Veiligheidsindicatoren geassocieerd met lager behaalde dosseringen van HF-medicatie bij patiënten met acuut HF

Introductie en methoden

Achtergrond en doel van de studie

In de STRONG-HF-studie werd getoond dat een hoogintensievezorgstrategie van snelle optitratie van HF-medicatie en nauwe follow-up het risico op 180-daagse HF-heropname of sterfte door alle oorzaken verlaagde bij patiënten die opgenomen waren voor acuut HF in vergelijking met gebruikelijke zorg [1-2]. Het doel van deze subanalyse van de STRONG-HF-studie was om te onderzoeken wat de effecten zijn van veiligheidsindicatoren op behaalde doseringen van HF-medicatie en klinische uitkomsten bij patiënten die hoogintensieve zorg kregen na een ziekenhuisopname voor acuut HF.

Methoden

De STRONG-HF-studie was een multicenter, open-label studie waarin patiënten die recent opgenomen waren voor acuut HF gerandomiseerd werden voor ontslag naar een hoogintensievezorgarm of een gebruikelijke zorgarm. In de hoogintensievezorgarm (n=542) werd HF-medicatie (bètablokkers, ACEi/ARBs/ARNI, of MRA) 2 dagen voor ontslag snel opgetitreerd naar 50% van de optimale doseringen en naar 100% van de optimale doseringen binnen 2 weken na ontslag. Patiënten hadden follow-up-bezoeken na 1, 2, 3 en 6 weken, en een extra veiligheidsbezoek 1 week na elke optitratie. Optitratie van HF-medicatie werd vertraagd bij aanwezigheid van veiligheidsindicatoren. Deze veiligheidsindicatoren waren: eGFR van<30 mL/min/1,73 m² (n=28), serumkaliumwaarden van <5,0 mmol/L (n=149), SBD van >95 mmHg (n=51), hartslag van <55 bpm (n=46), en NT-proBNP-waarden >10% hoger dan de waarde bij randomisatie (n=223). Patiënten in de hoogintensievezorggroep werden gestratificeerd in 2 groepen afhankelijk van de aanwezigheid van een veiligheidsindicator na 1, 2, 3 of 6 weken.

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat van STRONG-HF was een samenstelling van sterfte door alle oorzaken of eerste HF-ziekenhuisheropname na 180 dagen.

Belangrijkste resultaten

• Bij 229 patiënten (42,3%)trad geen veiligheidsindicator op en bij 313 patiënten trad er ≥1 veiligheidsindicator op bij follow-up-bezoeken. Patiënten met ≥1 veiligheidsindicator hadden minder vaak een geschiedenis van HF, hadden vaker ACS, ernstigere symptomen van HF, hogere NYHA-klasse na 1 maand, en een lagere SBD en hartslag op baseline vergeleken met patiënten zonder veiligheidsindicator.
• Patiënten met een veiligheidsindicator behaalden lagere percentages van optimale HF-therapie in vergelijking met patiënten zonder veiligheidsindicator (gemiddeld verschil: -11,0%; 95%BI: -13,6 tor -8,4%; P<0,001). Verschillen tussen de groepen waren zichtbaar vanaf week 2.
• De primaire samengestelde uitkomstmaat kwam voor bij 43 patiënten (15,0%) met een veiligheidsindicator en bij 51 patiënten (14,2%) zonder veiligheidsindicator (HR: 0,84; 95%BI: 0,48-1,46; P=0,54). Afzonderlijke veiligheidsindicatoren hadden geen associatie met de primaire uitkomstmaat.
• Een eGFR van <30 mL/min/1,73 m² was geassocieerd met een verhoogd risico op 180-daagse heropname voor HF (gecorrigeerde HR: 3,60; 95%BI: 1,22-10,60; P=0,02).
• Patiënten met een veiligheidsindicator hadden kleinere verbeteringen in de EQ-5D VAS-score vergeleken met patiënten zonder veiligheidsindicator (aangepast verschil: -3,32 punten; 95%BI: -5,97 tot -0,66; P=0,015).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Card Fail.