Tai chi effectiever dan aerobe training voor bloeddrukverlaging bij prehypertensie

Introductie en methoden

Achtergrond

Recente onderzoeken hebben laten zien dat inspanningsinterventies de bloeddruk (BD) kunnen verlagen bij mensen met hypertensie of prehypertensie [1-3]. Hoewel het American College of Sports Medicine en de American Heart Association aerobe lichaamsbeweging aanbevelen om de BD te verlagen [4], kent deze trainingsvorm ook nadelen, zoals de behoefte aan voldoende ruimte en het risico op gewrichtsschade. Tai chi is een Chinese geest-lichaamsoefening die de BD verlaagt en het evenwicht en de cardiopulmonale functie verbeteren [2,5-9].

Doel van de studie

Het doel van de studie was om de werkzaamheid van tai chi versus aerobe training te beoordelen voor bloeddrukverlaging bij personen met prehypertensie.

Methoden

In een prospectieve, enkelvoudig geblindeerde RCT, die werd uitgevoerd in 2 openbare tertiaire ziekenhuizen in China, werden 342 volwassenen (in de leeftijd van 18-65 jaar) met prehypertensie, gedefinieerd als systolische BD (SBD) 120-139 mmHg en/of diastolische BD (DBD) 80-89 mmHg, die niet eerder waren behandeld, gerandomiseerd naar een programma met tai chi of matig intensieve aerobe training. Beide groepen namen gedurende 12 maanden 4 keer per week deel aan begeleide trainingssessies van 60 minuten. Exclusiecriteria waren onder andere DM1, DM2, coronairlijden en CNS (eGFR <60 ml/min).

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat was de verandering in de SBD gemeten in het ziekenhuis bij aanvang van de studie tot 12 maanden. Secundaire uitkomstmaten waren de verandering in de SBD gemeten in het ziekenhuis na 6 maanden, in de DBD gemeten in het ziekenhuis na 6 en 12 maanden, in de ambulant gemeten 24-uurs-BD na 12 maanden, in het lipidenprofiel en in metabole parameters.

Daarnaast werden de gemiddelde dagelijkse calorie-inname gedurende de laatste 7 dagen, de totale lichamelijke activiteit gedurende 1 week en de veiligheid beoordeeld.

Belangrijkste resultaten

• Na 12 maanden was de gemiddelde verandering in de in het ziekenhuis gemeten SBD ten opzichte van de uitgangswaarde (dit was de primaire uitkomstmaat) -7,01 mmHg (SD: 10,12) in de tai-chigroep (n=173) en -4,61 mmHg (SD: 8,47) in de groep die aerobe training kreeg (n=169) (gemiddeld verschil: -2,40 mmHg; 95%BI: -4,39 tot -0,41; P=0,02).
• De gemiddelde verandering in de in het ziekenhuis gemeten SBD na 6 maanden was -6,18 mmHg (SD: 8,00) in de tai-chigroep en -3,88 mmHg (SD: 7,30) in de groep met aerobe training (gemiddeld verschil: -2,31 mmHg; 95%BI: -3,94 tot -0,67; P=0,006).
• Er was geen significant verschil tussen de groepen in de gemiddelde verandering in de in het ziekenhuis gemeten DBD na 6 maanden (gemiddeld verschil: -0,92 mmHg; 95%BI: -1,86 tot 0,01; P=0,052) of na 12 maanden (gemiddeld verschil: -1,17 mmHg; 95%BI: -2,53 tot 0,19; P=0,09).
• De gemiddelde reductie in de ambulante 24-uurs-SBD na 12 maanden was groter in de tai-chigroep dan in de groep met aerobe training (gemiddeld verschil: -2,16 mmHg; 95%BI: -3,84 tot -0,47; P=0,01); dit gold ook voor de gemiddelde verandering in de nachtelijke ambulante SBD na 12 maanden (gemiddeld verschil: -4,08 mmHg; 95%BI: -6,59 tot -1,57; P=0,002).
• Er was geen significant verschil tussen de groepen in de gemiddelde verandering in de ambulante 24-uurs-DBD, de SBD overdag en de DBD overdag of ’s nachts, noch in het lipidenprofiel, metabole parameters, de gemiddelde dagelijkse calorie-inname of totale lichamelijke activiteit.
• Tijdens de studie werden geen ernstige nadelige events of complicaties gemeld.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op JAMA Netw Open.