Semaglutide verbetert NYHA functionele klasse bij obesitasgerelateerd HFpEF

Introductie en methoden

Achtergrond

In het STEP-HFpEF-programma leidde behandeling met semaglutide tot vermindering van HF-symptomen, fysieke beperkingen en lichaamsgewicht en verbetering van inspanningsfunctie in vergelijking met placebo bij patiënten met obesitasgerelateerd HFpEF met en zonder DM2 [1-3]. Het is onduidelijk of behandeling met semaglutide de functionele status, zoals bepaald met NYHA functionele classificatie, in de loop van de tijd verbetert.

Doel van de studie

Het doel van deze vooraf gespecificeerde analyse van het STEP-HFpEF-programma was om het effect van semaglutide op veranderingen in NYHA functionele klasse in de loop van de tijd te evalueren. Bovendien was deze analyse gericht op het evalueren van de behandelingseffecten van semaglutide over baseline NYHA functionele klassecategorieën.

Methoden

Het STEP-HFpEF programma bestaat uit 2 verschillende RCT's, namelijk STEP-HFpEF en STEP-HFpEF DM, die de effecten van semaglutide versus placebo op een breed scala aan klinische uitkomsten onderzochten bij patiënten met obesitasgerelateerd HFpEF (LVEF ≥45%, BMI ≥30 kg/m², NYHA functionele klasse II/IV) zonder diabetes (STEP-HFpEF; n=529) en met DM2 (STEP-HFpEF DM; n=616) (gecombineerd totaal van 1145 patiënten). Patiënten werden gerandomiseerd naar subcutaan semaglutide 2,4 mg eenmaal per week of placebo bovenop de standaardbehandeling gedurende 52 weken.

NYHA functionele klasse werd bepaald bij studieaanvang en na 20 en 52 weken. Bij aanvang van de studie werden 785 patiënten (69%) ingedeeld in NYHA functionele klasse II en 360 patiënten (31%) in NYHA functionele klasse III/IV (358 patiënten in functionele klasse III en 2 patiënten in functionele klasse IV).

Uitkomstmaten

De belangrijkste uitkomstmaat van deze analyse was de verandering in NYHA functionele klasse van de studieaanvang tot 52 weken.

De coprimaire uitkomstmaten van de STEP-HFpEF-programma waren de verandering in de KCCQ – Clinical Summary Score (CSS) en de procentuele verandering in lichaamsgewicht vanaf de studieaanvang tot 52 weken. Bevestigende secundaire uitkomstmaten waren de verandering in de 6-minutenloopafstand (6-minute walk distance, 6MWD); een hiërarchische samengestelde uitkomstmaat bestaande uit totale sterfte, HF-events (ziekenhuisopname of urgent ziekenhuisbezoek waarvoor intraveneuze therapie nodig was), verschil in de verandering in de KCCQ-CSS van ≥15, ≥10 of ≥5 punten en verschil in de verandering in de 6MWD van ≥30 m; en de verandering in de hsCRP-waarde.

Veiligheidsuitkomstmaten waren onder andere ernstige nadelige events, ernstige nadelige cardiale en gastro-intestinale events, en ernstige nadelige events die leidden tot voortijdige stopzetting van de behandeling.

Belangrijkste resultaten

Veranderingen in NYHA functionele klasse over de tijd

• Na 52 weken hadden meer patiënten in de semaglutidegroep dan in de placebogroep een verbetering in de NYHA functionele klasse (34,6% vs. 23,3%; OR: 2,20; 95%BI: 1,62-2,99; P<0,0010).
• De verbetering in NYHA functionele klasse met semaglutide versus placebo was al zichtbaar na 20 weken (23,6% vs. 18.1%; OR: 1,79; 95%BI: 1,27-2,52; P<0.001)
• Minder semaglutide-behandelde dan placebo-behandelde patiënten ervoeren een verslechtering in NYHA functionele klasse na 52 weken (2,09% vs. 5,24%; OR: 0,36; 95%BI: 0,19-0,70; P=0,003).
• Na 20 weken was er geen verschil in verslechtering van de NYHA functionele klasse tussen de behandelgroepen (OR: 1,26; 95%CI: 0,64-2,50; P=0,500).

Werkzaamheid van semaglutide

• Semaglutide verbeterde de KCCQ-CSS in vergelijking met placebo bij beide baseline NYHA functionele klasse subgroepen, maar de effecten waren meer uitgesproken bij patiënten met NYHA functionele klasse III/IV (gemiddeld verschil: 6,0 punten; 95%CI: 3,4-8,6 voor NYHA klasse II; en 10,5 punten; 95%CI: 6,6-14,4 voor NYHA klasse III/IV; P voor interactie=0,061).
• Semaglutide verlaagde consequent het lichaamsgewicht, hsCRP en NT-proBNP, en verbeterde de 6MWD en de winratio voor het hiërarchisch samengestelde uitkomstmaat over de baseline NYHA functionele klassesubgroepen (alle P voor interacties>0,05).

Veiligheidsuitkomsten

• De frequentie van ernstige nadelige events en ernstige nadelige cardiale events waren lager bij semaglutidebehandelde patiënten dan bij placebobehandelde patiënten, ongeacht de NYHA functionele klasse.
• De frequentie van ernstige nadelige gastro-intestinale events en ernstige nadelige events die leidden tot voortijdige stopzetting van de behandeling waren vergelijkbaar in de semaglutide- en in de placebogroep, ongeacht de NYHA functionele klasse.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Coll Cardiol.