Slecht slapen geassocieerd met zelfgerapporteerde AF-episodes de volgende dag
Preceding Night Sleep Quality and Atrial Fibrillation Episodes in the I-STOP-AFIB Randomized Trial
Literatuur - Wong CX, Modrow MF, Sigona K, et al. - JACC Clin Electrophysiol. 2024 Jan;10(1):56-64. doi: 10.1016/j.jacep.2023.09.009Introductie en methoden
Achtergrond
Chronische slaapverstoringen worden geassocieerd met incidenteel of terugkerend AF [1-3]. Het is onduidelijk of een nacht van verstoorde of slechte slaap een invloed heeft op het kortetermijnrisico op AF.
Doel van de studie
Deze studie had als doel om de associatie tussen zelfgerapporteerde slaapkwaliteit tijdens de voorgaande nacht en het risico op discrete AF-episodes de volgende dag te onderzoeken.
Methoden
I-STOP-AFib (Individualized Studies of Triggers of Paroxysmal Atrial Fibrillation) was een smartphone-gebaseerde gerandomiseerde studie onder volwassenen met symptomatisch AF. Deelnemers werden gerandomiseerd naar geïndividualiseerd (n-of-1) triggeronderzoek of naar AF monitoring alleen. Alle deelnemers werden dagelijks uitgenodigd om vragenlijsten in te vullen in een mobiele app over de slaapkwaliteit van de voorgaande nacht. Slaapkwaliteit werd onderverdeeld in 5 categorieën: geweldig, goed, gemiddeld, slecht of vreselijk. AF werd dagelijks beoordeeld door zelfrapportage en met een mobiel ECG-apparaat. De I-STOP-AFib studie duurde 10 weken, waarna deelnemers de optie hadden om deel te nemen aan een opeenvolgende studieperiode van 10 weken om maximaal 4 AF-triggers te bestuderen. Slaapgegevens van 419 deelnemers waren beschikbaar. In de eerste 10 weken van het onderzoek waren data van 15.755 dagen beschikbaar met een totaal van 3459 zelfgerapporteerde AF-episodes en 867 mobiele ECG-bevestigde AF-episodes.
Uitkomstmaten
Uitkomstmaten waren het vóórkomen van AF-episodes en duur van AF-episodes.
Belangrijkste resultaten
- Gemiddelde, slechte en vreselijke slaap tijdens de voorgaande nacht was geassocieerd met een hoger risico op zelfgerapporteerde AF vergeleken met geweldige slaap (elke verslechterende slaapkwaliteitscategorie, OR: 1,15; 95%BI: 1,10-1,20; P<0,0001).
- Er was geen associatie tussen slechtere slaapkwaliteit en het vóórkomen van mobiele ECG-bevestigde AF-episodes (OR: 1.04; 95%BI: 0,95-1,13; P=0,43).
- Gemiddelde en slechte slaap tijdens de voorgaande nacht was geassocieerd met langere AF-episodes tijdens de volgende dag vergeleken met geweldige slaap (respectievelijk, P=0,02 en P<0,001). Vreselijke slaap was niet geassocieerd met een langere duur van AF (P=0,23).
- Elke slechtere slaapcategorie was geassocieerd met een geschatte toename van 16 minuten (95%BI: 12-21) in zelfgerapporteerde AF-duur de volgende dag (P<0.001).
Conclusie
In de smartphone-gebaseerde I-STOP-AFib-studie was slechte slaapkwaliteit geassocieerd met een verhoogd risico op zelfgerapporteerde AF-episodes op de volgende dag. Slechter slapen was ook geassocieerd met een langere duur van AF-episodes de volgende dag. Er was geen associatie tussen AF-episodes die bevestigd waren met een mobiele ECG en slaapkwaliteit, wat mogelijk te wijten zou kunnen zijn aan een beperkte statistische kracht, het ontbreken van een continue ECG-monitoringmethode of het daadwerkelijk ontbreken van een verband. De auteurs concludeerden dat “deze gegevens suggereren dat slaapkwaliteit een potentieel modificeerbare en onmiddellijke trigger kan zijn voor discrete AF-episodes”.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: