GLP-1RA verbetert klinische uitkomsten bij HFpEF-patiënten met obesitas en DM2

Once-weekly Semaglutide In Patients With Heart Failure With Preserved Ejection Fraction, Obesity And Type 2 Diabetes: Main Results From The Step-hfpef Dm Trial

Gepresenteerd bij de ACC.24 Scientific Session door: Mikhail Kosiborod - Kansas City, MO, VS

Introductie en methoden

Patiënten met HFpEF die ook obesitas en DM2 hebben, hebben veel klachten. Overtollig lichaamsvet speelt namelijk een belangrijke rol in de ontwikkeling en progressie van zowel HFpEF als DM2. Eerder werd er in de STEP-HFpEF-studie aangetoond dat semaglutide HF-gerelateerde klachten, lichamelijke beperkingen en lichaamsgewicht verminderde bij HFpEF-patiënten met obesitas maar zonder diabetes.

De STEP-HFpEF DM-studie (Effect of Semaglutide 2.4 mg Once-weekly on Function and Symptoms in Subjects With Obesity-related Heart Failure With Preserved Ejection Fraction, and Type 2 Diabetes) was een internationale, multicentrische, dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 3-RCT waarin 616 patiënten met HFpEF (LVEF ≥45%, HF-klachten van NYHA-klasse II-IV), BMI ≥30 kg/m² en DM2 werden gerandomiseerd naar subcutaan semaglutide 2,4 mg eenmaal per week of placebo gedurende 52 weken, in aanvulling op de standaardbehandeling.

De coprimaire uitkomstmaten waren de verandering vanaf de aanvang van studie tot 52 weken in de KCCQ – Clinical Summary Score (CSS) en het lichaamsgewicht. Bevestigende secundaire uitkomstmaten waren de verandering vanaf de studieaanvang tot 52 weken in de 6-minutenloopafstand (6-minute walk distance, 6MWD); een hiërarchische samengestelde uitkomst bestaande uit totale sterfte, HF-events en het verschil in de verandering in de KCCQ-CSS en 6MWD; en de verandering vanaf de studieaanvang tot 52 weken in de CRP-waarde.

Belangrijkste resultaten

• Na 52 weken was de gemiddelde verandering in de KCCQ-CSS ten opzichte van de uitgangswaarde 13,7 punten in de semaglutidegroep (n=310) en 6,4 punten in de placebogroep (n=306) (geschat behandelverschil: 7,3 punten; 95%BI: 4,1-10,4; P<0,001).
• De gemiddelde procentuele verandering in lichaamsgewicht vanaf de studieaanvang tot 52 weken was -9,8% met semaglutide en -3,4% met placebo (geschat behandelverschil: -6,4 procentpunten; 95%BI: -7,6 tot -5,2; P<0,001).
• De resultaten voor de bevestigende secundaire uitkomstmaten lieten ook een voorkeur voor semaglutide boven placebo zien: het geschatte verschil tussen de behandelgroepen in de verandering in de 6MWD was 14,3 m (95%BI: 3,7-24,9; P=0,008), de gestratificeerde winratio voor de hiërarchische samengestelde uitkomstmaat was 1,58 (95%BI: 1,29-1,94; P<0,001) en de geschatte behandelratio voor de verandering in de CRP-waarde was 0,67 (95%BI: 0,55-0,80; P<0,001).
• Subgroepanalyse toonde dat het gebruik van een SGLT2-remmer bij studieaanvang geen invloed had op het verschil in de verandering in de KCCQ-CSS tussen de behandelgroepen (P voor interactie=0,35), maar de omvang van het gewichtsverlies was wel iets groter bij patiënten die bij studieaanvang geen SGLT2-remmer gebruikten (P voor interactie=0,04).
• De frequentie van ernstige nadelige events was 17,7% in de semaglutidegroep en 28,8% in de placebogroep (P=0,002), waarvan hartaandoeningen het vaakst werden gemeld (6,1% vs. 13,1%; P=0,004).

Conclusie

Bij patiënten met obesitasgerelateerd HFpEF en DM2 resulteerde behandeling met semaglutide in een grotere vermindering van HF-gerelateerde klachten en lichamelijke beperkingen, meer gewichtsverlies en een grotere verbetering van de inspanningsfunctie na 52 weken dan placebo. Het geneesmiddel werd goed verdragen.

- Onze rapportage is gebaseerd op de informatie die tijdens de ACC.24 Scientific Session is verstrekt -