Registerdata van PCSK9i in patiënten met hoog CV risico en hypercholesterolemie
Safety and efficacy of alirocumab in a real-life setting: the ODYSSEY APPRISE study
Literatuur - Gaudet D, López-Sendón JL , Avernaet M, et al. - Eur J Prev Cardiol 2021, doi:10.1093/eurjpc/zwaa097Introduction and methods
In de 2019 ESC/EAS richtlijn voor behandeling van dyslipidemie wordt toevoeging van een PCSK9 remmer aanbevolen voor patiënten met erg hoog CV risico die niet hun risico-gebaseerde LDL-c doel hebben behaald ondanks behandeling met maximaal getolereerde statine en ezetimibe [1]. In de recente Amerikaanse richtlijn wordt een vergelijkbaar behandelregime aanbevolen voor volwassen p patiënten met heterozygote FH en LDL-c ≥2.6 mmol/L [2]. Dit is gebaseerd op de observatie dat in de klinische praktijk veel patiënten niet hun LDL-c behandeldoel halen terwijl ze maximaal getolereerde statine gebruiken, met of zonder ezetimibe [3-7].
ODYSSEY APPRISE was een Europese/Canadese prospectieve studie om de veiligheid en werkzaamheid van alirocumab te onderzoeken in hoog CV risico patiënten met ernstige hypercholesterolemie die onvoldoende behandeld werden met maximaal getolereerde statine met of zonder andere lipidenverlagende therapie (geen PCSK9 remmers). Het was een enkele-arm, fase 3b, open-label studie van juni 2015 tot april 2019. Patiënten ontvingen alirocumab iedere 2 weken. Behandelperiode varieerde van 12 weken tot 30 maanden (gemiddelde duur was 72.4 [SD:42.5] weken).
Patiënten die in aanmerking kwamen hadden HeFH of vastgesteld CHD of een CHD risico equivalent, en hypercholesterolemie onvoldoende gereguleerd met maximaal getolereerde statine met of zonder LLT. 994 Patiënten werden geïncludeerd.
Primair eindpunt was bepaling van veiligheidsparameter, waaronder AEs, AEs van speciale interesse, laboratoriumdata, klachten over product en vitale waarden. Belangrijkste secundair eindpunt was percentage verandering in berekend LDL-c van baseline tot week 12.
Belangrijkste resultaten
- 71.6% Van patiënten (n=712) rapporteerde tijdens behandeling optredende nadelige events (treatment-emergent adverse events, TEAEs).
- 4 Doden werden gerapporteerd (twee tijdens TEAE periode: sterfte door kanker en sterfte door zelfmoord; twee na de TEAE periode: 1 sterfte trad op door 5 serieuze AEs [acute myeloïde leukemie, aplasie, sepsis, hartfalen en ondervoeding] en de andere 2 door SAEs [pulmonaire oedeem en MI].
- 4.5% Van patiënten (n=45) stopte met behandeling door een TEAE (trombocytopenie, myalgie, asthenie).
- Tijdens behandeling optredende SAEs werden gerapporteerd in 16.2% van patiënten (n=161). Negen patiënten (0.9%) hadden SAEs die tijdens behandeling optraden en waarvan geacht werd gerelateerd te zijn aan alirocumab door de onderzoeker (lever abces, long adenocarcinoma met botmetastase, anemie, diabetes, beroerteaanval, chronische hepatitis, hepatocellair letsel, maculopapulaire uitslag, verhoging in transaminases).
- TEAS die overkwamen met AEs van speciale interesse traden op in 34 patiënten (3.4%).
- Gemiddelde afname in LDL-c van baseline tot week 12 was 2.6 (SD:1.2) mmol/L (54.8%). En deze afname hield aan tijdens de studieduur.
- Percentage patiënten dat LDL-c<2.59 mmol/L, LDL-c <1.81 mmol/L, en LDL-c <1.81 mmol/L en/of ≥50% afname van baseline tot week 12 behaalde was respectievelijk 74.6%, 50.2% en 69.1%.
Conclusie
Over het algemeen werd toevoeging van alirocumab aan maximaal getolereerde statine met en zonder LLT goed verdragen in hoog risico patiënten en resulteerde in een ~50% afname na 12 weken, die aanhield tijdens de behandelduur.
De auteurs merkten nog op: ‘Hoewel de huidige analyse waardevolle inzichten levert voor de behandeling van patiënten met hoog/erg hoog CV risico zou toekomstig onderzoek moeten focussen op de veiligheid en werkzaamheid van alirocumab in populaties in een real-world setting, zonder de nauwgezette monitoring die gebruikt wordt in gecontroleerde registers en klinische trials.’
Deel deze pagina met collega's en vrienden: