onderzoeken of toevoeging van semaglutide bovenop empagliflozine een aanvullend of additief effect heeft op nierfunctie in vergelijking met placebo.

Dit was een gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie waarin 73 patiënten met DM2 en albuminurie eerst een run-in-periode van 26 weken in gingen met een behandeling van empagliflozine 25 mg eenmaal per week. Na 26 weken werden patiënten (n=60) gerandomiseerd naar de toevoeging van semaglutide 1 mg eenmaal per week of placebo boven empagliflozine voor 26 weken. Belangrijke inclusiecriteria waren: eGFR >30 ml/min/1.73 m²; urinaire albumine-tot-creatinine ratio (UACR) >100 mg/g; en stabiele RAAS blokkade behandeling. Het primaire eindpunt was een verandering in albuminurie van randomisatie tot einde van de studie. Secundaire eindpunten waren veranderingen in eGFR, HbA1C, lichaamsgewicht, 24-h systolische bloeddruk, en RAAS-hormonen. Voor deze analyses waren data beschikbaar van 26 patiënten in de placebogroep en 28 patiënten in de semaglutidegroep.

Belangrijkste resultaten

Conclusie

Toevoeging van semaglutide bovenop empagliflozine verminderde albuminurie niet vergeleken met behandeling met alleen empagliflozine bij patiënten met DM2 en albuminurie in deze kleine gerandomiseerde studie. Bovendien had combinatietherapie met semaglutide en empagliflozine geen effect op eGFR, 24-h systolische bloeddruk, lichaamsgewicht, of plasmareninewaarden, maar verlaagde het wel HbA1c en plasma-aldosteronwaarden vergeleken met placebo. Er moet worden opgemerkt dat de berekening van de steekproefgrootte tijdens de onderzoeksperiode werd gewijzigd vanwege wervingsproblemen, wat van invloed kan zijn geweest op de statistische kracht van het onderzoek.

-Onze berichtgeving is gebaseerd op de informatie die beschikbaar is gesteld tijdens de EASD annual meeting-

De resultaten van deze studie zijn gepubliceerd in Diabetes Obes Metab.

Deel deze pagina met collega's en vrienden: