Gebruik van MRA niet geassocieerd met slechtere nieruitkomsten bij HFrEF

Introductie en methoden

Achtergrond

MRA’s worden vaak te weinig voorgeschreven of stopgezet bij patiënten met HFrEF [1] – vooral bij degenen met CNS [2] – ondanks het sterke bewijs dat hun werkzaamheid en veiligheid ondersteunt, ongeacht de nierfunctie bij aanvang [3-7].

Doel van de studie

De auteurs evalueerden het risico op renale uitkomsten, totale sterfte en alle ziekenhuisopnamen geassocieerd met MRA-gebruik over het eGFR-spectrum in een groot real-world-cohort van HFrEF-patiënten, inclusief patiënten met ernstige CNS (d.w.z.: eGFR <30 ml/min per 1,73 m²).

Methoden

Voor deze observationele cohortstudie werden gegevens verzameld van 33.942 patiënten met HFrEF (EF <40%) die in de periode 2012-2020 waren ingeschreven in de Swedish Heart Failure Registry. Dialyse bij het indexbezoek was een exclusiecriterium. Op de indexdatum werden MRA-gebruik en de nierfunctie van de patiënten beoordeeld.

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat was een samengestelde renale uitkomst van dialyse-initiatie, renale sterfte, ziekenhuisopname wegens nierfalen of ziekenhuisopname wegens hyperkaliëmie na 1 jaar. Aanvullende uitkomstmaten waren totale sterfte en alle ziekenhuisopnamen, beide beoordeeld na 1 jaar.

Belangrijkste resultaten

• Op de indexdatum kregen 17.489 patiënten (51%) een MRA voorgeschreven. Het MRA-gebruik nam af met verslechtering van de nierfunctie, variërend van 54% voor patiënten met een eGFR ≥60 ml/min per 1,73 m² (n=20.868) tot 32% voor patiënten met een eGFR <30 ml/min per 1,73 m² (n=1834). Tijdens de follow-up werd stopzetting van de MRA waargenomen bij 11% van de patiënten, gelijkmatig verdeeld over het eGFR-spectrum.
• Van 38 patiëntkenmerken was eGFR ≥60 ml/min per 1,73 m² de sterkste onafhankelijke voorspeller van MRA-gebruik bij studieaanvang (OR voor eGFR ≥60 vs.<30 ml/min per 1,73 m²: 2,85; 95%BI: 2,49-3,26). Andere relevante voorspellers waren kalium >5 mmol/l (vergeleken met <3,5 mmol/l), ernstiger HF (d.w.z.: hogere NYHA-klasse, gebruik van HF-apparaten of diuretica), gebruik van bètablokkers, geschiedenis van hypertensie en leverziekte.
• In multivariabele Cox-regressieanalyses was de incidentie van de samengestelde renale uitkomstmaat na 1 jaar 14,6 per 1000 patiëntjaren voor MRA-gebruikers vergeleken met 17,5 per 1000 patiëntjaren voor niet-gebruikers (niet-gecorrigeerde HR: 0,83; 95%BI: 0,79-0,88). Na correctie voor baselinepatiëntkenmerken zoals leeftijd, geslacht en NYHA-klasse was de HR 1,04 (95%BI: 0,98-1,10), die consistent was over het eGFR-spectrum (P voor interactie=0,29). Voor patiënten met een eGFR <30 ml/min per 1,73 m² was de gecorrigeerde HR 1,01 (95%BI: 0,87-1,17).
• De 1-jaarsincidentie van totale sterfte was 12,9 per 1000 patiëntjaren voor MRA-gebruikers versus 15,9 per 1000 patiëntjaren voor niet-gebruikers (gecorrigeerde HR: 1,02; 95%BI: 0,97-1,08; P voor interactie door eGFR-klasse=0,39). De gecorrigeerde HR was 1,07 (95%BI: 0,92-1,25) voor patiënten met een eGFR <30 ml/min per 1,73 m².
• De 1-jaarsincidentie van alle ziekenhuisopname was 55,6 per 1000 patiëntjaren voor MRA-gebruikers versus 60,5 per 1000 patiëntjaren voor niet-gebruikers (gecorrigeerde HR: 0,99; 95%BI: 0,95-1,02; P voor interactie door eGFR-klasse=0,46). Voor patiënten met een eGFR <30 ml/min per 1,73 m² was de gecorrigeerde HR 1,03 (95%BI: 0,91-1,17).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Eur J Heart Fail.