Yoghurtconsumptie vóór een ongezonde maaltijd vermindert postprandiale inflammatie
Premeal Low-Fat Yogurt Consumption Reduces Postprandial Inflammation and Markers of Endotoxin Exposure in Healthy Premenopausal Women in a Randomized Controlled Trial
Literatuur - Pei R, DiMarco DM, Putt KK, et al. - J Nutr 2018;148:1Introductie en methoden
Hyperglycemie en hyperlipidemie die na een maaltijd optreden, kunnen postprandiale inflammatie veroorzaken, wat geassocieerd is met een verhoogd risico op insulineresistentie en atherosclerose [1]. Bij obese personen leidt postprandiale inflammatie tot een verhoogde chronische inflammatie en blootstelling aan lage hoeveelheid endotoxine, een situatie die metabole endotoxemie wordt genoemd [2]. Een recente meta-analyse toonde een niet-lineaire omgekeerde associatie tussen yoghurtinname en het risico van type 2 diabetes, wat mogelijk te wijten is aan de toename van postprandiale hyperlipidemie en hyperglykemie door zuivelproteïnen en calcium [3,4].
In deze studie werd het effect van consumptie van yoghurt met een laag vetgehalte vóór de maaltijd beoordeeld op postprandiale biomarkers van metabole endotoxemie en inflammatie vergeleken met sojapudding. Voor dit doel werden gezonde vrouwen in de pre-menopauze geïncludeerd, in de leeftijd van 21-55 jaar, niet-obees (body mass index 18,5-27 kg/m2) of obees (30-40 kg/m2)
Deelnemers werden willekeurig toegewezen om 339 g yoghurt met een laag vetgehalte (YN, yoghurt niet-obees; YO, yoghurt obees) of 324 g sojapudding (CN, controle niet-obees; CO, controle obees) gedurende 9 weken te consumeren (n=30 per groep). In week 0 en in week 9 consumeerden de deelnemers ofwel 226 g yoghurt met laag vetgehalte of 216 g sojapudding direct voor een vetrijke, koolhydraatrijke maaltijd. Na de maaltijd werden de volgende parameters elk uur gedurende 4 uur gemeten: glucose, triglyceriden (TG) en insulineniveaus, evenals plasma oplosbaar CD14 (sCD14), lipopolysaccharide-bindend eiwit (LBP), sCD14/LBP en interleukine 6 (IL-6). Deelnemers en studiepersoneel waren niet blind voor de interventie.
Belangrijkste resultaten
- In week 0 was het netto incrementele (i) oppervlakte onder de curve (UAC) van sCD14 72% hoger in de yoghurtgroep in vergelijking met de controlegroep voor obese personen (P<0.05) en LBP/sCD14 netto iAUC was hoger in de controlegroepen vergeleken met de yoghurtgroepen (P behandeling=0.031).
- In week 0 was IL-6 netto iAUC verminderd met 70% en 43% in de yoghurtgroepen, respectievelijk YO en YN (P behandeling=0.033) en TG netto iAUC was onveranderd door de interventie.
- Netto iAUC voor glucose was verschillend tussen groepen in week 0 (P interactie=0.0013); yoghurt verminderde postprandiale hyperglycemie bij obese personen en verminderde postprandiale hypoglycemie bij niet-obese deelnemers (P<0.05).
- Na 9 weken interventie was de verandering in sCD14, LBP, IL-6, TG, glucose en insuline UAC's niet verschillend tussen de groepen.
- Verandering in LBP/sCD14 AUC na 9 weken was minder voor de yoghurtgroep vergeleken met de controlegroep (P voor behandeling=0.0093) en verandering in LBP/sCD14 AUC was groter bij niet-obese deelnemers dan obese (P voor obesitas=0.02).
Conclusie
De auteurs concluderen dat de consumptie van yoghurt voorafgaand aan de maaltijd de acute postprandiale dysfunctie verbeterde na een hoog-vetrijke calorierijke maaltijd bij obese en niet-obese vrouwen. Een matig langdurig effect van yoghurtconsumptie op metabole endotoxemie werd waargenomen, maar de duur van 9 weken was onvoldoende om de postprandiale inflammatie verder te verminderen.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: