Early aldosterone blockade in acute myocardial infarction: the randomized ALBATROSS Trial

Gepresenteerd op de ESC 2015 door Gilles Montalescot (Parijs, Frankrijk) (Hot Line I)
 

Achtergrond

Remming van het renine-angiotensine-aldosteron systeem (RAAS) is een veelgebruikte strategie in het management van zowel hartfalen als ischemische hartziekte, met name na acuut myocardinfarct (AMI). Hoge plasma-aldosteronniveaus zijn geassocieerd met zowel directe als indirecte schadelijke effecten op het myocard. ACE-remmers zijn geassocieerd met partiële en tijdelijke afname van plasma-aldosteronniveaus.
Eerdere studies hebben een daling van sterfte laten zien bij gebruik van selectieve aldosteron-receptorblokkers na AMI. In de EPHESUS studie was randomisatie naar eplerenon geassocieerd met een lager sterfterisico in patiënten met AMI gecompliceerd door klinisch hartfalen en linker ventrikel ejectiefractie <40%.
De ALBATROSS trial testte de hypothese dat vroege blokkade van de aldosteronreceptoren (geïnitieerd tijdens het eerste medische contact na AMI) het aantal ernstige CV events in de eerste 6 maanden na optreden van het hartinfarct kan verminderen. Daartoe werden alle patiënten die presenteerden met AMI (STEMI en NSTEMI) gerandomiseerd naar open-label behandeling met aldosteronblokkade (iv K+ canrenoate, gevolgd door spironolacton: MRA regime) of controlebehandeling in de eerste 72 uur. 1% van de patiënten in beide behandelgroepen had hartfalen in de voorgeschiedenis.
 

Belangrijkste resultaten

• Aldosteronblokkade had geen significant effect op het primaire effectiviteitseindpunt van sterfte, gereanimeerde hartstilstand, ventriculair  fibrilleren/tachycardie, of indicatie voor implantatie van een cardioverter, of optreden van verergering van hartfalen (HR: 0.97, 95%CI: 0.73-1.28, P=0.81) (gemiddelde follow-up van 118 dagen).
• Aldosteronblokkade had ook geen significant effect op secundaire eindpunten, zoals significante ventriculaire aritmie (6% [standaardbehandeling] vs. 5.6% [MRA regime], P=0.75), nieuw of verergerend hartfalen (5.6 vs. 5.9%), terugkerend myocardinfarct (1 vs. 0.6%, P=0.39) of sterfte of gereanimeerde hartstilstand (2.4 vs. 1.6%, P=0.28).
• Hyperkaliëmie (>5.5 mmol/L) kwam significant vaker voor bij het MRA regime (3 vs. 0.2%, P<0.0001).
• Analyse van sterfte in vooraf gespecificeerde subgroepen liet zien dat STEMI patiënten een lager risico hadden (HR: 0.20, 95%CI: 0.06-0.70, P=0.0044), maar NSTEMI patiënten niet (HR: 3.47, 95%CI: 0.72-16.72), waarbij een significante interactie werd gezien met subgroep (P=0.01).

 

Conclusie

Ondanks een sterke preklinische rationale en gunstige klinische gegevens uit registers en kleine gerandomiseerde studies, laat de ALBATROSS studie geen voordeel zien van aldosteronblokkade die vroeg na een myocardinfarct wordt gestart, wanneer hartfalen over het algemeen nog niet aanwezig was. Deze studie laat wel de relatieve veiligheid van aldosteronblokkade zien.
De mortaliteitsreductie geassocieerd met vroege aldosteronblokkade in STEMI patiënten is hypothesegenererend en moet bevestigd worden in toekomstige studies in deze patiëntengroep. In de discussie werd echter opgemerkt dat bevestiging mogelijk moeilijk is omdat de gebruikte middelen generiek zijn.

- Onze berichtgeving is gebaseerd op de op het ESC congres verstrekte informatie -

 3 minuten educatie • 30-8-2015, ESC Londen, Dr. Jur ten Berg

Heeft het bij MI-patiënten zin om aldosteron vroeg te remmen?

ESC Journaal  Dr. Jur ten Berg (Nieuwegein) bespreekt de ALBATROSS waarin in een groep van 1600 MI-patiënten werd onderzocht of het zin heeft aldosteron vroeg te remmen.

 

Het ESC Journaal 2015 is mede mogelijk gemaakt door een unrestricted educational grant van MSD