Meta-analyse toont gunstige effecten van MRA’s bij álle HF-patiënten

MRAs in heart failure - An individual patient data meta-analysis of randomised trials

Gepresenteerd op het ESC-congres 2024 door: dr. Pardeep Jhund - Glasgow, VK

Introductie en methoden

Klinische richtlijnen bevelen MRA-behandeling sterk aan bij patiënten met HFrEF om het risico op ziekenhuisopname en sterfte te verminderen. Artsen geven deze geneesmiddelen echter vaak niet uit angst voor hyperkaliëmie. Bovendien is hun werkzaamheid bij HFmrEF en HFpEF onduidelijk.

Om de consistentie van de effecten van MRA’s op verschillende klinische uitkomsten en over het gehele LVEF-spectrum te testen, voerden de onderzoekers een systematische review en een vooraf gespecificeerde meta-analyse op individueel patiëntniveau uit van 4 placebogecontroleerde RCT’s. Aan de RALES-studie (spironolacton) en EMPHASIS-HF-studie (eplerenon) namen HFrEF-patiënten deel, terwijl de TOPCAT-studie (spironolacton) en FINEARTS-HF-studie (finerenon) zowel HFmrEF- als HFpEF-patiënten includeerden. De totale onderzoekspopulatie omvatte 13.846 patiënten.

De primaire uitkomstmaat was een samengestelde uitkomst van tijd tot de eerste HF-ziekenhuisopname of cardiovasculaire sterfte. Secundaire uitkomstmaten waren de individuele componenten van de primaire uitkomstmaat, het totale aantal (eerste en herhaalde) HF-ziekenhuisopnamen, het totale aantal HF-ziekenhuisopnamen en cardiovasculaire sterfte en de totale sterfte. Veiligheidsuitkomstmaten waren de serumcreatinine- en kaliumwaarden, eGFR en systolische bloeddruk. Om de heterogeniteit van het effect in de HF-populaties te beoordelen, werd ook de interactie tussen de studies en het behandeleffect onderzocht.

Belangrijkste resultaten

• Behandeling met een MRA verlaagde het risico op HF-ziekenhuisopname of cardiovasculaire sterfte in vergelijking met placebo (HR: 0,77; 95%BI: 0,72-0,83).
• Er was wel een significante interactie tussen de studies en de behandeling (P voor interactie=0,0012) door de grotere werkzaamheid in de HFrEF-studies (HR: 0,66; 95%BI: 0,59-0,73) vergeleken met de HFmrEF/HFpEF-studies (HR: 0,87; 95%BI: 0,79-0,95).
• Het effect van MRA-behandeling was consistent in verschillende belangrijke subgroepen van de HFrEF- en HFmrEF/HFpEF-studies.
• Het risico op hyperkaliëmie (kalium >5,5 mmol/l) was verhoogd bij patiënten die werden behandeld met een MRA vergeleken met degenen die placebo kregen (13,5% vs. 6,4%; OR: 2,27; 95%BI: 2,02-2,56), maar de frequentie van ernstige hyperkaliëmie (kalium >6,0 mmol/l) was laag in beide groepen (2,9% vs. 1,4%).
• De incidentie van hypokaliëmie (kalium <3,5 mmol/l) was lager in de MRA- dan in de placebogroep (7,5% vs. 13,8%; OR: 0,51; 95%BI: 0,45-0,57).

Conclusie

Deze meta-analyse op individueel patiëntniveau van 4 RCT’s liet zien dat MRA’s het risico op de samengestelde uitkomst van HF-ziekenhuisopname of cardiovasculaire sterfte verminderden vergeleken met placebo bij HF-patiënten over het gehele LVEF-spectrum. Hoewel MRA-behandelde patiënten een hoger risico op hyperkaliëmie hadden dan placebobehandelde patiënten, was de incidentie van ernstige hyperkaliëmie laag. Bovendien was het risico op hypokaliëmie lager in de MRA-groep. Dr. Jhund adviseerde daarom om een MRA te gebruiken bij HF-patiënten die daarvoor geen contra-indicatie hebben.

- Onze rapportage is gebaseerd op de informatie die tijdens het ESC-congres 2024 is verstrekt -

De bevindingen van deze studie werden tegelijkertijd gepubliceerd in The Lancet.