Microvasculaire obstructie en associatie met prognose bij cardiale amyloïdose

In een retrospectieve cohortstudie was sprake van microvasculaire obstructie bij 28% van de patiënten met cardiale amyloïdose, en dit was geassocieerd met een ernstiger cardiaal fenotype en een verhoogd sterfterisico.

Deze samenvatting is gebaseerd op de publicatie van Netti L, Ioannou A, Martinez-Naharro A, et al. - Eur J Heart Fail. 2024 Oct 18 [Online ahead of print]. doi: 10.1002/ejhf.3481.

Introductie en methoden

Achtergrond

Cardiale amyloïdose (CA) is een progressieve ziekte die wordt veroorzaakt door de afzetting van amyloïdfibrillen in de extracellulaire ruimte van het myocardium, wat leidt tot verstoring van de structuur en functie van het myocardium en de architectuur van de haarvaten. Beeldvormend onderzoek in de vorm van cardiale magnetische resonantie (CMR) met multiparametrische mapping heeft ernstige induceerbare myocardiale ischemie aangetoond bij patiënten met CA maar zonder significant epicardiaal coronairlijden [1,2].

Doel van de studie

Het doel van de studie was om de prevalentie van microvasculaire obstructie (MVO) bij patiënten met CA in kaart te brengen en de associatie tussen MVO en prognose te onderzoeken.

Methoden

Dit was een retrospectieve observationele cohortstudie van 800 patiënten met CA die CMR-onderzoek inclusief vroege gadoliniumversterking ondergingen op het moment van de diagnose in het National Amyloidosis Centre in Londen, het VK in de periode 2016-2021. Van de deelnemers hadden 400 lichte-keten-CA (AL-CA) en 400 transthyretine-gemedieerde CA (ATTR-CA). Exclusiecriteria waren onder andere de aanwezigheid van coronairlijden.

Belangrijkste resultaten

Prevalentie van microvasculaire obstructie

• Ten tijde van de diagnose vertoonden 221 patiënten (27,6%) MVO bij CMR-onderzoek, van wie 124 (56,1%) ATTR-CA hadden en 97 (43,9%) AL-CA (P=0,033).
• Patiënten met MVO hadden een ernstiger cardiaal fenotype dan patiënten zonder MVO, wat bleek uit een hogere NT-proBNP-waarde (3516 ng/l (1944-6247) vs. 2508 ng/l (1203-5752); P<0. 001), slechtere globale longitudinale rek (-10,5% (-12,6% tot -7,9%) vs. -12,0% (-16,0% tot -9,2%); P<0,001) en groter extracellulair volume (56% (51%-61%) vs. 50% (45%-57%); P<0,001).
• Patiënten met AL-CA én MVO hadden hogere waarden van NT-proBNP (5184 ng/l (2602-9835) vs. 2725 ng/l (1291-4876); P<0,001), troponine T (86 ng/l (47-148) vs. 59 ng/l (44-78); P<0,001) en myocardiale T2 (marker van myocardiaal oedeem) (53 ms (50-56) vs. 50 ms (48-52); P<0,001) dan patiënten met ATTR-CA en MVO, maar een kleiner extracellulair volume (55% (50%-60%) vs. 58% (53%-61%); P=0,008) en een lager geïndexeerd myocytenvolume (48,6 g/m² (41,1-59,8) vs. 55,7 g/m² (47,5-68,4); P<0,001).

Associatie tussen microvasculaire obstructie en prognose

• Gedurende een mediane follow-upduur van 51,5 maanden (IQR: 19-60) overleden 381 patiënten (sterftecijfer: 14,1 sterfgevallen per 100 persoonsjaren; 95%BI: 12,7-15,6).
• In de gehele populatie was MVO geassocieerd met een verhoogd risico op overlijden (HR: 1,28; 95%BI: 1,03-1,59; P=0,025).
• Subgroepanalyse liet zien dat MVO ook geassocieerd was met een verhoogd sterfterisico bij patiënten met AL-CA (HR: 1,59; 95%BI: 1,17-2,17; P=0,003), maar niet bij patiënten met ATTR-CA (HR: 1,04; 95%BI: 0,77-1,40; P=0,814).

Conclusie

In deze retrospectieve, monocentrische, observationele cohortstudie was sprake van MVO bij 28% van de patiënten met CA – vaker bij deelnemers met ATTR-CA dan bij die met AL-CA – en was de aanwezigheid van MVO gerelateerd aan een ernstiger cardiaal fenotype. Bovendien was MVO geassocieerd met een verhoogd sterfterisico bij patiënten met AL-CA, maar niet bij degenen met ATTR-CA. De auteurs concluderen dat deze bevinding “de intrinsieke verschillen in ziektebiologie tussen deze twee vormen van CA weerspiegelt, waarbij MVO waarschijnlijk gerelateerd is aan meerdere myocardiale processen, amyloïdinfiltratie, oedeem en myocytensterfte”.

Vind dit artikel online op Eur J Heart Fail.

Referenties

1. Chacko L, Kotecha T, Ioannou A, Patel N, Martinez-Naharro A, Razvi Y, et al. Myocardial perfusion in cardiac amyloidosis. Eur J Heart Fail 2024;26:598–609. https://doi.org/10.1002/ejhf.3137
2. Ioannou A, Patel RK, Razvi Y, Porcari A, Knight D, Martinez-Naharro A, et al. Multi-imaging characterization of cardiac phenotype in different types of amyloidosis. JACC Cardiovasc Imaging 2022;16:464–477. https://doi.org/10.1016/j.jcmg.2022.07.008