SBD-variabiliteit is sterkere voorspeller van CV-events dan gemiddelde SBD

Introductie en methoden

Achtergrond

Observationele studies hebben laten zien dat bloeddrukvariabiliteit (BDV) een belangrijke voorspeller is van morbiditeit en mortaliteit [1,2]. Het is echter onduidelijk wat het langetermijneffect is van een periode van farmacologische controle van de BD maar met mogelijke BDV, zoals blijkt uit de resultaten van de ASCOT-BPLA-studie (Anglo-Scandinavian Cardiac Outcomes Trial-Blood Pressure-Lowering Arm) [3-7].

Doel van de studie

In de ASCOT Legacy-studie, een langetermijnfollow-uponderzoek van de ASCOT-BPLA-studie, onderzochten de auteurs de invloed van systolische BDV tussen bezoeken en de gemiddelde systolische BD (SBD), beide gemeten tijdens de studie, op fatale en niet-fatale cardiovasculaire uitkomsten op lange termijn. Ook vergeleken ze de tijd tot het eerste optreden van vooraf gespecificeerde cardiovasculaire events tussen 2 antihypertensieve behandelstrategieën.

Methoden

In de oorspronkelijke ASCOT-BPLA-studie werden 19.257 patiënten (leeftijd bij randomisatie: 40-79 jaar) met hypertensie die ≥3 bijkomende risicofactoren voor HVZ hadden maar geen voorgeschiedenis van eerdere coronaire hartziekte (CHD), momenteel behandelde angina, beroerte, of TIA binnen 3 maanden, gerandomiseerd naar een behandelstrategie op basis van amlodipine (amlodipine plus perindopril indien nodig) of atenolol (atenolol plus bendroflumethiazide indien nodig). Op aanraden van de Data Safety and Monitoring Board werd de studie voortijdig gestopt in december 2004 (na een mediane follow-upduur van 5,5 jaar) vanwege een significant hoger sterftecijfer onder patiënten die waren toegewezen aan de behandeling op basis van atenolol in vergelijking met degenen die de behandeling gebaseerd op amlodipine kregen.

In de ASCOT Legacy-studie werden 8580 deelnemers uit het VK (4305 toegewezen aan de amlodipinegebaseerde behandelstrategie en 4275 aan de atenololgebaseerde behandelstrategie) gevolgd gedurende een mediane duur van 17 jaar (IQR: 9-19; maximum: 21), aan de hand van gekoppelde ziekenhuis- en sterftegegevens. De gegevens van 7092 deelnemers met volledige dossiers waren beschikbaar voor analyse.

Uitkomsten

De vooraf gespecificeerde cardiovasculaire events waren: fatale en niet-fatale beroerte, niet-fataal MI en fatale CHD, totale coronaire events, fataal en niet-fataal HF, totale cardiovasculaire events en procedures, AF, cardiovasculaire sterfte en totale sterfte.

Belangrijkste resultaten

Impact van systolische BDV en gemiddelde SBD tijdens de trial op latere cardiovasculaire events

• In een analyse gecorrigeerd voor confounders bij studieaanvang en voor het optreden van beroerte of MI in het verleden of tijdens de studie tot aan de follow-upperiode, was de gemiddelde SBD tijdens de studie een voorspeller van cardiovasculaire uitkomsten op lange termijn gedurende de follow-upperiode, waaronder totale cardiovasculaire events (gecorrigeerde HR: 1,14; 95%BI: 1,10-1,17; P<0,001), totale beroerte (gecorrigeerde HR: 1,19; 95%BI: 1,11-1,26; P<0,001), niet-fataal MI en fatale CHD (gecorrigeerde HR: 1,19; 95%BI: 1,12-1,27; P<0,001) en cardiovasculaire sterfte (gecorrigeerde HR: 1,22; 95%BI: 1,16-1,29; P<0,001), voor elke SD-stijging van de gemiddelde SBD van 10,0 mmHg.
• Verdere correctie voor de gemiddelde SBD tijdens het onderzoek gaf aan dat systolische BDV tussen bezoeken een sterkere voorspeller was van cardiovasculaire uitkomsten (per SD-stijging van de systolische BDV van 5,0 mmHg), zoals totale cardiovasculaire events (gecorrigeerde HR: 1,22; 95%BI: 1,18-1,26; P<0,001). 18-1,26; P<0,001), totale beroerte (gecorrigeerde HR: 1,20; 95%BI: 1,11-1,29; P<0,001), niet-fataal MI en fatale CHD (gecorrigeerde HR: 1,25; 95%BI: 1,16-1,35; P<0,001) en cardiovasculaire sterfte (gecorrigeerde HR: 1,28; 95%BI: 1,20-1,37; P<0,001).
• In de groep met een gemiddelde SBD<140 mmHg tijdens de studie vertoonden patiënten in het bovenste derde deel van de systolische BDV (13,00-50,06 mmHg) een absolute toename van cardiovasculaire events van 16% (17 events per 1000 patiëntjaren) vergeleken met het onderste derde deel (1,15-9,30 mmHg) gedurende de follow-upperiode van 15-jaar. Bovendien trad 53% van alle cardiovasculaire events op bij patiënten met een goed gecontroleerde SBD (d.w.z.: <140 mmHg; dit was 44% van de studiepopulatie).
• Patiënten met een gemiddelde SBD <133 mmHg over een periode van 5 jaar hadden een 31% hoger risico op totale cardiovasculaire events als hun systolische BDV varieerde van 9,31 tot 12,99 mmHg en een 65% verhoogd risico als hun systolische BDV 13,00-50,06 mmHg was.

Effect van antihypertensieve behandelingen op eerste cardiovasculaire events

• Analyse van de follow-upgegevens van maximaal 21 jaar liet zien dat de amlodipinegebaseerde behandelstrategie tijdens de studie geassocieerd was met een lager risico op beroerte (gecorrigeerde HR: 0,82; 95%BI: 0,72-0,93; P=0,003), totale cardiovasculaire events (gecorrigeerde HR: 0,93; 95%BI: 0,88-0,98; P=0,008), totale coronaire events (gecorrigeerde HR: 0,92; 95%BI: 0,86-0,99; P=0,024) en AF (gecorrigeerde HR: 0,91; 95%BI: 0,83-0,99; P=0,030) vergeleken met de atenololgebaseerde behandelstrategie.
• Er was zwakker bewijs voor een verlaagd risico op cardiovasculaire sterfte (gecorrigeerde HR: 0,91; 95%BI: 0,82-1,01; P=0,073), en er werd geen significant verschil gevonden in de incidentie van niet-fataal MI en fatale CHD, totaal HF of totale sterfte tussen de behandelingen (alle P>0,05).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Eur Heart J.