Consistent behandeleffect van semaglutide bij raciale en etnische subgroepen
Efficacy and safety of semaglutide 2.4 mg by race and ethnicity: A post hoc analysis of three randomized controlled trials
Literatuur - Rubino D, Angelene H, Fabricatore A, et al.Introductie en methoden
Achtergrond
In klinische studies naar farmacologische behandelingen voor obesitas zijn raciale en etnische minderheden vaak ondervertegenwoordigd [1]. Daarnaast hebben sommige studies naar obesitasinterventies hogere uitvalpercentages en een lagere werkzaamheid in deze populaties laten zien [2,3]. De GLP-1RA semaglutide werd geëvalueerd in 5 STEP-studies (Semaglutide Treatment Effect in People with Obesity) [4], waaraan een groot cohort volwassenen met overgewicht of obesitas deelnam. Hierdoor kan het behandeleffect per ras en etniciteit worden onderzocht.
Doel van de studie
In een post-hocanalyse van 3 STEP-studies onderzochten de auteurs de werkzaamheid en veiligheid van semaglutide bij patiënten met overgewicht of obesitas, gestratificeerd naar ras en etniciteit.
Methoden
De STEP-studies waren Amerikaanse of wereldwijde, multicentrische, placebogecontroleerde, dubbelblinde fase 3-RCT’s waarin de werkzaamheid en veiligheid van subcutaan semaglutide 2,4 mg eenmaal per week versus placebo werden onderzocht bij patiënten met overgewicht of obesitas, met of zonder DM2. Voor deze analyse werden de gegevens samengevoegd van de STEP 1- en 3-studies (n=2572), die een vergelijkbare patiëntenpopulatie, studieduur en uitkomstmaten hadden [5,6]. Aangezien de STEP 2-studie patiënten met comorbide DM2 (n=807) omvatte, werden de gegevens van deze studie afzonderlijk beoordeeld [7].
De deelnemers gaven zelf hun ras en etniciteit aan: wit (STEP 1 en 3: 75,3%; STEP 2: 59,4%), zwart (8,8% vs. 8,9%), Aziatisch (10,6% vs. 27,3%) of andere raciale groep (5,3% vs. 4,4%), en hispaans of latino (13,9% vs. 11,9%) of niet-hispaanse etniciteit of niet-latino-etniciteit (83,9% vs. 88,1%).
Uitkomstmaten
De primaire werkzaamheidsuitkomstmaat was het geschatte behandelverschil (estimated treatment difference, ETD) in de procentuele verandering in het lichaamsgewicht vanaf de aanvang van de studie tot 68 weken voor semaglutide versus placebo. De secundaire werkzaamheidsuitkomstmaten waren de verandering in metabole uitkomsten (middelomtrek en systolische bloeddruk) vanaf de studieaanvang tot 68 weken en de OR van het bereiken van een lichaamsgewichtvermindering van ≥5%, ≥10% en ≥15% voor semaglutide versus placebo na 68 weken.
De veiligheidsbeoordeling omvatte de frequentie van nadelige events, ernstige nadelige events en nadelige events die leidden tot stopzetting van het studiegeneesmiddel.
Belangrijkste resultaten
Werkzaamheid
- In de gepoolde dataset van de STEP 1- en 3-studies varieerde de ETD in de procentuele afname van het lichaamsgewicht vanaf de studieaanvang tot 68 weken voor semaglutide versus placebo van 9,3% tot 12,5% in alle subgroepen, zonder interactie met ras (P=0,0758) of etniciteit (P=0,4042).
- In de STEP 2-dataset varieerde de ETD in de procentuele afname van het lichaamsgewicht van 4,5% tot 7,3%, zonder interactie met ras (P=0,1547) of etniciteit (P=0,8589).
- Ras en etniciteit hadden ook geen invloed op de ETD in de middelomtrek voor semaglutide versus placebo in de gepoolde dataset van de STEP 1- en 3-studies en STEP 2-dataset (alle P voor interactie≥0,25), noch op de ETD in de systolische bloeddruk (alle P voor interactie≥0,10).
- Bovendien was er geen statistisch significante interactie tussen de kans op het bereiken van een gewichtsvermindering van ≥5%, ≥10% of ≥15% en ras of etniciteit in beide datasets (alle P voor interactie≥0,12).
Veiligheid
- Het veiligheidsprofiel van semaglutide was in het algemeen vergelijkbaar voor alle raciale en etnische subgroepen in beide datasets.
- De meest voorkomende nadelige events waren misselijkheid, braken, diarree en constipatie.
- De frequentie van een verandering in de behandeling (dosisverlaging, tijdelijke onderbreking of permanente stopzetting van de behandeling) was in het algemeen vergelijkbaar voor alle subgroepen in beide datasets.
Conclusie
In deze post-hocanalyse van 3 STEP-studies bij patiënten met overgewicht of obesitas, met of zonder DM2, was er geen verschil in de werkzaamheid en veiligheid van semaglutide 2,4 mg per ras of etniciteit. De auteurs concluderen dat hun “resultaten de noodzaak benadrukken van gelijke toegang tot effectieve therapieën voor minder bedeelde groepen mensen met obesitas om gezondheidsverschillen te verkleinen”.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: