Gunstig effect van vutrisiran op hartstructuur en -functie bij ATTR-CM

In een secundaire analyse van HELIOS-B had vutrisiran gunstige effecten op de hartstructuur en -functie in vergelijking met placebo bij patiënten met ATTR-CM.

Deze samenvatting is gebaseerd op de publicatie van Jering KS, Fontana M, Lairez O et al. - Effects of vutrisiran on cardiac structure and function in patients with transthyretin amyloidosis with cardiomyopathy: secondary outcomes of the HELIOS-B trial. Nat Med. 2025 Aug 6. [Online ahead of print] doi: 10.1038/s41591-025-03851-z.

Introductie en methoden

Achtergrond

Transthyretine-gemedieerde amyloïdcardiomyopathie (ATTR-CM) is een progressieve aandoening die gekenmerkt wordt door de ophoping van verkeerd gevouwen TTR-eiwit in amyloïde fibrillen in het hart. In HELIOS-B verminderde behandeling met vutrisiran, een RNAi-therapeuticum dat gericht is op productie van TTR in de lever, het risico op sterfte door alle oorzaken of terugkerende cardiovasculaire events in vergelijking met placebo bij patiënten met ATTR-CM [1]. Daarnaast leidde behandeling met vutrisiran tot een behouden functionele capaciteit en kwaliteit van leven bij patiënten met ATTR-CM [1].

Doel van de studie

In een vooraf gespecificeerde secundaire analyse van HELIOS-B evalueerden de auteurs het effect van vutrisiran op echocardiografische metingen van de hartstructuur en -functie bij patiënten met ATTR-CM.

Methoden

De HELIOS-B-studie was een wereldwijde, placebogecontroleerde, dubbelblinde fase 3-RCT waarin 654 patiënten met erfelijke (variant) of wildtype-ATTR-CM en een voorgeschiedenis van symptomatische HF werden gerandomiseerd naar subcutaan vutrisiran 25 mg of placebo elke 12 weken tot 36 maanden. Behandeling met tafamidis was toegestaan. Er werden seriële echocardiogrammen gemaakt bij aanvang van de studie en na 12, 18, 24 en 30 maanden.

Uitkomstmaten

De vooraf gespecificeerde verkennende eindpunten van HELIOS-B waren de veranderingen in de gemiddelde LV-wanddikte en globale longitudinale rek (global longitudinal strain, GLS) vanaf studieaanvang tot 30 maanden. Veranderingen in andere echocardiografische parameters waren niet vooraf gespecificeerd en werden als verkennend beschouwd.

Belangrijkste resultaten

• Na 30 maanden verminderde vutrisiran de toename in LV-wanddikte (kleinste-kwadraten (least-squares, LS)-gemiddeld verschil: -0,4 mm; 95%BI: -0,8 tot 0,0; P=0,03) en LV-massa-index (LS-gemiddeld verschil: -10,6 g m^-2; 95%BI: -18,0 tot -3,3; P<0,01) in vergelijking met placebo.
• Vutrisiran verbeterde de e'-snelheid (LS-gemiddeld verschil: 5,5 mm s^-1; 95%BI: 2,4-8,5; P<0,01), E/A-ratio (LS-gemiddeld verschil: −0,3; 95%BI: −0,6 tot 0,0; P=0,04) en E/e'-ratio (LS-gemiddeld verschil: −2,0; 95%BI: −2,9 tot −1,2; P<0,01) in vergelijking met placebo na 30 weken.
• Vutrisiran had geen effect op de LA-volume-index in vergelijking met placebo na 30 weken (LS-gemiddeld verschil: −0,17 mm; 95%BI: −2,4 tot 0,9; P=0,37).
• In vergelijking met placebo verzwakte vutrisiran de afname in LVEF (LS-gemiddeld verschil: 2,0%; 95%BI: 0,3-3,7; P=0,02), absolute GLS (LS-gemiddeld verschil: 1,2%; 95%BI: 0,7 tot 1,7; P<0,01) en het LV-slagvolume (LS-gemiddeld verschil: 4,1; 95%BI: 1,7-6,4; P<0,01) na 30 maanden.
• De behandelingseffecten van vutrisiran in vergelijking met placebo op de LV-structuur en de diastolische en systolische functie waren vergelijkbaar of groter in de patientënpopulatie die alleen vutrisiran kreeg.

Conclusie

In deze secundaire analyse van de HELIOS-B-studie onder patiënten met ATTR-CM had vutrisiran gunstige effecten op echocardiografische metingen van de hartstructuur en -functie, waaronder de gemiddelde LV-wanddikte, LV-massa-index, E/A- en E/e'-verhoudingen, GLS, LVEF en LV-slagvolume.

Vind dit artikel online op Nat Med.

Referenties

1. Fontana, M. et al. Vutrisiran in patients with transthyretin amyloidosis with cardiomyopathy. N. Engl. J. Med. 392, 33–44 (2025).