Hoger plasma EPA niveau geassocieerd met verlaagd HF risico
Hoger %EPA was invers geassocieerd met HF incidentie, zowel HFrEF als HFpEF, aangetoond in het multi-etnische MESA cohort.
Predicting Risk for Incident Heart Failure With Omega-3 Fatty Acids - From MESALiteratuur - Block RC, Liu L, Herrington DM et al. - JACC Heart Fail. 2019;7:651-661, doi.org/10.1016/j.jchf.2019.03.008
Introductie en methoden
De omega-3 poly onverzadigde vetzuren (ω3 PUFAs) eicosapentaenoic acid (EPA) en docasahexaenoic acid (DHA) zijn belangrijke factoren van CV gezondheid [1-3], maar data over CV voordeel in coronaire hartziekte (CHD) en HF met gebruik met supplementen is tegenstrijdig. In patiënten met CHD werd voordeel in overleving gezien met ω3 PUFAs door voorkomen van plotseling dood [4-8] en sommige studies suggereren dat ω3 PUFAs mogelijk uitkomsten verbeteren in HF patiënten [9-13]. Daarentegen liet een meta-analyse met data van >77000 deelnemers geen voordeel zien met ω3 PUFAs supplementen in patiënten met CHD [14]. Wat opgemerkt moet worden, in de meta-analyse was HF niet geëvalueerd als eindpunt en studies met voldoende dosis om betekenisvolle niveaus te behalen ontbraken. Studies in een muismodel van HF hebben aangetoond dat linker ventrikelfunctie behouden werd en interstitiële fibrose voorkomen werd met suprafysiologische waarden van ω3 PUFAs door dieet [15].
Multi-Ethnic Study of Atherosclerosis (MESA) is een longitudinale cohort studie die Afrikaanse, Amerikaanse, Hispanic, Aziatische en witte volwassenen in de VS includeerde [16,17]. In deze analyse van het MESA cohort werden 6562 deelnemers geïncludeerd tussen juli 2000 en juli 2002. Er werd onderzocht of EPA aanwezigheid (%EPA) geassocieerd is met risico op HF. Ook werd de associatie van EPA waarden met incidentie van HFrEF en HFpEF bestudeerd en of de associatie tussen EPA en HF incidentie uniek was onder ω3 PUFAs.
Baseline waarden van 25 vetzuren (FA) werden gemeten en 8 clusters werden geïdentificeerd. EPA status was gedefinieerd als onvoldoende (<1.0%), marginaal ((≥1.0% en ≤2.5%) of voldoende (>2.5%) om HF te voorkomen op basis van eerdere definitie van EPA waarden die HF voorkomen in diermodellen [3]. Uitkomst was HF events, beoordeeld door artsen gebaseerd op medische dossiers. Voor correcties werd de vetzuur (FA) met de grootste correlatie binnen een cluster geïdentificeerd als de leidende FA en gebruikt voor correctie. Mediane follow-up was 13.0 jaar.
Belangrijkste resultaten
- 73.1% van deelnemers had onvoldoende plasma EPA waarden, 2.4% had marginale waarden en 4.5% had voldoende waarden. Hispanic deelnemers hadden de laagste % EPA waarden, met 1.4% van de deelnemers voldoende EPA, gevolgd door zwarte (4.4%), witte (4.9%) en Chinese (9.8%0 deelnemers.
- %EPA was 0.76 (0.75-0.77) in diegenen zonder HF (n=6270) en 0.69 (0.64-0.74) in diegenen met een HF event (n=292), wat significant verschillend was (P<0.05).
- Log %EPA was geassocieerd met verlaagd HF risico, onafhankelijk van HF type. Na correctie voor leeftijd, geslacht, ras en studiecentrum bleef de associatie significant. Correctie voor leidende FAs in clusters resulteerde niet in veranderingen in de associatie van %EPA met HF risico. Na correctie voor extra risicofactoren was HR 0.73 (95%CI: 0.60-0.91, P=0.004) per unit verhoging in log %EPA.
- De finale gecorrigeerde HRs voor %DHA was 0.51 (95% CI: 0.38-0.70; P<0.0001); voor proportie ω3 docosapentaenoic acid (DPA) was HR 0.59 (95% CI:0.37-0.95; P=0.03); en voor %EPA plus %DHA was HR 0.54 (95% CI: 0.39-0.73). Geen substantieel verschil werd gezien wanneer alleen deelnemers met HFrEF of HFpEF werden geïncludeerd.
Conclusie
In het MESA cohort die deelnemers van meerder etniciteiten includeerde was hoger %EPA geassocieerd met verlaagd HF risico, voor zowel HFrEF als HFpEF. Deze inverse associatie was ook geobserveerd voor de ω3 PUFAs DPA en DHA en was het sterkst voor EPA plus DHA. Interventies die kunnen resulteren in EPA waarden >4.0% kunnen mogelijk de incidentie van HF in de algemene populatie verlagen.
Redactioneel commentaar
Na een korte samenvatting besprak Maggioni [18] de beperkingen van deze studie. Er is een laag aantal HFpEF gevallen en belangrijker, er is een klein aantal deelnemers met voldoende hoge waarden van ω3 PUFAs om bescherming te bieden. De meeste interventiestudies hebben een dosis van 1 gram/dag gebruikt, maar het is twijfelachtig of dit CV voordelige effecten geeft. Meer recent hebben de OMEGA-REMODEL en REDUCE-IT trials voordeel aangetoond met hogere dosis van ω3 PUFAs. Maggioni vroeg zich daarom af wat de role van ω3 PUFAs in CV gezondheidszorg zou moeten zijn. Er werd geen voordeel gezien met lage dosis van 1 gram/dag voor primaire preventie, maar een hogere dosis van 4 gram/dag EPA toonden aan dat grote atherotrombotisch events, waaronder CV sterfte, verminderd zijn in diegenen met een geschiedenis van CVD. In reactie op de vraag of we naar de vismarkt of naar de apotheek moeten om ω3 PUFAs levels te verhogen, antwoordde hij dat hoge waarden behaald kunnen worden door farmacologische preparaten. Hij concludeerde: ‘als we van hypotheses naar betrouwbare bewijsvoering willen gaan, is dit waarschijnlijk het moment om gerandomiseerde klinische trials van voldoende grootte opnieuw te ontwerpen, om hoge doseringen omega-3-vetzuren bovenop huidige geoptimaliseerde farmacologische en niet-farmacologische therapieën testen’.
Referenties
1. De Caterina R. n-3 fatty acids in cardiovascular disease. N Engl J Med 2011;364:2439–50.
2. Mozaffarian D, Wu JH. Omega-3 fatty acids and cardiovascular disease: effects on risk factors, molecular pathways, and clinical events. J Am Coll Cardiol 2011;58:2047–67.
3. O’Connell TD, Block RC, Huang SP, Shearer GC. ω3-Polyunsaturated fatty acids for heart failure: effects of dose on efficacy and novel signaling through free fatty acid receptor 4. J Mol Cell Cardiol 2017;103:74–92.
4. Gruppo Italiano per lo Studio della Sopravvivenza nell’Infarto Miocardico. Dietary supplementation with n-3 polyunsaturated fatty acids and vitamin E after myocardial infarction: results of the GISSI-Prevenzione trial. Lancet 1999;354:447–55.
5. Macchia A, Levantesi G, Franzosi MG, et al. Left ventricular systolic dysfunction, total mortality, and sudden death in patients with myocardial infarction treated with n-3 polyunsaturated fatty acids. Eur J Heart Fail 2005;7:904–9.
6. Marchioli R, Barzi F, Bomba E, et al. Early protection against sudden death by n-3 polyunsaturated fatty acids after myocardial infarction: time-course analysis of the results of the Gruppo Italiano per lo Studio della Sopravvivenza nell’Infarto Miocardico (GISSI)-Prevenzione. Circulation 2002;105:1897–903.
7. Burr ML, Fehily AM, Gilbert JF, et al. Effects of changes in fat, fish, and fibre intakes on death and myocardial reinfarction: diet and reinfarction trial (DART). Lancet 1989;2:757–61.
8. Mozaffarian D, Lemaitre RN, King IB, et al. Circulating long-chain omega-3 fatty acids and incidence of congestive heart failure in older adults: the cardiovascular health study: a cohort study. Ann Intern Med 2011;155:160–70.
9. Tavazzi L, Maggioni AP, Marchioli R, et al., for the GISSI-HF Investigators. Effect of n-3 polyunsaturated fatty acids in patients with chronic heart failure (the GISSI-HF trial): a randomised, double-blind, placebo-controlled trial. Lancet 2008;372:1223–30.
10. Nodari S, Triggiani M, Campia U, et al. Effects of n-3 polyunsaturated fatty acids on left ventricular function and functional capacity in patients with dilated cardiomyopathy. J Am Coll Cardiol 2011;57:870–9.
11. Chrysohoou C, Metallinos G, Georgiopoulos G, et al. Short term omega-3 polyunsaturated fatty acid supplementation induces favorable changes in right ventricle function and diastolic filling pressure in patients with chronic heart failure; a randomized clinical trial. Vasc Pharmacol 2016;79: 43–50.
12. Kohashi K, Nakagomi A, Saiki Y, et al. Effects of eicosapentaenoic acid on the levels of inflammatory markers, cardiac function and long-term prognosis in chronic heart failure patients with dyslipidemia. J Atherscler Thromb 2014;21:712–29.
13. Moertl D, Hammer A, Steiner S, Hutuleac R, Vonbank K, Berger R. Dose-dependent effects of omega-3-polyunsaturated fatty acids on systolic left ventricular function, endothelial function, and markers of inflammation in chronic heart failure of nonischemic origin: a double-blind, placebo-controlled, 3-arm study. Am Heart J 2011;161:915. e1–9.
14. Aung T, Halsey J, Kromhout D, et al. Associations of omega-3 fatty acid supplement use with cardiovascular disease risks: meta-analysis of 10 trials involving 77917 individuals. JAMA Cardiol 2018;3:225–34.
15.Chen J, Shearer GC, Chen Q, et al. Omega-3 fatty acids prevent pressure overload-induced cardiac fibrosis through activation of cyclic GMP/protein kinase G signaling in cardiac fibroblasts. Circulation 2011;123:584–93.
16. Bild DE, Bluemke DA, Burke GL, et al. Multiethnic study of atherosclerosis: objectives and design. Am J Epidemiol 2002;156:871–81.
17. Block R, Kakinami L, Liebman S, Shearer GC, Kramer H, Tsai M. Cis-vaccenic acid and the Framingham risk score predict chronic kidney disease: the multi-ethnic study of atherosclerosis (MESA). Prostaglandins Leukot Essent Fatty Acids 2012; 86:175–82.
18. Maggioni AP. Omega-3 Fatty Acids and Heart Failure: Evidence and Still Open Questions. JACC Heart Fail. 2019;7:662-663