Relatief risico op CV events neemt toe met rust-hartslag, ongeacht diabetes-status
In patiënten met hoog CV risico werden hogere absolute eventrates gezien in het RHR spectrum in diegenen met diabetes, maar de stijging van het relatieve risico door RHR was vergelijkbaar voor diegenen met en zonder diabetes
Resting heart rate and cardiovascular outcomes in diabetic and non-diabetic individuals at high cardiovascular risk analysis from the ONTARGET/TRANSCEND trialsLiteratuur - Böhm M, Schumacher H, Teo KK et al., - Eur Heart J 2018, ehy808, https://doi.org/10.1093/eurheartj/ehy808
Introductie en methoden
Diabetes is geassocieerd met een verhoogd risico op CVD, met name als een patiënt ook hypertensie heeft [1]. Verhoogde bloeddruk (BP) is geassocieerd met een hogere rusthartslag (RHR) in patiënten met diabetes [2], wat op zichzelf een voorspeller van sterfte en CVD is in diverse populaties. RHR is in verband gebracht met allerlei slechte gezondheidscondities, waaronder incidente diabetes [3].
RHR wordt gereguleerd door het autonome zenuwstelsel en wordt beïnvloed door autonome disbalans als gevolg van parasympathische denervatie en sympathische overactiviteit in diabetes [4,5]. Het is belangrijk te weten of hoge RHR bijdraagt aan het hogere CVD risico in patiënten met diabetes, en of RHR-verlagende geneesmiddelen mogelijk de RHR-risico-associatie kunnen beïnvloeden en dus een therapeutische optie kunnen zijn.
De ONTARGET en TRANSCEND studies randomiseerden 31546 patiënten met hoog CV risico naar ramipril, telmisartan of de combinatie. 11730 Van hen hadden diabetes, en 19806 niet. Deze analyse beoogde het risico te bepalen op verschillende on-treatment RHR niveaus in patiënten met of zonder diabetes na een eerdere beroerte, myocardinfarct (MI), perifeer vaatlijden, en met hoog CV risico op hedendaagse behandeling, gebruikmakend van gepoolde data van ONTARGET en TRANSCEND. RHR en BP werden gemeten na drie minuten rust in zittende positie, met een automatisch, gevalideerd apparaat, in aanwezigheid van de studieverpleegster of onderzoeker. Data van 30937 patiënten werden gebruikt voor analyse, van wie 19450 geen diabetes hadden en 11487 wel.
In diabetespatiënten werden gemiddeld 8.2 (±2.5) RHR metingen gedaan in 54.3 (±11.8) maanden en in diegenen zonder diabetes gemiddeld 8.4 (±2.5) RHR metingen in 55.3 (±10.2) maanden. Het primaire samengestelde eindpunt bestond uit CV sterfte, MI, beroerte en ziekenhuisopname voor hartfalen (HHF). Aangezien uitkomsten niet verschilden tussen behandelgroepen in beide studies, werden alle eindpunt-events gecombineerd voor deze analyse. Diabetes en niet-diabetespatiënten werden gecategoriseerd in subgroepen op basis van baseline RHR en hun gemiddelde bereikte in-trial RHR (<60 bpm, 60 tot<65, 65 tot <70, 70 tot <75, 75 tot <80 en ≥80 bpm).
Belangrijkste resultaten
- Patiënten met diabetes hadden iets hogere gemiddelde in-trial RHR dan diegenen zonder (71.8 ± 9.0 vs. 67.9 ± 8.8, P<0.0001).
- Het primaire eindpunt, en de componenten CV sterfte, HHF en algemene sterfte werden vaker gezien in patiënten met RHR ≥80 bpm. Het verschil in risico geassocieerd met hogere RHR was minder uitgesproken voor MI en afwezig voor stroke.
- Ten opzichte van personen zonder diabetes met RHR 60-65 bpm, lieten patiënten met diabetes een hoger risico op het primaire eindpunt zien, evenals diabetespatiënten met RHR >75 bpm. Er werd geen statistisch significante interactie gezien tussen aanwezigheid van diabetes en bereikte in-trial RHR voor alle uitkomsten.
- Verschillende niet-lineaire relaties werden gezien tussen RHR en CV uitkomsten. Voor zowel patiënten met als zonder diabetes, werd een hoger risico op het primaire eindpunt, HHF en algemene sterfte gezien boven een drempel van on-treatment RHR >75 bpm. Voor MI werd een drempelwaarde van ≥80 bpm gezien, en er was geen associatie met stroke.
Conclusie
Deze analyse van data van ONTARGET en TRANSCEND in patiënten met hoog CV risico laat zien dat het relatieve risico op CV uitkomsten geassocieerd met hoge RHRs vergelijkbaar is voor patiënten met en zonder diabetes. Over het hele spectrum van RHR, zijn absolute eventrates echter wel hoger in patiënten met diabetes, en RHR is ook hoger in diabetespatiënten. De risico-associaties van RHR en uitkomsten varieerde per eindpunt; deze waren het sterkst voor het primaire samengestelde eindpunt, HHF en algemene sterfte, en waren minder uitgesproken voor MI en afwezig voor beroerte.
Referenties
1. Ferrannini E, Cushman WC. Diabetes and hypertension: the bad companions. Lancet 2012;380:601–610.
2. Ferrannini E, Balkau B, Coppack SW, et al. Insulin resistance, insulin response, and obesity as indicators of metabolic risk. J Clin Endocrinol Metab 2007;92:2885–2892.
3. Carnethon MR, Yan L, Greenland P, et al Resting heart rate in middle age and diabetes development in older age. Diabetes Care 2008;31:335–339.
4. Kuehl M, Stevens MJ. Cardiovascular autonomic neuropathies as complications of diabetes mellitus. Nat Rev Endocrinol 2012;8:405–416.
5. Xuan YL, Wang Y, Xue M, et al. In rats the duration of diabetes influences its impact on cardiac autonomic innervations and electrophysiology. Auton Neurosci 2015;189:31–36.