Meer stress tijdens adolescentie en jongvolwassenheid geassocieerd met hoger cardiometabool risico

Introductie en methoden

Achtergrond

Hoewel cardiometabole ziekten zich meestal openbaren tijdens de middelbare tot late volwassenheid, beginnen de onderliggende pathologische processen al in de kindertijd en kunnen ze zich decennialang in stilte ontwikkelen [1]. De identificatie van risicofactoren voor cardiometabole ziekten in de kindertijd kan bijdragen aan vroegtijdige interventie. Mogelijk is ervaren stress zo’n risicofactor.

Doel van de studie

De auteurs onderzochten (1) de associaties van ervaren stress in de kindertijd (gerapporteerd door de ouders), adolescentie en jongvolwassenheid met 7 markers van cardiometabool risico op volwassen leeftijd en (2) of patronen van ervaren stress tijdens de adolescentie en jongvolwassenheid het cardiometabool risico op jongvolwassen leeftijd voorspelden.

Methoden

Deze prospectieve studie omvatte 276 deelnemers van de Southern California Children’s Health Study die in 2003 waren gerekruteerd en elke 1-2 jaar werden gevolgd tot het einde van de middelbare school. De ervaren stress werd beoordeeld met de Perceived Stress Scale (PSS) door de ouders van de deelnemers voor zichzelf tijdens de vroege kindertijd van de deelnemers (gemiddelde leeftijd: 6,3 jaar) en door de deelnemers zelf tijdens hun adolescentie (13,3 jaar) en jongvolwassenheid (23,6 jaar).

Het cardiometabool risico werd eenmalig beoordeeld op jongvolwassen leeftijd aan de hand van de carotisarterie-intimamediadikte (carotid artery intima-media thickness, CIMT), de systolische en diastolische bloeddruk (SBD/DBD), de BMI, het lichaamsvetpercentage, de ratio tussen het androïde en gynoïde vet (AG) en de HbA1c-waarde. De auteurs berekenden een cumulatieve cardiometaboolrisicoscore op basis van 5 klinisch abnormale markers (CIMT >0,8 mm, SBD ≥130 mmHg of DBD ≥80 mmHg, lichaamsvetpercentage >25% (mannen) of >35% (vrouwen), AG-ratio >85e percentiel en HbA1c ≥5,7%).

Belangrijkste resultaten

Associaties tussen ervaren stress op 3 tijdstippen en cardiometaboolrisico-indicatoren op volwassen leeftijd

• Op jongvolwassen leeftijd was een hogere PSS-score geassocieerd met een verhoogde CIMT (β=0,01; 95%BI: 0,0003-0,02; P=0,043), SBD (β=1,27; 95%BI: 0,09-2,45; P=0,035) en DBD (β=0,94; 95%BI: 0,13-1,75; P=0,024) en een verhoogd algeheel cardiometabool risico (β=0,12; 95%BI: 0,01-0,22; P=0,031).
• Een hogere PSS-score tijdens adolescentie was alleen geassocieerd met een lagere DBD (β: -1,11; 95%BI: -1,91 tot -0,32; P=0,006) en een grotere kans op obesitas (OR: 1,66; 95%BI: 1,16-2,38; P=0,006) op volwassen leeftijd.
• De PSS-score van de ouders tijdens de kindertijd van de deelnemers was niet geassocieerd met een van de indicatoren van cardiometabool risico op volwassen leeftijd.

Associaties tussen stresspatronen in adolescentie en jongvolwassenheid en cardiometaboolrisico-indicatoren op volwassen leeftijd

• Personen met een consistent hoog stressniveau tijdens de adolescentie en volwassenheid hadden een hogere AG-ratio (β=0,07; 95%BI: 0,02-0,13; P=0,009), hoger lichaamsvetpercentage (β=2,59; 95%BI: 0,01-5,17; P=0,049), grotere kans op obesitas (OR: 5,57; 95%BI: 1,62-19,10; P=0,006) en groter algeheel cardiometabool risico (β=0,31; 95%BI: 0,02-0,60; P=0,036) op volwassen leeftijd, vergeleken met degenen met een consistent laag stressniveau.
• Deelnemers van wie de PSS-score in de loop van de tijd afnam, hadden ook een grotere kans op obesitas (OR: 4,87; 95%BI: 1,30-18,34; P=0,019) dan degenen met een consistent lage PSS-score.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Heart Assoc.