Leeftijd en geslacht hebben geen invloed op werkzaamheid en veiligheid van finerenon bij patiënten met DM2 en CNS

Introductie en methoden

Achtergrond

De selectieve, niet-steroïde MRA finerenon verminderde het risico op CNS-progressie en cardiovasculaire uitkomsten vergeleken met placebo bij patiënten met DM2 en CNS, zoals FIDELITY (FInerenone in chronic kiDney diseasE and type 2 diabetes: Combined FIDELIO-DKD and FIGARO-DKD Trial programme analYsis) heeft laten zien [1]. De invloed van leeftijd en geslacht op het behandeleffect van finerenon is echter onbekend.

Doel van de studie

Met een post-hocanalyse van de FIDELITY-dataset evalueerden de auteurs de werkzaamheid en veiligheid van finerenon op cardiovasculaire en renale uitkomsten gestratificeerd naar leeftijd en/of geslacht.

Methoden

De FIDELITY-dataset is een vooraf gespecificeerde gepoolde analyse van gegevens op individueel patiëntniveau uit 2 internationale, dubbelblinde fase 3-RCT’s: de FIDELIO-DKD (FInerenone in reducing kiDnEy faiLure and dIsease prOgression in Diabetic Kidney Disease) en FIGARO-DKD (FInerenone in reducinG cArdiovascular moRtality and mOrbidity in Diabetic Kidney Disease) onderzoeken. De gecombineerde dataset bestond uit 13.026 patiënten met DM2 en CNS (serumkalium ≤4,8 mmol/l bij screening) die maximaal getolereerde RAAS-remmerbehandeling kregen en gerandomiseerd werden naar finerenon (10 of 20 mg eenmaal daags op basis van de eGFR bij het screeningbezoek) of placebo. De mediane follow-upduur was 3,0 jaar (IQR: 2,3-3,8).

Mannen vormden 69,8% (n=9088) van de onderzoekspopulatie. Vrouwen die bij aanvang van de studie <51,4 jaar oud waren, werden gecategoriseerd als premenopauzaal (n=323; 2,5% van de onderzoekspopulatie) en vrouwen die bij studieaanvang ≥51,4 jaar waren als postmenopauzaal (n=3615; 27,8% van de onderzoekspopulatie).

Uitkomstmaten

De werkzaamheidsuitkomstmaten waren: (1) een samengestelde cardiovasculaire uitkomstmaat, bestaande uit de tijd tot cardiovasculaire sterfte, niet-fataal MI, niet-fatale beroerte of HF-ziekenhuisopname en (2) een samengestelde renale uitkomstmaat, bestaande uit de tijd tot nierfalen, aanhoudende eGFR-daling ≥57% ten opzichte van de baselinewaarde gedurende ≥4 weken of sterfte door nierziekte.

De veiligheidsuitkomstmaten omvatten de frequentie van door de onderzoeker gerapporteerde nadelige events, inclusief nadelige events die leidden tot stopzetting van de behandeling, serumkaliumwaarde >5,5 en >6,0 mmol/l en andere veiligheidsevents van belang, zoals hypotensie, hyperkaliëmie, en gynaecomastie bij mannen.

Belangrijkste resultaten

Resultaten

Werkzaamheid

• Het gunstige effect van finerenon ten opzichte van placebo op het risico op de samengestelde cardiovasculaire uitkomstmaat was consistent voor alle leeftijdsgroepen (HR voor <65 jaar: 0,94; 95%BI: 0,81-1,10; HR voor 65-74 jaar: 0,84; 95%BI: 0,73-0,98; HR voor ≥75 jaar: 0,80; 95%BI: 0,65-0,99; P voor interactie=0,4198) en geslachtsgroepen (HR voor mannen: 0,86; 95%BI: 0,77-0,96; HR voor premenopauzale vrouwen: 0,89; 95%BI: 0,35-2,27; HR voor postmenopauzale vrouwen: 0,87; 95%BI: 0,73-1,05; P voor interactie=0,9942).
• Het behandeleffect van finerenon op vermindering van het risico op HF-ziekenhuisopname werd niet beïnvloed door leeftijd (P voor interactie=0,6977). Er werd echter wel statistische heterogeniteit waargenomen in de reductie van HF-ziekenhuisopnamen met finerenon versus placebo tussen de geslachtsgroepen (HR voor mannen: 0,66; 95%BI: 0,54-0,81; HR voor premenopauzale vrouwen: 1,39; 95%BI: 0,33-5,93; HR voor postmenopauzale vrouwen: 1,06; 95%BI: 0,78-1,44; P voor interactie=0,0245). Deze resultaten hielden stand na correctie voor verschillen in baselinevariabelen zoals leeftijd, systolische bloeddruk en eGFR (P voor interactie=0,02).
• Het effect van finerenon op het verlagen van het risico op de samengestelde renale uitkomstmaat was ook consistent voor alle leeftijdsgroepen (HR voor <65 jaar: 0,76; 95%BI: 0,63-0,92; HR voor 65-74 jaar: 0,75; 95%BI: 0,59-0,95; HR voor ≥75 jaar: 0,98; 95%BI: 0,61-1,57; P voor interactie=0,5088) en geslachtsgroepen (HR voor mannen: 0,75; 95%BI: 0,64-0,89; HR voor premenopauzale vrouwen: 0,67; 95%BI: 0,28-1,62; HR voor postmenopauzale vrouwen: 0,81; 95%BI: 0,61-1,07; P voor interactie=0,8524).
• Finerenon verminderde de jaarlijkse kleinste-kwadraten-gemiddelde verandering in de eGFR-helling vanaf 4 maanden tot het einde van de behandeling (dit is de chronische eGFR-helling) vergeleken met placebo in de 3 leeftijdsgroepen (alle P<0,0001) en geslachtsgroepen (alle P<0,05).
• Bovendien verminderde finerenon versus placebo de urine-albumine/creatinine-ratio in de loop van de tijd, ongeacht leeftijd of geslacht.

Veiligheid

• De frequentie van elk (ernstig) nadelig event was vergelijkbaar tussen de behandelgroepen, ongeacht leeftijd of geslacht.
• Bij patiënten die werden behandeld met finerenon was de incidentie van hyperkaliëmie hoger dan bij placebobehandelde patiënten in alle leeftijds- en geslachtsgroepen, behalve bij premenopauzale vrouwen. De incidentie van hyperkaliëmie die leidde tot stopzetting van het studiegeneesmiddel en de incidentie van ernstige hyperkaliëmie die leidde tot ziekenhuisopname waren laag in alle leeftijds- en geslachtsgroepen (respectievelijk<3% en <2%).
• De frequentie van een serumkaliumwaarde >5,5 of >6,0 mmol/l tijdens de behandeling was hoger in de finerenon- dan in de placebogroep, maar was wel consistent voor alle leeftijds- en geslachtsgroepen.
• De incidentie van gynaecomastie bij mannen was vergelijkbaar in de finerenon- en placebogroepen voor alle leeftijden (≤0,2%).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op BMJ Open.