Real-world-data tonen dat vroege en intensieve PCSK9-remmertherapie het residuele risico vermindert bij ACS

Introductie en methoden

Achtergrond

Bij patiënten met ACS vermindert verlaging van de LDL-c-waarde de cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit, waarbij het gunstige klinische effect evenredig is aan de mate van LDL-c-reductie [1]. De huidige Europese en Amerikaanse klinische richtlijnen bevelen vroegtijdige start van intensieve lipidenverlagende therapie in deze populatie aan [2,3]. Er zijn echter geen gegevens beschikbaar over de implementatie van deze aanbeveling in de klinische praktijk.

Doel van de studie

Het doel van de studie was het effect te onderzoeken van PCSK9-remming die werd gestart rond het moment van ziekenhuisopname op de lipidenregulatie en de incidentie van MACE in een real-world-populatie van ACS-patiënten.

Methoden

Het AT-TARGET-IT-register was een multicentrische, retrospectieve, observationele fase 4 studie naar het gebruik van PCSK9-remmers in de klinische praktijk in Italië (n=1836) [4]. De huidige analyse omvatte 771 patiënten met ACS die in het ziekenhuis waren opgenomen en die een recept kregen voor een PCSK9-remmer tijdens de opname, bij ontslag of ≤4 weken na ontslag. Van deze 771 patiënten werden 506 (65,6%) behandeld met evolocumab en 265 (34,4%) met alirocumab.

Uitkomstmaten

De uitkomstmaat voor lipidenregulatie was het percentage patiënten dat de LDL-c-streefwaarde van <55 mg/dl (1,4 mmol/l) bereikte bij de eerste lipidenmeting. De klinische uitkomstmaat was de incidentie van een samengestelde uitkomst van 4-punts-MACE (totale sterfte, niet-fataal MI, niet-fatale beroerte of ischemie-gedreven revascularisatie) tijdens follow-up in relatie tot kwartielen van de LDL-c-waarde bij de eerste lipidenmeting.

Belangrijkste resultaten

Uitkomstmaat voor lipidenregulatie

• Bij opname in het ziekenhuis was de mediane LDL-c-waarde 137,0 mg/dl (IQR: 115,0-165,0). Deze daalde tot 43,0 mg/dl (IQR: 23,0-61,0) bij de eerste lipidenmeting (mediane tijd vanaf aanvang van de studie: 37 dagen; IQR: 25-77) en bleef vrijwel onveranderd op 49,0 mg/dl (IQR: 28,0-60,5) bij de laatste lipidenmeting (mediane follow-upduur: 11 maanden; IQR: 6-26).
• Bij de eerste lipidenmeting bereikten 527 van de 771 ACS-patiënten die een PCSK9-remmer kregen (68,3%) de LDL-c-streefwaarde van <55 mg/dl.
• Van deze 527 patiënten kregen 73 (13,8%) alleen een statine als achtergrondbehandeling, 35 ontvingen (6,6%) alleen ezetimibe, 404 (76,8%) werden behandeld met een combinatie van een statine en ezetimibe en 15 (2,8%) kregen geen andere lipidenverlagende behandeling.
• Van de 771 patiënten bereikten 608 (78,8%) een LDL-c-reductie ≥50% bij de eerste lipidenmeting en 503 (65,2%) bereikten LDL-c <55 mg/dl en een LDL-c-reductie ≥50%.

MACE-uitkomstmaat

• Tijdens de follow-up kwam de uitkomstmaat van 4-punts-MACE (d.w.z.: totale sterfte, niet-fataal MI, niet-fatale beroerte of ischemie-gedreven revascularisatie) voor bij 116 patiënten (15,2%), van wie 43 (5,6%) overleden door welke oorzaak dan ook, 30 (3,9%) opnieuw een MI kregen, 2 (0,2%) een beroerte kregen en 41 (5,3%) ischemie-gedreven revascularisatie ondergingen.
• Eventcurven voor LDL-c-kwartielen toonden een stapsgewijs verlaagd risico op 4-punts-MACE bij patiënten met een lagere LDL-c-waarde bij de eerste lipidenmeting (P<0,001) of de laatste lipidenmeting (P<0,001).
• Tijdens de follow-up hadden patiënten in het laagste LDL-c-kwartiel (<23 mg/dl) en patiënten die LDL-c <55 mg/dl bereikten een lager risico op 4-punts-MACE, 3-punts-MACE (d.w.z.: totale sterfte, niet-fataal MI of niet-fatale beroerte) en totale sterfte, vergeleken met respectievelijk patiënten in de hogere LDL-c-kwartielen en patiënten die de LDL-c-streefwaarde niet behaalden (alle P<0,05).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Eur J Prev Cardiol.