Niet alleen afvallen, maar ook op lager gewicht blijven is belangrijk voor een goed CV risicoprofiel

Introductie en methoden

Leefstijninterventies kunnen resulteren in aanzienlijk gewichtsverlies en gezondheidsvoordelen op korte termijn [1,2], maar het is moeilijk voor patiënten om de gewichtsreductie te behouden [3,4]. Wanneer gewichtsverlies is behouden, is dit gunstig ten aanzien van de ontwikkeling van type 2 diabetes (T2DM) [1] en om gunstige cardiometabole factoren te behouden [5,6]. Weer aankomen, daarentegen, is geassocieerd met verlies van de cardiometabole voordelen die in verband staan met afvallen [6,7]/

Vergelijkingen van individuen met succesvol behoud van gewichtsreductie (maintainers) en individuen die weer aankomen in gewicht (regainers) zijn schaars. Dit heeft te maken met het feit dat verschillende methoden gebruikt worden om succesvol behoud van gewichtsreductie te definiëren. Bovendien zijn verschillende afkapwaarden gebruikt om maintainers te onderscheiden van regainers.

Deze studie gebruikte data van de Look AHEAD (Action for Health in Diabetes) trial [8], om het verschil te onderzoeken tussen maintainers en regainers in verandering van cardiometabole risicofactoren van jaar 1 tot 4, na de intensieve leefstijlinterventie, die gericht was op ~7% gewichtsverlies. Na het jaar intensieve leefstijlinterventie volgde een 3-jarige onderhoudsfase. Deze analyses werden uitgevoerd in deelnemers in de intensieve leefstijlinterventiegroep, die ≥3% van hun initiële lichaamsgewicht kwijt raakten, en die follow-updata hadden tot het eind van jaar 4 (n=1791), zonder diegenen die niacine of fibraten namen (n=230, uitkomend op 1561). Deze studie gebruikte vijf afkapwaarden voor %gewichtsverlies, die werden gebruikt om de deelnemers in te delen in maintainers en regainers (van 0% weer aankomen tot 100%, in stappen van 25%). De effecten op cardiometabole risicofactoren werden geanalyseerd, namelijk HDL-c en triglyceriden (TG) niveaus, systolische en diastolische BP (SBP en DBP), tailleomtrek (WC), nuchtere glucose (FG) en hbA1c. De studie beoogde een afkapwaarde te vinden waarmee maintainers van regainers onderscheiden kunnen worden, met maximaal risicoverschil tussen de groepen.

Belangrijkste resultaten

• Wanneer verandering in cardiometabole risicofactoren werd geanalyseerd van jaar 1 tot 4 en de verandering werd vergeleken tussen maintainers en regainers, werd een inverse lineair patroon van verbetering gezien in HbA1c en WC met toenemende afkapwaarden in mannen die<10% van hun initiële gewicht kwijtraakten, en in vrouwen die <10% afvielen voor SBP.
• In mannen die ≥10% van het initiële gewicht verloren, werden lineaire verbeteringen in HDL-c, HbA1c concentraties en DBP gezien, en vrouwen die ≥10% afvielen hadden betere WC en HbA1c.
• Grotere verbetering van sommige cardiometabole risicofactoren werden gezien, op non-lineaire wijze, in maintainers vs. retainers bij alle of de meeste afkapwaarden van % gewichtsverlies dat ze weer aankomen. Ongeacht de categorie van initieel gewichtsverlies, werd beter HDL-c gezien in vrouwen, en betere TG concentratie in mannen. In vrouwen die ≥10% van hun initieel gewicht kwijt raakte werd beter TG gezien. Vrouwen die <10% van hun initiële gewicht afvielen, hadden betere WC en HbA1c. Van diegenen die ≥10% afvielen, hadden mannen betere WC, TG, FG en HbA1c en vrouwen hadden betere HDL-c, TG en FG concentratie en SBP.
• Er werd geen specifieke afkapwaarde van % gewichtsverlies dat men weer aankwam geïdentificeerd met een maximaal risicoverschil tussen maintenaners en regainers, maar het behouden van 75% van het gewichtsverlies (afkapwaarde van 25% opnieuw aankomen) was grotendeels gunstig.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Heart Assoc.