Directe Factor Xa remmer vermindert coronaire plaqueprogressie in AF patiënten
Gebruik van apixaban resulteerde in langzamere progressie van coronaire atherosclerotische en gecalcificeerde plaques in vergelijking met warfarine in AF patiënten, gemeten door CTA.
Apixaban versus warfarin in evaluation of progression of atherosclerotic and calcified plaques (prospective randomized trial)Literatuur - Win TT, Nakanishi R, Osawa K et al. - Am Heart J 2019, doi.org/10.1016/j.ahj.2019.02.014
Introductie en methoden
Het is aangetoond dat gebruik van warfarine (een vitamine K antagonist, VKA) vasculaire calcificaties verhoogt [1] wat resulteert in een verhoging van CV events {2]. Het effect van apixaban, een directe Factor Xa remmer, die geen interactie heeft met vitamine K, op de progressie van atherosclerotische plaques is onbekend.
Coronaire computer tomografie angiografie (CCTA) is een nieuwe niet-invasieve test voor detectie en bepaling van mate van stenose, anatomische kwantificatie van atherosclerotische plaquefenotypes, plaquebelasting en de mogelijkheid om onderscheid te maken tussen plaquetypen [3]. De veranderingen in anatomische plaquecompositie zijn geassocieerd met verhoogde plaqueruptuur, myocardinfarct en sterfte [3].
Deze prospectieve, single-center, gerandomiseerde, open label trial vergeleek apixaban vs. warfarine met betrekking tot de progressie van coronaire plaquecompositie en volume in niet-valvulaire AF patiënten (n=56) met gebruik van CCTA. Patiënten werden gerandomiseerd om warfarine (n=30) of apixaban (n=26) te ontvangen en ondergingen CTA op baseline en na 1 jaar. Primaire doel van de studie was om de verandering in coronaire calcificatie te onderzoeken in apixaban vs. warfarine groepen. Secundaire doelstelling was om de snelheid van incidente plaque en kwantitatieve veranderingen van verschillende plaquetypes en volumes in de 2 groepen te onderzoeken.
Belangrijkste resultaten
- Na multivariabele correctie werd groter gecalcificeerde plaque volume gezien in de warfarine groep in vergelijking met de apixabangroep (β₂=18.28; p=0.04). Na verdere correctie voor baseline plaquevolume, werd er groter volume van totaal (β₂=28.54; p=0.03), ‘low attenuation’ (komt overeen met de lipid core van een kwetsbare plaque) (β₂=3.58; p=0.02) en gecalcificeerde (β2=14.10; p=0.005) plaques gezien in diegenen die warfarine namen in vergelijking met diegenen op apixaban.
- Er was een trend voor meer plaqueprogressie van alle typen plaques in diegenen die warfarine namen vs. diegenen op apixaban.
Conclusie
Deze studie toonde aan dat progressie van totale coronaire atherosclerotische, ‘low attenuation’ en gecalcificeerde plaques lager was in AF patiënten die apixaban namen in vergelijking met diegenen die warfarine namen. Deze bevindingen suggereren dat NVAF patiënten, die tegelijkertijd coronair vaatlijden hebben, baat kunnen hebben bij gebruik van apixaban in vergelijking met warfarine.
Referenties
1. Lee J, Nakanishi R, Li D, et al. Randomized trial of rivaroxaban versus warfarin in the evaluation of progression of coronary atherosclerosis. Am Heart J. 2018 Aug 24. pii: S0002-8703(18)30249-7.
2. Schurgers LJ, Joosen IA, Laufer EM, et al. Vitamin K-antagonists accelerate atherosclerotic calcification and induce a vulnerable plaque phenotype. PloS one. 2012;7:e43229
3. Motoyama S, Ito H, Sarai M, et al. Plaque characterization by coronary computed
tomography angiography and the likelihood of acute coronary events in mid-term followup. J Am Coll Cardiol. 2015;66(4):337-46.