Geslachtsverschillen in behandeleffect van semaglutide bij obesitasgerelateerd HFpEF

Introductie en methoden

Achtergrond

Patiënten met HFpEF zijn vaker vrouwen. Ze hebben vaak ernstigere klachten, meer fysieke beperkingen en meer comorbiditeiten dan mannen, maar ook betere overlevingskansen en minder ziekenhuisopnamen voor HF [1-5]. Bij vrouwen is obesitas een sterkere risicofactor voor HF dan bij mannen [6].

The GLP1-RA semaglutide verminderde HF-gerelateerde klachten, fysieke beperkingen en lichaamsgewicht en verbeterde de inspanningscapaciteit vergeleken met placebo bij patiënten met obesitasgerelateerd HFpEF, zoals de STEP-HFpEF- en STEP-HFpEF DM-studies recent lieten zien [7-11]. Opvallend is dat eerdere studies naar behandeling met semaglutide aangaven dat vrouwen met obesitas de neiging hebben meer gewicht te verliezen dan mannen [12,13].

Doel van de studie

In een vooraf gespecificeerde gepoolde analyse van gegevens op individueel patiëntniveau van de 2 STEP-HFpEF-studies evalueerden de auteurs de invloed van geslacht op de baselinekenmerken en het behandeleffect van semaglutide bij patiënten met obesitasgerelateerd HFpEF.

Methoden

De STEP-HFpEF-studie (Research Study to Investigate How Well Semaglutide Works in People Living With Heart Failure and Obesity; n=529) en STEP-HFpEF DM-studie (Effect of Semaglutide 2.4 mg Once-weekly on Function and Symptoms in Subjects With Obesity-related Heart Failure With Preserved Ejection Fraction, and Type 2 Diabetes; n=616) waren internationale, multicentrische dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 3-RCT’s. In beide onderzoeken werden patiënten met LVEF ≥45%, HF-klachten van NYHA klasse II-IV, KCCQ – Clinical Summary Score (CSS) <90 punten en BMI ≥30 kg/m² gerandomiseerd naar subcutaan semaglutide 2,4 mg eenmaal per week of placebo gedurende 52 weken. De mediane follow-upduur was 401 dagen (IQR: 400-404). Van de 1145 patiënten waren 570 (49,7%) vrouw.

Uitkomstmaten

De co-primaire uitkomstmaten waren de verandering in de KCCQ-CSS en de procentuele verandering in het lichaamsgewicht vanaf de aanvang van de studie tot 52 weken. De bevestigende secundaire uitkomstmaten waren de verandering in de 6-minutenloopafstand (6-minute walk distance, 6MWD); een hiërarchische samengestelde uitkomstmaat bestaande uit totale sterfte, HF-events (ziekenhuisopname of urgent ziekenhuisbezoek voor intraveneuze therapie), verschil in de verandering in de KCCQ-CSS van ≥15, ≥10 of ≥5 punten en verschil in de verandering in de 6MWD van ≥30 m; en de verandering in de CRP-waarde.

Veiligheidsuitkomstmaten waren onder andere ernstige nadelige events, en ernstige nadelige events die leidden tot voortijdige stopzetting van de behandeling en sterfte.

Belangrijkste resultaten

Baselinekenmerken

• Bij aanvang van de studie hadden vrouwen een hogere mediane BMI, LVEF en CRP-waarde, ernstigere HF-klachten en meer fysieke beperkingen en minder vaak AF of coronairlijden en werden ze minder vaak behandeld met een SGLT2- of RAAS-remmer (alle P≤0,004).

Werkzaamheid van semaglutide

• Semaglutide verbeterde de KCCQ-CSS vanaf de studieaanvang tot 52 weken vergeleken met placebo, ongeacht het geslacht (gemiddeld verschil bij vrouwen: +7,6 punten; 95%BI: 4,5-10,7; gemiddeld verschil bij mannen: +7,5 punten; 95%BI: 4,3-10,6; P voor interactie=0,944).
• Behandeling met semaglutide versus placebo resulteerde in een grotere afname van het lichaamsgewicht na 52 weken bij vrouwen dan bij mannen (gemiddeld verschil bij vrouwen: -9,6%; 95%BI: -10,9% tot -8,4%; gemiddeld verschil bij mannen: -7,2%; 95%BI: -8,4% tot -6,0%; P voor interactie=0,006).
• Het geslacht had ook geen invloed op het behandeleffect van semaglutide versus placebo op de verbetering van de 6MWD (P voor interactie=0,207), het grotere aantal winsten op de hiërarchische samengestelde uitkomstmaat (P voor interactie=0,658) en de verlaging van de CRP-waarde (P voor interactie=0,232).

Veiligheidsuitkomsten

• De frequentie van ernstige nadelige events, ernstige hartaandoeningen en ernstige nadelige events die leidden tot voortijdige stopzetting van de behandeling was lager bij met semaglutide behandelde patiënten dan bij placebobehandelde patiënten, zonder duidelijke verschillen tussen de geslachten.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Coll Cardiol.