Farmaco-epidemiologische studie naar gebruik van GLP-1RA bij patiënten met gevorderd HFrEF en obesitas

ESC Heart Failure 2025 – In PRAISE-HFrEF onder DM2-patiënten met klinisch ernstig HFrEF en BMI ≥30 kg/m² resulteerde behandeling met een GLP-1RA niet in een hoger risico op sterfte of HF-ziekenhuisopname vergeleken met een dipeptidylpeptidase-4-remmer of sulfonylureum.

Deze samenvatting is gebaseerd op de presentatie van dr. Varun Sundaram (Cleveland, OH, VS) tijdens het ESC Heart Failure 2025-congres - PRAISE-HFrEF: Glucagon-like peptide-1 receptor agonism in heart failure with reduced ejection fraction and obesity.

Introductie en methoden

Eerder toonde een vooraf gespecificeerde analyse van de SELECT-studie (Semaglutide Effects on Cardiovascular Outcomes in People With Overweight or Obesity) dat semaglutide de uitkomsten verbeterde bij patiënten met CVD en overgewicht of obesitas maar geen diabetes die ook HFrEF hadden (n=1347), in vergelijking met placebo. Deze analyse was echter gebaseerd op een relatief lage incidentie van HF-ziekenhuisopnamen (1,5% per jaar) in een cohort van HFrEF-patiënten met minder ernstige ziekte (<10% HF-klachten van NYHA-klasse III of IV; <45% gebruikte lisdiuretica). Bovendien staan deze bevindingen in contrast met de resultaten van kleine studies die wijzen op mogelijke veiligheidsrisico’s van GLP-1RA’s bij patiënten met klinisch ernstig of gevorderd HFrEF.

De PRAISE-HFrEF-studie was een multicentrische, observationele, farmaco-epidemiologische studie waarin de werkzaamheid en veiligheid van het gebruik van een GLP-1RA werden onderzocht bij patiënten met klinisch ernstig HFrEF en obesitas in 170 Veteran Affairs Medical Centers in de VS. De studieopzet omvatte een actieve controlebehandeling en alleen nieuwe gebruikers werden geïncludeerd. De gegevens werden verzameld van 2729 DM2-patiënten met HFrEF en een BMI ≥30 kg/m² die voor het eerst ofwel een GLP-1RA (actieve behandeling) ofwel een dipeptidylpeptidase-4-remmer (DPP-4-remmer) of sulfonylureum (controlebehandeling) kregen. De deelnemers moesten <12 maanden voorafgaand aan de start van de behandeling actief HF hebben, wat was gedefinieerd als: (1) ziekenhuisopname met een primaire diagnose van HF, (2) huidig gebruik van loopdiuretica en (3) verhoogde natriuretische-peptidewaarden. De mediane follow-upduur was 3,3 jaar.

Om de baselinekenmerken van de patiënten in evenwicht te brengen, werd inverse probability of treatment weighting (IPTW) toegepast. De primaire uitkomstmaat was de tijd tot de eerste HF-ziekenhuisopname of totale sterfte.

Belangrijkste resultaten

• In een IPTW-Cox-regressieanalyse verschilde de incidentie van de primaire uitkomstmaat niet tussen patiënten die voor het eerst werden behandeld met een GLP-1RA (n=1228) en patiënten die voor de eerste keer startten met een DPP-4-remmer of sulfonylureum (n=1501) (HR: 0,92; 95%BI: 0,78-1,07; P=0,26) (in Cox-proportional hazards-analyse: HR: 0,97; 95%BI: 0,85-1,23; P=0,74).
• Onder patiënten met een BMI ≥40 kg/m² (n=880) was het risico op de primaire uitkomstmaat lager bij deelnemers die een GLP-1RA kregen dan bij degenen die de controlebehandeling ontvingen (HR: 0,45; 95%BI: 0,23-0,86), terwijl er geen verschil in risico was bij degenen met een BMI van 30,0-39,9 kg/m² (n=1849) (HR: 0,94; 95%BI: 0,78-1,14). Er was echter geen significante interactie volgens BMI-categorie (P voor interactie=0,10).
• Andere subgroepanalyses lieten ook consistente resultaten zien in subgroepen gestratificeerd naar leeftijd, SGLT2-remmergebruik of aanwezigheid van CNS (alle P voor interactie>0,05).
• Wanneer de individuele componenten van de primaire uitkomstmaat werden geanalyseerd, was er geen verhoogd risico op totale sterfte (HR: 0,89; 95%BI: 0,74-1,07) of HF-ziekenhuisopname (gemodelleerd als terugkerend event na verrekening van sterfte als concurrerend risico; HR: 0,97; 95%BI: 0,77-1,22).
• Patiënten in de GLP-1RA-groep verloren meer gewicht dan patiënten in de groep met de controlebehandeling (-14,1% vs. -10,0%; P=0,0001).

Conclusie

In de farmaco-epidemiologische studie PRAISE-HFrEF onder patiënten met DM2, klinisch ernstig HFrEF en obesitas resulteerde het gebruik van een GLP-1RA in diabetesmanagementdoses niet in een hoger risico op totale sterfte of HF-ziekenhuisopname vergeleken met behandeling met een DPP-4-remmer of sulfonylureum.

- Onze rapportage is gebaseerd op de informatie die tijdens het ESC Heart Failure 2025-congres is verstrekt -