GLP-1RA vermindert nierevents in specifieke nieruitkomstenstudie bij CNS en DM2

FLOW scientific session

Gepresenteerd op het ERA-congres 2024: Peter Rossing, Kopenhagen, Denemarken, Richard Pratley, Orlando, FL, VS, Dr. Vlado Perkovic, Syndey, Australië, Kenneth Mahaffey, Palo Alto, CA, VS, Johannes Mann, Erlangen, Duitsland, Katherine Tuttle, Seattle, WA, VS en Christoph Wanner, Würzburg, Duitsland

Introductie en methoden

Ondanks verbeteringen in niergerelateerde uitkomsten met beschikbare behandelingen, blijft het risico op nierfalen en HVZ hoog bij patiënten met CNS en DM2. Bevindingen van cardiovaculaire uitkomstentrials suggereren een gunstig effect van GLP-1RA's bij patiënten met DM2 op niergerelateerde uitkomsten. Daarom werd het effect van semaglutide op nier- en cardiovasculaire uitkomsten en mortaliteit onderzocht bij patiënten met CNS en DM2 in een speciale nierstudie - de FLOW-studie.

De FLOW-studie was een multinationale, gerandomiseerde gecontroleerde klinische studie waarin volwassenen met DM2 die een RAAS-blokker gebruiken en een eGFR ≥50 en ≤75 ml/min/1,73m² en UACR >300 en<5000 mg/g OF eGFR ≥20 en <50 ml/min/1,73m² en UACR >100 en <5000 mg/g in aanmerking kwamen voor deelname. In totaal werden 3533 deelnemers gerandomiseerd in een 1:1 ratio naar eenmaal per week semaglutide 1 mg bovenop de standaardzorg of naar placebo bovenop de standaardzorg. FLOW was een event-gestuurde studie met ≥854 eerste primaire uitkomstevents, maar werd vroegtijdig gestopt vanwege werkzaamheid bij ~570 events. De gemiddelde follow-up was 3,4 jaar.

De primaire uitkomst van de studie was de tijd tot het eerste optreden van ernstige nierevents, bestaande uit het optreden van persisterende ≥50% afname in eGFR vergeleken met de baselinewaarde, nierfalen, niersterfte of cardiovasculaire sterfte.

Belangrijkste resultaten

• De samengestelde primaire nieruitkomst was verminderd in de semaglutidegroep (eventpercentage 18,7%) vergeleken met de placebogroep (23,2%) (HR 0,76, 95%CI: 0,66-0,88, P=0,0003). Dit vertaalde zich in een NTT van 37 na 2 jaar en een NTT van 20 na 3 jaar.
• Er was een trend van afnames in de individuele uitkomsten van de primaire uitkomst met semaglutide vergeleken met placebo, maar de bevindingen waren niet significant (behalve voor het optreden van persisterende ≥50% reductie in eGFR).
• Subgroepanalyses toonden geen duidelijke heterogeniteit naar geslacht, leeftijd, BMI, diabetesduur, HbA1c, regio, ras of etniciteit. Ook werd consistentie in de bevindingen gezien op basis van eGFR-niveau, UACR-niveau, aan- of afwezigheid van HVZ of chronisch hartfalen.
• De jaarlijkse snelheid van verandering in eGFR was lager in de semaglutidegroep (-2,19 ml/min/1,73m²/jaar) vergeleken met de placebogroep (-3,36 ml/min/1,73m²/jaar), wat resulteerde in een verschil tussen de groepen van 1,16 ml/min/1,73m²/jaar (95%CI:0,86-1,47), P<0,001).
• Het geschatte behandelverschil in verandering in eGFR (berekend met cystatine C) na 104 weken was 3,39 ml/min/1,73m²/jaar (95%CI: 2,63-4,15) met minder verandering in de semaglutidegroep; en dit was 3,30 ml/min/1,73m²/jaar (95%CI: 2,43-4,17) wanneer dit berekend werd met serumcreatinine.
• In de semaglutidegroep was de UACR-ratio ten opzichte van de baselinewaarde na 104 weken 0,60 en deze was 0,88 in de placebogroep, wat resulteerde in een geschatte behandelratio van 0,68 (95%CI: 0,62-0,75).
• De uitkomst van MACE -bestaande uit cardiovasculaire sterfte, niet-fataal MI of niet-fatale beroerte- was verlaagd in de semaglutidegroep (12,0%) vergeleken met de placebogroep (14,4%) (HR 0,82, 95%CI: 0,68-0,98, P=0,029).
• Sterfte door alle oorzaken was verminderd in de semaglutidegroep (12,8%) vergeleken met de placebogroep (15,8%) (HR 0,80, 95%CI: 0,67-0,95, P=0,010).
• Veiligheidsbijwerkingen werden minder gemeld in de semaglutidegroep (49,6%) dan in de placebogroep (53,8%). Bijwerkingen die leidden tot het permanent stopzetten van de behandeling kwamen vaker voor in de semaglutidegroep (13,2%) dan in de placebogroep (11,9%), voornamelijk door stopzettingen als gevolg van gastro-intestinale aandoeningen.

Conclusie

In de FLOW-studie resulteerde behandeling met semaglutide in een 24% lager risico op de samengestelde primaire nieruitkomst, langzamere afname van de nierfunctie met een gemiddelde eGFR van 1,16 ml/min/1,73m²/jaar, 18% lager risico op MACE en 20% lager risico op overlijden door alle oorzaken vergeleken met placebo bij patiënten met CNS en DM2.

- Onze rapportage is gebaseerd op de informatie die tijdens het ERA-congres 2024 is verstrekt -

De bevindingen van deze studie werden tegelijkertijd gepubliceerd in The New Engl J Med