Lanngetermijngegevens over lomitapide bij HoFH

Introductie en methoden

Achtergrond

Ondanks combinatietherapie met lipidenverlagende middelen behalen de meeste patiënten met homozygote familiaire hypercholesterolemie (HoFH) de door richtlijnen aanbevolen LDL-c-streefwaarde niet [1]. Lomitapide, een orale, selectieve remmer van microsomaal triglyceridetransfereiwit (microsomal triglyceride transfer protein), is goedgekeurd als aanvullende behandeling voor volwassenen met HoFH [2]. Het ontbreekt echter aan real-world-gegevens over de effectiviteit en veiligheid op de lange termijn in verschillende behandelsituaties.

Doel van de studie

De auteurs beoordeelden het real-worldbewijs voor de effectiviteit en veiligheid op de lange termijn van lomitapide bij HoFH-patiënten, met betrekking tot de LDL-c-reductie, het bereiken van de LDL-c-streefwaarde, de verandering in gelijktijdige lipidenverlagende therapieën, cardiovasculaire klachten en gebeurtenissen en de leverveiligheid.

Methoden

Dit was een observationele retrospectieve casusserie van 6 patiënten (4 mannen, 2 vrouwen) met een genetische diagnose van HoFH die werden behandeld met lomitapide, naast een vetarm dieet, in het University Hospital of Bari in Bari, Italië. Klinische informatie werd verzameld tot februari 2023. Bij aanvang van de studie gebruikten alle deelnemers een statine en ezetimibe en 4 van hen werden ook behandeld met een PCSK9-remmer. De mediane duur van de lomitapidebehandeling was 47 maanden (IQR: 25-68; bereik: 18-85) en de gemiddelde lomitapidedosis was 17,5 mg/dag; bereik: 5-40).

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat was de verandering in de LDL-c-waarde vanaf de uitgangswaarde tot het laatste follow-upbezoek. Aanvullende uitkomstmaten waren onder andere het aantal patiënten dat de LDL-c streefwaarde voor HoFH bereikte die door de European Atherosclerosis Society werd aanbevolen in 2023 (<70 mg/dl, of <55 mg/dl in geval van bijkomende ASCVD-risicofactoren of vastgestelde ASCVD) [3] op enig moment tijdens de follow-up en de verandering vanaf de studieaanvang tot het laatste follow-upbezoek in de waarde van HDL-c, ALT/AST en gammaglutamyltransferase (GGT) en in cardiovasculaire events.

De veiligheidsbeoordeling omvatte de incidentie van nadelige events, inclusief het optreden van ALT/AST >3 de bovengrens van normaal.

Belangrijkste resultaten

Effectiviteit

• Bij aanvang van de studie was de gemiddelde LDL-c-waarde 263,2 mg/dl (SD: 148,1), die tijdens de lomitapidebehandeling met 69% daalde tot 81,3 mg/dl (SD: 30,5) bij de laatste follow-up. De gemiddelde LDL-c-waarde bij het nadir was 52,8 mg/dl (SD: 19,2) – een daling van 80% ten opzichte van de uitgangswaarde.
• Vier patiënten (66,7%) bereikten op enig moment tijdens de follow-up LDL-c<70 mg/dl; zij bereikten ook allemaal LDL-c <55 mg/dl.
• Lomitapidebehandeling leidde niet een daling van de HDL-c-waarde tussen de aanvang van de studie (49,5 mg/dl; SD: 16,0) en het laatste follow-upbezoek (51,3 mg/dl; 12,8).
• Vanaf de studieaanvang tot het laatste follow-upbezoek werden een lichte, klinisch niet-significante stijging in de ALT- en AST-waarden <3 de bovengrens van normaal en een minimale verandering in de GGT-waarde gezien.
• Leversteatose was licht tot matig ernstig bij 5 patiënten en afwezig bij de laatste patiënt. De leverelasticiteit bleef normaal bij alle patiënten op 2 oudere patiënten na (leeftijd >70 jaar).
• Bij alle patiënten met cardiovasculaire klachten bij de studieaanvang was er een afname tijdens de lomitapidebehandeling. De auteurs konden echter geen causaal verband vaststellen tussen de lomitapidebehandeling en de cardiovasculaire uitkomsten.
• Alle patiënten vertoonden stabilisatie of regressie van de carotis-intima-mediadikte en van atheromateuze plaques.

Veiligheid

• Nadelige events waren in het algemeen licht tot matig ernstig en bestonden voornamelijk uit diarree (n=3).
• Eén patiënt had ALT/AST >3 de bovengrens van normaal, wat werd behandeld door de lomitapidedosis te verlagen.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Orphanet J Rare Dis.