SGLT2-remming verbetert mogelijk overleving van T2DM patiënten met hoog risico
Actuariële methoden voor het schatten van overleving suggereren dat overleving in T2DM patiënten met CVD verbetert met empagliflozine in vergelijking met placebo
Long-Term Benefit of Empagliflozin on Life Expectancy in Patients With Type 2 Diabetes Mellitus and Established Cardiovascular Disease: Survival Estimates From the EMPA-REG OUTCOME TrialLiteratuur - Claggett B, Lachin JM, Hantel S et al. - Circulation. 2018;138:1599–1601
Introductie en methoden
In patiënten met type 2 diabetes mellitus (T2DM) en vastgestelde CVD verminderde empagliflozine, bovenop standaardbehandeling, het risico op CV sterfte met 38% en algemene sterfte met 32% gedurende een gemiddelde observatieperiode van 3.1 jaar [1]. In deze actuariële analyse van EMPA-REG OUTCOME studiegegevens [1] werd het langetermijnvoordeel van empagliflozine op de resterende levensduur geschat.
In de EMPA-REG OUTCOME studie werden 7020 patiënten gerandomiseerd naar 10 mg empagliflozine, 25 mg empagliflozine of placebo. Voor deze analyse werden alle follow-upgegevens van alle behandelde patiënten gebruikt om het effect van empagliflozine versus placebo op de totale mortaliteit gedurende de levensduur van de patiënt te schatten, aan de hand van de leeftijd van de patiënt als tijdsschaal (in plaats van tijd sinds randomisatie). Actuariële schattingen van de leeftijdsgebonden kans op overlijden werden gedaan voor de met empagliflozine en met placebo behandelde groepen. Het verwachte aantal resterende jaren overleving werd geschat voor patiënten in beide behandelgroepen voor elke leeftijd op basis van oppervlakte onder de overlevingscurve. Als gevolg van randomisatie zijn leeftijd en behandeling van de patiënt niet van elkaar afhankelijk en daarom kan het verschil tussen de oppervlaktes onder de overlevingscurve worden geïnterpreteerd als behandeleffect op de tijd doorgebracht zonder events.
Belangrijkste resultaten
De geschatte gemiddelde overleving per leeftijd was:
- op 45-jarige leeftijd: 32.1 jaar met empagliflozine versus 27.6 jaar met placebo (verschil: 4.5 jaar, 95%CI: 1.3–7.8, P=0.007)
- op 50-jarige leeftijd: 28.5 versus 25.4 jaar (verschil: 3.1 jaar, 95%CI: 0.9–5.3, P=0.005)
- op 60-jarige leeftijd: 21.8 versus 19.2 jaar (verschil: 2.5 jaar, 95%CI: 1.1–3.9, P=0.001)
- op 70-jarige leeftijd: 14.8 versus 12.8 jaar (verschil: 2.0 jaar, 95%CI: 0.7–3.2, P=0.003)
- op 80-jarige leeftijd: 7.7 versus 6.7 jaar (verschil: 1.0 jaar, 95%CI: −0.3 tot 2.2, P=0.13)
- De relatieve toename in gemiddelde overleving was consistent ongeacht leeftijd, variërend tussen 12% en 15%.
Conclusie
Actuariële analyse van de EMPA-REG OUTCOME gegevens, en ervan uitgaande dat de gunstige effecten van empagliflozine consistent blijven bij langdurig gebruik, suggereert dat de geschatte overleving in T2DM patiënten met vastgestelde CVD met 1 tot 5 jaar verbetert met empagliflozine versus placebo.
Referenties
1. Zinman B, Wanner C, Lachin JM, et al; EMPA-REG OUTCOME Investigators. Empagliflozin, cardiovascular outcomes, and mortality in type 2 diabetes. N Engl J Med. 2015;373:2117–2128.