In volwassenen met paroxysmaal AF, zonder antistollingstherapie, was langere tijd in AF geassocieerd met een hoger risico op trombo-embolie en ischemische stroke, onafhankelijk van bekende risicofactoren voor stroke.

Een prospectieve studie toonde een omgekeerd verband aan tussen notenconsumptie en de incidentie van atriumfibrilleren en hartfalen in de Zweedse bevolking.

Amsterdam Symposium on vascular & metabolic disease 2018 Prof. dr. Saskia Middeldorp bespreekt de ontwikkelingen binnen antistollingstherapie en wat we in de toekomst nog mogen verwachten.

In een retrospectieve analyse van een database met gegevens van gezondheidszorgkosten en gebruik werd cannabisgebruik geassocieerd met een lager AF-risico bij patiënten met een ziekenhuisopname door hartfalen.

In dit gesprek komen verschillen in effectiviteits- en veiligheidsuitkomsten van behandeling met DOACs of VKA aan de orde, en hoe te besluiten wie wat te geven en voor hoe lang, in het licht van risico's op antitrombotische en bloedingscomplicaties.

De European Heart Rhythm Association (EHRA) heeft haar praktische leidraad geupdate over gebruik van niet-vitamine K-antagonist orale anticoagulantia in specifieke klinische situaties en patiëntgroepen.

Nieuwe data van het nog lopende GLORIA-AF register over gebruik van dabigatran etexilaat tonen lage frequenties van majeure bloedingen en stroke. De langetermijndata komen overeen met andere data uit de klinische praktijk en uit RCTs.

ACC 2018 In de digitale mSToPS trial met patiëntgegeneerde gegevens verbeterde een draagbare ECG-patch de snelheid van AF diagnose na 1 jaar in vergelijking met standaardzorg.

Bij patiënten met atriumfibrilleren op orale antistolling waren hogere ApoA1 niveaus geassocieerd met een lager risico op beroerte, systemische embolie en sterfte door alle oorzaken en CV sterfte.

Katheterablatie is geassocieerd met een lagere mortaliteit en morbiditeit vergeleken met medische therapie in patiënten met hartfalen en atriumfibrilleren.

In een prospectief gemeenschapscohort, was Lp(a) ≥50 mg/dL geassocieerd met een hoger beroerterisico in diegenen zonder AF, maar niet met AF, noch met een hoger risico op AF.

Bij patiënten met hartfalen waren een verminderde EF, paroxismaal AF en nieuw ontstaan AF geassocieerd met een groter risico op nadelige uitkomsten, waaronder ziekenhuisopname en beroerte, maar niet mortaliteit.