GLP-1 analoog bevordert gewichtsverlies in obese, niet-diabetische individuen

In obese individuen zonder diabetes, verlaagde semaglutide significant en dosis-afhankelijk lichaamsgewicht in vergelijking met placebo en liraglutide, bovenop een gezond dieet en beweging.

Introductie en methoden

De humane glucagon-like peptide-1 (GLP-1) analogen liraglutide en semaglutide zijn ontwikkeld voor de behandeling van diabetes type 2. Beide medicijnen moduleren eetlust en energie-inname, en hebben een positief effect op gewichtsregulatie bovenop beweging en dieet in patiënten met diabetes [1,2].

Dit is een gerandomiseerde, dubbelblinde, gecontroleerde fase 2 studie om de effectiviteit en veiligheid van gewichtsverlies met eenmaal dagelijks verschillende doseringen van semaglutide voor 52 weken te vergelijken met een actieve-controle (liraglutide) en placebo in obese individuen.

Geschikte deelnemers waren ≥18 jaar, zonder diabetes, en met een zelf-gerapporteerde stabiele (maximum ±5kg in 90 dagen) body-mass index (BMI) van ≥30 kg/m². Daarnaast hadden zij minstens een eerdere niet-succesvolle niet-chirurgische poging tot gewichtsverlies, en waren zij vrij van majeure depressieve symptomen (gedefinieerd als Patient Health Questionnaire-9 [PHQ-9] score <15). Ze werden 6:1 (active:placebo) gerandomiseerd naar een dagelijkse onderhuidse injectie met een van de vijf doseringen semaglutide (0.05 mg, 0.1 mg, 0.2 mg, 0.3 mg, of 0.4 mg) of liraglutide (3.0 mg), of placebo. Aan elke actieve behandelgroep werd een placebogroep gekoppeld.

Semaglutide werd geïnitieerd met 0.05 mg per dag, wat elke vier weken werd verhoogd tot het volgende doseringsniveau, terwijl liraglutide geïnitieerd werd met 0.6 mg per dag en verhoogd werd met 0.6 mg per week. Elke vier weken werd advies over dieet en lichaamsbeweging gegeven door gekwalificeerde onderzoeksmedewerkers. Het primaire eindpunt was de relatieve procentuele verandering van lichaamsgewicht van baseline tot week 52. Vooraf gespecificeerde secundaire eindpunten includeerden categorische gewichtsverlies van >5% of >10% vanaf baseline.

Belangrijkste resultaten

• Van de 957 patiënten die werden gerandomiseerd naar studiemedicatie, maakte 81% de behandeling van 52 weken af, en 19% stopte vroegtijdig met de behandeling, waarvan 18% actief behandeld werd en 24% placebo kreeg.
• De geschatte gemiddelde gewichtsafname van baseline tot week 52 voor deelnemers die semaglutide ontvingen, varieerde van 6.0% (SE: 0.85) in de 0.05 mg groep tot 13.8% (SE: 0.83) in de 0.4 mg groep, voor deelnemers die liraglutide ontvingen was dit 7.8% (SE: 0.85), en voor diegenen die placebo ontvingen was dit 2.3% (SE: 0.74).
• Patiënten met semaglutide (alle doseringen) of liraglutide hadden significant grotere geschatte reducties in lichaamsgewicht in vergelijking met placebo na week 52, en deze reducties bleven significant na multivariabele correctie voor meervoudig testen in de groepen waarin de dosis werd verhoogd tot de maximale dosis semaglutide.
• Wanneer het effect van semaglutide werd vergeleken met dat van liraglutide, lieten doseringen van 0.2 mg of meer semaglutide significant meer gewichtsverlies zien na 52 weken, dan 3.0 mg liraglutide.
• Geschatte (logistische regressie) en geobserveerde gewichtsverlies van minstens 5%, 10%, 15% of 20% vanaf baseline met semaglutide lieten een dosis-afhankelijk patroon zien.
• In de post-hoc analyses liet 9-50% van de deelnemers met semaglutide gewichtsverlies van 15% of meer zien in vergelijking met 4% in de placebogroep en 20% in de liraglutide-groep, en 5-35% verloor 20% of meer in vergelijking met 2% met placebo en 6% met liraglutide.
• Semaglutide werd goed verdragen, en de meest voorkomende bijwerkingen waren dosis-gerelateerde gastro-intestinale symptomen, voornamelijk misselijkheid.

Conclusie

Referenties

Download de slideDownload 2Vind dit artikel online op The Lancet

Bekijk de slide