Effect van empagliflozine op acute nieruitkomsten niet gemodificeerd door acute eGFR-daling

ERA-congres 2025 – Het behandeleffect van empagliflozine op acute nieruitkomsten werd niet gemodificeerd door de voorspelde acute eGFR-daling, in een meta-analyse op individueel deelnemersniveau onder patiënten met DM2, HF en CNS.

Deze samenvatting is gebaseerd op de presentatie van dr. Natalie Staplin (Oxford, VK) tijdens het ERA-congres 2025 – Impact of acute eGFR dips and markers of disease severity on effects of empagliflozin on acute kidney outcomes.

Introductie en methoden

Eerdere studies hebben aangetoond dat SGLT2-remmers het risico op acute nierschade ( acute kidney injury, AKI) verminderen. Toch wordt AKI vermeld als een nadelig effect op het label van SGLT2-remmers. Het doel van de huidige meta-analyse was om te onderzoeken of de grootte van de acute eGFR-daling van invloed is op de therapietrouw aan SGLT2-remmers en of dit de behandelingseffecten van SGLT2-remmers wijzigt.

De huidige analyse omvatte gegevens op individueel niveau van 23.340 deelnemers van 4 grote empagliflozine RCT's met systematische eGFR-metingen tijdens follow-up. Patiënten van EMPA-REG OUTCOMES (patiënten met DM2; n=7020), EMPEROR Program (2 studies met patiënten met HF; n=9711) en EMPA-KIDNEY (patiënten met CNS; n=6609) werden geïncludeerd. Er werd een omgekeerde variantiegewogen benadering gebruikt om de effectmodificatie op acute nieruitkomsten te bepalen met heterogeniteits- of trendtests voor belangrijke subgroepanalyses.

Allereerst werd een voorspellend model voor acute eGFR-dalingen na randomisatie ontwikkeld, waarbij uitsluitend gebruik werd gemaakt van baselinekenmerken van patiënten die waren toegewezen aan empagliflozine. Het model vertoonde een goede discriminatie en kalibratie.

Vervolgens werd dit model gebruikt om de acute eGFR-daling voor alle deelnemers te voorspellen. In de totale onderzoekspopulatie was de gemiddelde voorspelde acute eGFR-daling -4,9% ± 2,4. De grootste groep deelnemers (51%) had een voorspelde daling van ≥-5%, 28% van de deelnemers had een voorspelde daling van ≥-7% tot <-5%, 9% van de deelnemers had een voorspelde daling van ≥-8% tot <-7%, en 9% van de deelnemers had een voorspelde daling van <-8%. Gegevens ontbraken voor 4% van de deelnemers.

Twee acute nieruitkomsten werden meegenomen in deze meta-analyse: (1) ≥50% stijging van serumcreatinine in opeenvolgende follow-upmonsters (lokaal of centraal, en <1 jaar eerder genomen), en (2) AKI, zoals gedefinieerd door de MedDRA Preferred Term.

Belangrijkste resultaten

Voorspellers van een acute eGFR-daling

• Na correctie voor andere kenmerken in het model waren een hogere leeftijd, eGFR, UCAR, SBP, BMI, en het gebruik van diuretica en RAAS-remmers onafhankelijke voorspellers van een grotere acute eGFR-daling.

Therapietrouw

• In de totale onderzoekspopulatie was het percentage deelnemers dat de studiebehandeling na 12 weken had beëindigd vergelijkbaar tussen de empagliflozinegroep en de placebogroep (beide 1,8%).
• De verschillen tussen de empagliflozine- en placebogroepen waren klein wanneer gestratificeerd werd naar de voorspelde eGFR-dalingsubgroepen (respectievelijk 1,5% vs. 1,6% in de kleinste dalingsgroep; 2,4% vs. 1,8% in de ≥-7% tot <-5%-groep; 1,8% vs. 2,3% in de ≥-8% tot <-7%-groep; en 2,1% vs. 1,8% in de grootste dalingsgroep).

Behandelingseffect

• Vergeleken met placebo verlaagde empagliflozine het risico op ≥50% stijging van serumcreatinine in opeenvolgende follow-upmonsters in de totale onderzoekspopulatie (HR: 0,80; 95%BI: 0,72-0,88).
• Het behandelingseffect van empagliflozine op de stijging van serumcreatinine werd niet gemodificeerd door eGFR, voorspelde acute eGFR-daling, oorzaak van nierziekte, diabetes of UCAR (P voor heterogeniteit of trendtest alle >0,05).
• Empagliflozine versus placebo verlaagde het risico op nadelige AKI-events met 27% (HR: 0,73; 95%BI: 0,63-0,85).
• Het behandeleffect van empagliflozine op AKI-events werd door geen van de belangrijke subgroepen gewijzigd.

Conclusie

Deze meta-analyse op individueel deelnemersniveau van 4 RCT’s liet zien dat deelnemers met een grotere acute eGFR-daling slechts iets vaker de studiemedicatie beëindigden. Behandeling met empagliflozine verlaagde, vergeleken met placebo, het risico op een ≥50% stijging van het serumcreatinine in opeenvolgende follow-upmonsters en op AKI-events. Het behandelingseffect van empagliflozine werd niet beïnvloed door subgroepen, ook niet door de voorspelde eGFR-daling.

- Onze rapportage is gebaseerd op de informatie die tijdens het ERA-congres 2025 is verstrekt -