Verhoogde hartslag in rust en veranderingen hierin in de loop van de tijd geassocieerd met ongunstige uitkomsten

Association of Resting Heart Rate and Temporal Changes in Heart Rate With Outcomes in Participants of the Atherosclerosis Risk in Communities Study

Literatuur - Vazir A, Claggett B, Cheng S, et al. - JAMA Cardiol 2018; published online ahead of print

Achtergrond

Tijd-bijgewerkte hartslag (HR) is de meest recente HR-waarde gemeten voor het optreden van een gebeurtenis of aan het einde van een onderzoek. ΔHR is de verandering in HR in de loop van de tijd. Beide uitkomsten zijn geassocieerd met ongunstige cardiovasculaire (CV) uitkomsten bij patiënten met hartfalen (HF). Specifieker; een toename van HR werd geassocieerd met nadelige uitkomsten en een afname van HR werd geassocieerd met betere uitkomsten [1,2].

Deze analyse van de Atherosclerosis Risk in Communities (ARIC) studie [3,4] evalueerde of tijd-bijgewerkt HR en ΔHR ook geassocieerd zijn met uitkomsten in een gemeenschapsgebaseerd cohort met 15680 deelnemers.

HR werd geregistreerd bij aanvang van de studie en gedurende 3 follow-upbezoeken van 1987 tot 1998. Het mediane interval tussen bezoeken was 3.0 jaar (IQR: 2.9-4.0) en de follow-up duur was 28 jaar. Correcties werden gemaakt voor vastgestelde risicofactoren en behandelingen bij aanvang en gedurende de studie. De belangrijkste uitkomstmetingen waren sterfte door alle oorzaken, incident HF, incident myocardinfarct (MI), beroerte, evenals CV en niet-CV sterfte.

Belangrijkste resultaten

Elke 5-bpm toename in HR sinds het vorige bezoek (ΔHR) was significant geassocieerd met een 12% (95%CI: 10%-15%; P<0.001) hoger risico op sterfte door alle oorzaken, een 13% (95%CI: 9%-16%: P<0.001) hoger risico op incident HF, een 9% (95%CI: 4%-13%; P<0.001) hoger risico op MI, een 6% (95%CI: 1%-11%; P=0.02) hoger risico op beroerte, een 13% (95%CI: 8%-17%; P<0.001) hoger risico op CV sterfte, een 12% (95% CI: 10%-15%; P<0.001) hoger risico op niet-CV sterfte, en een 8% (95%CI: 3%-13%; P=0.001) hoger risico op sterfte door kanker.
Elke 5-bpm verhoogde tijdbijgewerkte HR was significant geassocieerd met een 14% (95%CI: 12%-17%; P<0.001) hoger risico op sterfte door alle oorzaken, een 17% (95%CI: 14%-20%; P<0.001) hoger risico op HF, een 8% (95%CI: 4%-12%; P<0.001) hoger risico op MI, een 6% (95%CI: 1%-10%; P=0.01) hoger risico op beroerte, een 15% (95%CI: 11%-20%; P<0.001) hoger risico op CV sterfte, een 14% (95%CI: 11%-17%; P<0.001) hoger risico op niet-CV sterfte, en een 9% (95%CI: 5%-14%; P<0.001) hoger risico op sterfte door kanker.
Een lager tijdbijgewerkte HR was geassocieerd met een lager aantal events. Bijvoorbeeld, tijdbijgewerkte HR waarden van 50-60 slagen per minuut waren geassocieerd met een lager risico op sterfte door alle oorzaken en een lager risico op incident HF vergeleken met een tijdbijgewerkte HR van 60 slagen per minuut.
Gebruik van β-blokkers neutraliseerde op elk moment de associaties tussen HR of AHR en sterfte door alle oorzaken.

Conclusie

In een gemeenschapsgebaseerd cohort waren een toename van de tijdbijgewerkte HR en ΔHR geassocieerd met sterfte en niet-fatale uitkomsten van incident HF, MI en beroerte. Deze resultaten ondersteunen het belang van het meten van HR in de dagelijkse klinische praktijk om individuen te identificeren die mogelijk een groter risico lopen op nadelige uitkomsten.

Referenties

Toon referenties