HDL deeltjes concentratie en coronair risico

Mackey RH, Greenland P, Goff DC Jr, Lloyd-Jones D, Sibley CT, Mora S.
J Am Coll Cardiol. 2012 Jun 27. [Epub]

Achtergrond

Omdat er een bekende negatieve correlatie is van high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C) met atherosclerose en coronaire hartziekte (CHZ), kan het verhogen van het niveau van HDL-C interessant zijn [1]. Kwantificering van HDL-C, dat wordt getransporteerd door HDL-deeltjes (HDL-P), kan het HDL-gerelateerde risico echter niet volledig vangen [1,2]. Geneesmiddelen die het HDL-C verhogen faalden onlangs in het reduceren van cardiovasculaire events [3,4] of atherosclerose [5], waardoor de belangstelling voor alternatieve indices van HDL kwantiteit of kwaliteit is toegenomen. Het verband tussen HDL-C en het risico van coronaire hartziekte wordt bemoeilijkt door de omgekeerde associatie van HDL-C met triglyceriden, insulineresistentie, obesitas, high-sensity C-reactive protein (hsCRP) en atherogene lipoproteïne deeltjes [1]. HDL-C associaties met carotis intima-media dikte (cIMT) en coronaire events kunnen deels gecorreleerde lipide, apolipoproteïne of lipoprotein concentraties weergeven, in het bijzonder LDL-P, maar HDL-P associaties worden wellicht minder beïnvloed door deze metabole risicofactoren, waaronder HDL-C.
Met behulp van gegevens van de MESA (Multi-Ethnic Study of Atherosclerosis) studie, een studie met 5598 mannen en vrouwen tussen 45 en 84 jaar oud zonder baseline hart- en vaatziekten, werden de associaties getest tussen HDL-cholesterol en NMR spectroscopie-gemeten aantallen HDL-deeltjes met cIMT en MI, sterfte door coronaire hartziekte, en angina pectoris. Mogelijke interacties met baseline diabetes, hsCRP, geslacht en etniciteit werden ook beoordeeld. Na gemiddeld zes jaar follow-up werden 227 coronaire events gedocumenteerd.

Belangrijkste resultaten

• HDL-deeltjes concentraties waren positief gecorreleerd met HDL-cholesterol waarden
• Zowel concentraties van HDL-deeltjes als HDL-cholesterol waarden hadden een negatieve correlatie met LDL-cholesterol, concentraties van LDL-deeltjes, en met andere metabole risicofactoren.
• Gecorrigeerd voor confounding variabelen was de gemiddelde cIMT lager bij patiënten met een hogere concentratie van HDL-cholesterol en HDL-deeltjes.
• Eén standaarddeviatie (SD) toename van de concentratie van HDL-cholesterol (15 mg / dL) of HDL-deeltjes (6,64 mmol / L) was geassocieerd met respectievelijk een 0.026 mm en 0.030 mm vermindering van de cIMT.
• Elke SD-stijging van HDL-cholesterol en HDL-deeltjes concentraties was geassocieerd met een significant 26% en 30% lager risico op coronaire events.

Risico van optreden coronaire hartziekte met 1-SD toename van HDL-cholesterol en HDL-deeltjes concentratie

Conclusie

Met kwantificering van HDL cholesterol, het cholesterol dat wordt getransporteerd door HDL deeltjes, wordt het HDL-gerelateerde risico niet volledig gevangen. Kwantitatieve en metabole relaties tussen lipiden en lipoproteïnedeeltjes die ze transporteren moeten worden overwogen bij het beoordelen van associaties tussen enkelvoudige parameters.

Redactioneel commentaar [6]

In het licht van HDL-gerichte therapieën is een consistente omgekeerde relatie tussen HDL-cholesterol en cardiovasculaire risico's niet langer aannemelijk. De onafhankelijke associatie van HDL-deeltjes met hart- en vaatziekten doet vermoeden dat deze misschien als een betere marker van het risico dienen dan HDL-cholesterol en wellicht nuttiger kan blijken te zijn om HDL-gerichte therapieën te beoordelen. Het verhogen van HDL-deeltjes concentraties zou geschikter kunnen blijken te zijn voor het verminderen van het risico op cardiovasculaire aandoeningen dan het verhogen van HDL-cholesterol. Een aantal belangrijke vragen moet worden beantwoord in toekomstige studies om de rol van HDL-deeltjes in de klinische praktijk te verduidelijken.

Referenties

1. Vergeer M, Holleboom AG, Kastelein JJ, Kuivenhoven JA. The HDL hypothesis: does high-density lipoprotein protect from atherosclerosis? J Lipid Res 2010;51:2058 –73.

2. deGoma EM, deGoma RL, Rader DJ. Beyond high-density lipoprotein cholesterol levels evaluating high-density lipoprotein function as influenced by novel therapeutic approaches. J Am Coll Cardiol 2008;51:2199 –211.

3. Barter PJ, Caulfield M, Eriksson M, et al. Effects of torcetrapib in patients at high risk for coronary events. N Engl J Med 2007;357:2109–22.

4. Ginsberg HN, Elam MB, Lovato LC, et al. Effects of combination lipid therapy in type 2 diabetes mellitus. N Engl J Med 2010;362:1563–74.

5. Nissen SE, Tardif JC, Nicholls SJ, et al. Effect of torcetrapib on the progression of coronary atherosclerosis. N Engl J Med 2007;356:1304–16.

6. Degoma EM, Rader DJ. High-Density Lipoprotein Particle Number: A Better Measure to Quantify High-Density Lipoprotein? J Am Coll Cardiol. 2012 Jun 27.

Abstract

Objectives:
The purpose of this study was to evaluate independent associations of high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C) and particle (HDL-P) concentrations with carotid intima-media thickness (cIMT) and incident coronary heart disease (CHD).
Background: HDL-C is inversely related to CHD, and also to triglycerides, low-density lipoprotein particles (LDL-P), and related metabolic risk. HDL-P associations with CHD may be partially independent of these factors.

Methods:
In a multiethnic study of 5,598 men and women ages 45 to 84 years old, without baseline CHD, excluding subjects on lipid-lowering medications, triglycerides >400 mg/dl, or missing values, we evaluated associations of HDL-C and nuclear magnetic resonance spectroscopy-measured HDL-P with cIMT and incident CHD (myocardial infarction, CHD death, and angina, n = 227 events; mean 6.0 years follow-up). All models were adjusted for age, sex, ethnicity, hypertension, and smoking.

Results:
HDL-C and HDL-P correlated with each other (ρ = 0.69) and LDL-P (ρ = -0.38, -0.25, respectively, p < 0.05 for all). For (1 SD) higher HDL-C (15 mg/dl) or HDL-P (6.64 μmol/l), cIMT differences were - 26.1 (95% confidence interval [CI]: -34.7 to -17.4) and -30.1 (95% CI: -38.8 to - 21.4) μm, and CHD hazard ratios were 0.74 (95% CI: 0.63 to 0.88) and 0.70 (95% CI: 0.59 to 0.82), respectively. Adjusted for each other and LDL-P, HDL-C was no longer associated with cIMT (2.3; 95% CI: - 9.5 to 14.2 μm) or CHD (0.97; 95% CI: 0.77 to 1.22), but HDL-P remained independently associated with cIMT (-22.2; 95% CI: - 33.8 to -10.6 μm) and CHD (0.75; 95% CI: 0.61 to 0.93). Interactions by sex, ethnicity, diabetes, and high-sensitivity C-reactive protein were not significant.

Conclusions:
Adjusting for each other and LDL-P substantially attenuated associations of HDL-C, but not HDL-P, with cIMT and CHD. Potential confounding by related lipids or lipoproteins should be carefully considered when evaluating HDL-related risk.