Zelf-injectie PCSK9 antilichaam goed ontvangen door patiënten en voorschrijvers

Roth EM, Bujas-Bobanovic M, Louie MJ, Cariou B
Clin Ther. 2015 Aug 13. pii: S0149-2918(15)00936-4. doi: 10.1016/j.clinthera.2015.07.008

Achtergrond

Alirocumab, een monoklonaal antilichaam gericht tegen PCSK9, verlaagt effectief LDL-c niveaus [1-4]. Alirocumab wordt toegediend ofwel als monotherapie, of met statine-achtergrondbehandeling en/of andere lipideverlagende middelen, via subcutane injectie. In fase 3 studie zijn twee wijzen van toediening getest: een voorgevulde injectiespuit [3] en een voorgevulde pen (of autoinjector), gebruikmakend van 1-mL injectievolume voor doseringen van 75 tot 150 mg [1,2,4].
Patiënten en artsen zullen weinig ervaring hebben met injecteerbare lipideverlagende medicatie. Deze studie werd daarom opgezet om de perceptie van patiënten en artsen over het gebruiksgemak en de acceptatie van deze devices in te schatten. 200 artsen (99 eerstelijns artsen [PCP]) en 200 patiënten uit 6 landen werden geïnterviewd via een zelf-ingevulde vragenlijst. Deelnemers werden gerandomiseerd naar interactie met ofwel de pen of de injectiespuit.

Belangrijkste resultaten

• Artsen stemden in met 83 tot 100% van de positief geformuleerde stellingen over de benodigde handelingen en het gebruiksgemak van beide devices.
• Na instructies en testen van de devices op een prothetisch matje, schatten artsen in dat 66% (pen) en 58% (injectiespuit) van de patiënten bereid zouden zijn om de devices te gebruiken om zelf alirocumab te injecteren, hetgeen een relatieve toename van 22% en 16% weerspiegelt ten opzichte van voor de test.  
• De schattingen van specialisten over acceptatie door patiënten waren hoger dan de schattingen van PCP (pen: 60 vs. 47% voor en 72 vs. 61% na testen, spuit: 57 vs. 61% voor en 63 vs. 54% na).
• Acceptatie door patiënten was ook hoog voor beide devices, waarbij 86 tot 100% van de patiënten het eens was met stellingen over de handelingen en het gebruiksgemak.
• Na instructie en testen, waren 72% (pen) en 63% (spuit) van de patiënten bereid om zelf het middel te injecteren als hun arts het aanraadde, hetgeen een relatieve stijging van 26% en 11% weerspiegelde ten opzichte van voor de demonstratie.
• Na het testen van de apparaatjes, gaf 74% (pen) en 66% (spuit) van de patiënten aan dat ze er vertrouwen in hadden thuis zelf de injectie te kunnen toedienen.

Conclusie

Deze studie toont aan dat de acceptatie door artsen en patiënten van alirocumab-injectie via ofwel een pen of een injectiespuit positief is. Terwijl het merendeel van patiënten geen ervaring heeft met injecteerbare medicatie, werden de devices als gemakkelijk in het gebruik beschouwd. De bereidheid van patiënten om zelf te injecteren, en van artsen om het voor te schrijven was hoger met de pen dan met de injectiespuit. Instructies over en het testen van de apparaatjes verhoogde de acceptatie ervan. Het lijkt er daarom op dat in de klinische praktijk, het gebruik van een voorgevulde pen of injectiespuit de meeste artsen er niet van weerhoudt om dit middel voor te schrijven, en de patiënten niet ontmoedigt het zelf toe te dienen.

Vind dit artikel online bij Clinical Therapeutics

Referenties

1. Cannon CP ,Cariou B,Blom D,et al. Efficacy and safety of alirocumab in high cardiovascular risk patients with inadequately controlled hypercholesterolaemia on maximally tolerated doses of statins: the ODYSSEY COMBO II randomized controlled trial. Eur Heart J. 2015 1186–1194.
2. Kereiakes DJ, Robinson JG, Cannon CP,et al. Efficacy and safety of the PCSK9 inhibitor alirocumab among high cardiovascular risk patients on maximally tolerated statin therapy: the ODYSSEY COMBO I study. Am HeartJ. 2015; 169:906–915e13.
3. Robinson JG, Farnier M, Krempf M, et al. Efficacy and safety of alirocumab in reducing lipids and cardiovascular events. N Engl J Med. 2015;372:1489–1499.
4. Roth EM, Taskinen MR, Ginsberg HN, et al. Monotherapy with thePCSK9inhibitoralirocumabversusezetimibein patients withhypercholesterolemia:resultsofa24week, double-blind, randomizedPhase3trial. Int JCardiol. 2014;176:55–61.