Obestias herdefiniëren: nieuwe definitie en diagnostische criteria voor klinische en preklinische obesitas
Een internationale multidisciplinaire commissie heeft een consensusdocument over obesitas gepubliceerd, waarin twee nieuwe definities voor obesitas worden voorgesteld: klinische obesitas en preklinische obesitas.
Een internationale, multidisciplinaire commissie van 58 experts heeft een nieuwe, geüpdatete definitie van obesitas ontwikkeld. Hoewel obesitas wereldwijd een groot aantal mensen treft, is er nog geen wereldwijd consensus over de definitie en diagnostische criteria. De huidige op BMI gebaseerde metingen van obesitas hebben verschillende beperkingen, aangezien BMI geen informatie geeft over de gezondheid op individueel niveau. Bovendien bestaat er veel controverse, zowel binnen als buiten de medische gemeenschap, over de vraag of obesitas als een op zichzelf staande ziekte-entiteit moet worden beschouwd. Het doel van de Lancet Diabetes & Endocrinology Commissie was om consensus te ontwikkelen over obesitas op basis van de beschikbare wetenschappelijke gegevens.
In het consensusdocument wordt onderscheid gemaakt tussen klinische obesitas en preklinische obesitas. Klinische obesitas wordt gedefinieerd als een chronische, systemische ziekte die wordt gekarakteriseerd door functionele veranderingen in weefsels, organen, het gehele individu of een combinatie daarvan, als gevolg van overmatige vetophoping. Preklinische obesitas daarentegen wordt gedefinieerd als de aanwezigheid van overmatige vetophoping met behoud van functie van andere weefsels en organen, en een variërend maar over het algemeen verhoogd risico op het ontwikkelen van klinische obesitas en andere ziekten zoals DM2 en HVZ.
Volgens de commissie moet overmatige vetophoping bevestigd worden met lichaamsvetmetingen, wanneer dit mogelijk is, of ten minste met één antropometrisch criterium (zoals tailleomtrek, taille-heupverhouding of taille-hoogteverhouding) naast BMI. De commissie beveelt aan om BMI uitsluitend te gebruiken als surrogaatmarker voor gezondheidsrisico's op populatieniveau en niet om gezondheidsrisico's op individueel niveau te beoordelen.
Voor patiënten met klinische obesitas benadrukt de commissie de noodzaak van tijdige op wetenschap gebaseerde behandelingsstrategieën. Voor mensen met preklinische obesitas zou de focus moeten liggen op gezondheidsvoorlichting, regelmatige monitoring en, indien van toepassing, preventieve interventies gericht op het verlagen van het risico op progressie naar klinische obesitas en de bijbehorende comorbiditeiten.
Referentie
- Rubino F, Cummings DE, Eckel RH, et al. Definition and diagnostic criteria of clinical obesity. Lancet Diabetes Endocrinol. 2025:S2213-8587(24)00316-4. doi: 10.1016/S2213-8587(24)00316-4.