apoB/apoA-I ratio geassocieerd aan risk op aortaklepstenose in prospectieve populatiestudie

Introductie en methoden

De betrokkenheid van de atherogene apolipoproteïne B (apoB)-bevattende lipoproteïnes, zoals LDL-c en lipoproteïne (a) [lp(a)], in de pathogenese van aortaklepstenose (AVS) is bekend [1,2]. Trials die het verlagen van LDL-c evalueerden hebben echter geen gunstige impact op AVS progressie laten zien [3]. Er zijn nog geen Lp(a)-verlagende studies uitgevoerd. Dus, momenteel is er nog geen bewezen medische therapie om ziekteprogressie van AVS te verminderen.

Van de apoB/apolipoproteïne A-I (apoA-I) ratio en Lp(a) is beschreven dat ze geassocieerd zijn met toekomstige AVS-operatie, alleen in mensen met gelijktijdig coronair arterielijden (CAD), en niet in diegenen met ‘geïsoleerd AVS’[4]. Dit doet vermoeden dat verschillende fenotypes van AVS bestaan en verschillende pathogene mechanismen en risicofactoren kunnen hierbij betrokken zijn. Andere data hebben gesuggereerd dat lipoproteïne-gemedieerde pathologie dominant zou kunnen zijn in jongere patiënten en dat andere risicofactoren relevant zouden kunnen zijn voor progressie in oudere patiënten [5]. Risicofactoren voor AVS incidentie en progressie kunnen ook variére als gevolg van verschillende processen afhankelijk van het ziektestadium [6].

Deze studie beoogde het verband tussen de apoB/apoA-I ratio, Lp(a) en AVS incidentie te evalueren in een prospectieve, longitudinale studie (EPIC-Norfolk, 25639 deelnemers [7]). Bovendien werd bepaald hoe klinische eigenschappen deze associaties beïnvloeden. Complete data waren beschikbaar voor 17745 deelnemers. 579 Deelnemers rapporteerden een geschiedenis met CAD bij baseline en 3300 kregen een CAD event tijdens follow-up. Na een mediane follow-up van 19.8 jaar, werden 403 (2.2%) incidente AVS gevallen gerapporteerd.

Belangrijkste resultaten

• Cases hadden een hogere apoB/apoA-I ratio dan controles (0.70±0.19 vs. 0.64±0.19, P<0.001).
• De ongecorrigeerde HR voor AVS risico was 1.30 (95%CI: 1.19-1.41) per SD stijging van de ratio. Na correctie voor leeftijd en sekse werd een zwakker verband gezien (HR: 1.18, 95%CI: 1.07-1.30, P=0.001). Na aanvullende correctie voor gelijktijdige CAD was de associatie niet langer statistisch significant (HR: 1.06, 95%CI: 0.97-1.17, P=0.215).
• Wanneer de data op leeftijd werden gestratificeerd, lieten jongere deelnemers (<59 jaar) een iets hoger risico voor AVS voor elke SD toename in apoB/ApoA-I zien (HR: 1.28, 95%CI: 1.05-1.56, P=0.014) dan oudere deelnemers (>59 jaar, HR: 1.20, 95%CI: 1.08-1.33, P=0.001). In mensen ouder dan 67 was de ratio niet geassocieerd met AVS risico (HR: 1.03, 95%CI: 0.88-1.20, P=0.74).
• Wanneer werd gestratificeerd voor sekse werd een sterker verband gezien voor de ratio en AVS risico in vrouwen (HR: 1.39, 95%CI: 1.23-1.58) dan in mannen (HR: 1.16, 95%CI: 1.02-1.32, P=0.25).
• Wanneer gestratificeerd werd voor CAD, hadden diegenen zonder gelijktijdig CAD een significant verband tussen de ratio en AVS risico (HR: 1.20, 95%CI: 1.02-1.40, P=0.025), maar diegenen met CAD niet (HR: 1.02, 95%CI: 0.91-1.14, P=0.78).
• De eerder gepubliceerde onafhankelijke associatie tussen verhoogde Lp(a) niveaus (≥50 mg/dL) en risico op incident AVS (gecorrigeerd voor leeftijd, sekse en LDL-c, HR: 1.99, 95%CI: 1.55-2.56, P<0.001), was niet opvallend anders na aanvullende correctie voor gelijktijdig CAD (HR: 1.70, 95%CI: 1.33-2.19, P<0.001).

Conclusie

Referenties

Download de slide Vind dit artikel online op J Am Heart Assoc