GLP-1 receptoragonist in combinatie met SGLT2-remmer beter dan monotherapie in diabetespatiënten

Introductie en methoden

Medische richtlijnen bevelen combinaties van glucose-verlagende middelen met verschillende werkingsmechanismen aan, voor de behandeling van type 2 diabetes (T2DM) [1-3]. DURATION-8, een multicenter, dubbelblinde, gerandomiseerde, fase 3 trial onderzocht de effecten van de combinatietherapie van exenatide en dapagliflozine in 695 volwassen T2DM patiënten met metforminetherapie (≥1,500 mg/dag) en slechte glycemische regulatie, gedefinieerd als geglyceerd hemoglobine (HbA1c) tussen 8,0-12,0% [4]. Exenatide is een glucagon-like peptide 1 receptor agonist (GLP-1RA), die eenmaal per week (2 mg) onderhuids wordt toegediend, en dapagliflozine is een sodium-glucose cotransporter 2 (SGLT2)-remmer, die dagelijks in tabletten van 10 mg wordt ingenomen. Na 28 weken behandeling resulteerde de combinatietherapie in significant grotere verbeteringen in glycemische regulatie, gewicht en systolische bloeddruk (SBP), in vergelijking met alleen exenatide of dapagliflozine.

In deze analyse van de verlenging van de eerste 24 weken van DURATION-8, waarin patiënten hun gerandomiseerde behandeling bleven ontvangen, werd de duurzaamheid van effectiviteit en veiligheid van exenatide en dapaglflozine na 52 weken therapie geëvalueerd.

De primaire uitkomst van de DURATION-8 studie was de verandering in HbA1c van baseline tot week 28. Na 52 weken waren alle eindpunten exploratief, waaronder verandering van baseline in HbA1c, nuchtere plasma glucose (FPG), 2u postprandiale glucose (PPG) gedurende een gestandaardiseerde vloeibare maaltijd test, verandering in zelfgemeten bloedglucose op 6 momenten, aantal patiënten met behaalde glycemische doelen (HbA1c <7,0% or ≤6,5%), verandering van verschillende CV risicofactoren, waaronder SBP na baseline, en het aantal patiënten met gewichtsverlies van ≥5%.

Belangrijkste resultaten

• Na 52 weken waren de gemiddelde HbA1c afnames vanaf baseline 1,75% (SD: 0,10) in de combinatietherapie-groep, 1,38% (SD: 0,10) in de exenatide-groep, en 1,23% (SD: 0,10) in de dapagliflozine-groep (verschil tussen groepen met 95%CI: vs exenatide -0,37 (-0,64 tot -0,11); P=0,006 en vs dapagliflozine -0,52 (-0,79 tot -0,26); P<0,001).
• Na 52 weken was het gemiddelde HbA1c 6,87% in de combinatietherapie-groep, 7,21% in de exenatide-groep en 7,36% in de dapagliflozine-groep.
• Na 52 weken was een HbA1 doel van <7,0% bereikt in 37,7% van patiënten in de combinatietherapie-groep, 30,0% in de exenatide-groep en 16,5% van de patiënten in de dapagliflozine-groep, terwijl een HbA1c doel van ≤6,5% was bereikt in 26,3% van patiënten in de combinatietherapie-groep, in 17,2% van patiënten in de exenatide-groep, en in 8,7% van patiënten in de dapagliflozine-groep.
• Na 52 weken werden significant grotere gemiddelde reducties in FPG, 2u PPG, en in gemiddelde zelfgemeten bloedglucoseconcentraties op 6 momenten gezien in de combinatietherapie-groep, in vergelijking met de exenatide- of dapagliflozine-groep.
• Na 52 weken behaalde 30,7% (24,7–36,7%) van patiënten in de combinatietherapie-groep, 14,1% (9,6–18,6%) van patiënten in de exenatide-groep, en in 21,3% (16,0–26,6%) van de dapagliflozine-groep gewichtsverlies van ≥5% (verschil tussen groepen: vs exenatide 16,6; P<0,001, vs dapagliflozine 9,4; P=0,022).
• Na 52 weken werden grotere gemiddelde reducties in SBP gezien in de combinatietherapie-groep (-4,5 [SD: 0,8]), in vergelijking met de exenatide- (-0,7 [SD: 0,9]) of dapagliflozine-groep (-2,7 [SD: 0,8]) (verschil tussen groepen: vs exenatide -3,9 (-6,1 tot -1,7); P<0,001, vs dapagliflozine -1,8 (-3,9 tot 0,3); P=0,100), terwijl er geen significante verschillen in diastolische bloeddruk, taille-omtrek, en nuchtere cholesterolwaarden tussen groepen waren.
• Combinatietherapie werd goed verdragen en onder alle behandelgroepen ervaarden vergelijkbare aantallen patiënten milde of matige bijeffecten na 52 weken.

Conclusie

Referenties

Download de slide Vind dit artikel online op Diabetes Care